Tattoo (Zayn Malik & Luke Hemmings fanfic)

deel 4

Zayn's P.O.V:

"Ben je zeker dat je dit alleen wilt doen?" Vraag ik opnieuw. Ik wil haar niet alleen laten!

Ik weet dat ze denkt dat ze dit alleen wilt doen, maar ik weet ook hoeveel pijn het gaat doen.

"Zayn...ga naar huis het is bijna tijd" zucht ze, voordat ze me een knuffel geeft en de deur sluit.

Als ik mijn motor start voel ik alleen maar schuldgevoel.

Ik had het haar moeten zeggen!

Een jaar geleden had ik mijn soulmate gevonden...

Iris.

Het was helemaal niet gepland. Ik was 15 zij 16, maar aan de tattoo wist ik meteen dat zij mijn soulmate was.

Ik was opslag verliefd... maar zij niet.

Iris was een bekend meisje van onze buurt en wou niet met mij gezien worden.

Ik heb nachten gehuild totdat ze verhuisde.

Ik heb niets meer van haar gehoord.

Maar ik had wel een manier gevonden waardoor zij mijn mate niet echt meer is.

Ik weet dat ik het Anna moet zeggen maar ik durf het gewoon niet.

De rede waarom ik bij Anna wil zijn is omdat ik weet hoeveel het zeer doet.

Leerkrachten en ouders zeggen dat je het niet voelt maar dat is allemaal gelogen.

Als ik bij het huis aankom dat ik met mijn vrienden deel is het schuldgevoel nog altijd niet verdwenen...

"Hey Zayn." hoor ik Sam van uit de living roepen.

"Hey Sam" ik heb totaal geen zin in een gesprek dus ga ik gewoon naar mijn kamer.

~~~

In de nacht word ik wakker door een brandend gevoel in mijn ogen...

Een gevoel dat ik maar al te goed ken.

Ik loop naar de badkamer, vul een glas met water en laat het over mijn ogen lopen... er over wrijven maakt het alleen maar erger.

Iets wat ze in het school ook niet leren. Waarom moeten we eigenlijk gaan? Ze leren ons toch niets.

Het brandende gevoel vermindert en ik kijk weer in de spiegel...

Het lijkt alsof alles weer normaal is, dus ga ik weer op mijn bed liggen.

Even later is het brandende gevoel terug dus kijk ik weer in mijn spiegel die aan de muur hangt.

Mijn ogen zien bloedrood.

Het rode licht verdwijnt en gaat richting mijn nek naar mijn rechter arm en verdubbelt in zijn massa totdat mijn hele arm rood ziet.

In plaats van te schreeuwen van de pijn bijt ik op mijn lip totdat ik bloed proef.

Zoals vorige keer verdwijnt de pijn en kijk ik met grote ogen naar mijn nieuwe tattoo... ik begin te schreeuwen. Niet door de pijn maar door wat ik zie.

Voordat ik het weet vliegt het glas dat ik vast had tegen de muur en breekt het in stukken

Rode rozen met doorns zwieren rond mijn hele rechter arm tot op mijn schouderblad...

Ik kan haar niet haten!

Zonder het te weten voel ik een koude muur tegen mijn rug en glijd ik naar beneden.

De jongens stormen in mijn kamer en zien meteen wat er mis is.

Maar natuurlijk weten ze niet van wie de tattoo is... natuurlijk weten ze niet dat het haar is.

Ze weten niet dat mijn krif...

Anna is...