buraya yaz gelmez | markhyuck

üç: vidar, ailesi mitoloji seviyor

Çocuk kendinden emin bir şekilde Donghyuck'un yüzüne bakıyordu. Bakışları diriydi, Donghyuck içeri girdiğinden beri uyumuyordu.

"Sen kimsin?" Donghyuck tehdit altında hissetmediği için kulübenin kapısını kapadı ve sürgüledi. Sırtındaki çantaları indirip şöminenin önüne koydu. Saman yatağa yaklaşırken yabancıdan bir cevap bekliyordu.

Buralarda böyle şeyler normaldi. Evinize girdiğinizde altı kişiyi yemeklerinizi yerken görebilirdiniz. Ve buna şaşırmazdınız. Donghyuck sebebini bilmiyordu, ama o da şaşırmıyordu. Sadece beklenmedikti, orası kesin.

"Önemi var mı?" Donghyuck o gülümsemesini yabancıya gösterip kafasını iki yana salladı. Önemi yoktu.

"Ne zamandır buradasın?" yabancı düşünmeye başladı.

"Bilmiyorum, benim bildiğim zaman farklıdır." Donghyuck kaşlarını çattı, ama yabancı soru sormasına izin vermeden konuşmaya devam etti.

"Burada güneş açmıyor mu? Hep kar mı yağar böyle?" Donghyuck saman yatağa oturup omuzlarını ovmaya başladı.

"Aslında böyle olmazdı. Ama bu yıl buraya yaz gelmez, öyle gözüküyor. Bir türlü havalar ısınmadı." yabancı kafasını salladı.

"Adın ne senin?" Donghyuck ayağa kalkıp şömineyi yakmak için tahtalar çıkartırken sordu.

"Vidar, ama Mark diyebilirsin." Donghyuck gülmeye başladığında Mark ona garip garip baktı.

"Ailen mitoloji seviyor galiba?" tahtaların üstüne elindeki kibriti atınca doğruldu ve Mark'a baktı. Üstünde sadece bir parça kumaş vardı, kaç zamandır burada ateşsiz üşümemiş miydi?

"Boşver. Mark işte." Donghyuck konudan kaçtığını anlamıştı ama anlatmaya zorlamamıştı.

"Üşümedin mi burada?" Mark kafasını iki yana salladı.

"Soğuk değil ki." Donghyuck çantasından termometresini çıkardı ve dışarıya bırakıp biraz bekledi.

"Soğuk mu değil? Hava eksi on derece!" Donghyuck termometreyi karlardan arındırıp çantasına geri attı.

"O sayı neyi ifade ediyor bilmiyorum." Donghyuck bıkkın bir şekilde Mark'ın yanına tekrar oturdu.

"Sen bana nereden geldiğini bi' anlatsana."