buraya yaz gelmez | markhyuck

yedi: onun adı mjölnir

Donghyuck diğerlerini zar zor susturup uyuduğunda saat çoktan üçtü. Yukhei, Jeno ve Youngho, Donghyuck yaklaşınca susuyor, uzaklaşınca konuşmaya başlıyorlardı. Ama Jeno, Donghyuck'a dik dik bakan tek kişiydi. Bunu Mark'a sormaya karar vermişti ama uyuması gerekiyordu. Mark'ı saman yatağından kovup uykuya dalmıştı.

Sabah on civarlarında uyanmasının sebebi de üçünün yine tartışmasıydı. Uyandığını belli etmeden kafasını şöminenin etrafında oturan bedenlere çevirdi ve tartışmalarını dinledi. Yukhei sesini çok çıkarmamaya çalışarak Jeno'ya bağırıyordu ve amacına kesinlikle uymuyordu. Mark diğerlerinden uzak bir köşede bulduğu bıçakla küçük bir tahtaya şekil veriyordu, Youngho'ysa uyukluyordu.

"Sen düşünemiyor musun? Sarhoşken bile böyle bir hatayı yapmamalıydın!" Yukhei, Donghyuck'u uyandıran sözünü tekrar ederken Jeno kollarını göğsünde birleştirdi ve Yukhei'ye yukarıdan bakarak konuşmaya başladı.

"Kimse sana çekicini ortada bırakmanı söylememişti." Yukhei seslice nefes verip Jeno'ya döndü ve sesini kontrol edemeyerek bağırdı.

"Onun adı Mjölnir! Öğren şunu!" Jeno kaşlarını çatarak Yukhei'ye uzun bir süre baktı ve konuşmasına devam etti.

"Adı umrumda değil! Ben bir hata yapıp senin çekicini devlere verirken neden gelip bana kimse yardım etmedi? Benim kadar en az sizin de suçunuz." Mark elindeki bıçakla, tahta parçasını yere sertçe bırakıp ikisine baktı.

"Susun." Yukhei fazla uzatmadan susup şömineyi izlemeye başlarken, Jeno bu sefer Mark'a bulaşmaya başlamıştı.

"Sen kimsin ki bana sus diyorsun?" Youngho o sırada gözlerini araladı ve Jeno'ya baktı.

"Her şeyin suçlusu olduğun yetmiyormuş gibi bir de kendini savunuyorsun. Sadece sus, belki o zaman ne yaptığını unuturuz." Jeno huzursuzca nefes verip kafasını salladı.

"Tamam be tamam." Mark, Jeno'ya bakmaya devam edip yerden bıçağı ve tahtayı alarak ayaklandı, Donghyuck'a yaklaştı.

"Günaydın." Donghyuck fark edilmenin verdiği utançla gülümsedi ve yavaşça yataktan kalktı.