Taehyun gözlerini açtığında, odasının tavanı olduğunu belli eden çıkartmalarla dolu tavanı gördü. Gördüğü rüyanın ne anlama geldiğini merak ediyordu. Hızlıca babasının yanına, mutfağa indi.
"Baba, konuşmamız gerek."
Bay kang, tezgahta olan bakışlarını kapıdaki oğluna çevirdi. Oğlunun gözlerini görünce hemen oğlunun yanına gidip sıkıca sarıldı ona.
"Neden ağlıyorsun taehyun. Gece yağmur yağdı da ben mi duymadım yine?"
Babasının ona sarılmasıyla birlikte ağladığını fark etti Taehyun. Hemen elinin tersiyle gözlerini sildi. Babası ona tekrar sıkıca sarılınca Taehyun rüyasını hatırladı. Annesine sarılamamıştı.
Aklında kalan en saçma bilgi olarak nitelendirdiği," insan en son kokuyu unutur." lafına güvenip annesinden ona sarılmasını istemişti. Kokusunu ezberleyecekti o kısacık sürede. Ama annesi ona sarılamamıştı. Babasının gözlerindeki endişeyi görünce her şeyin basit bir rüya yada illüzyon olmadığını anladı Taehyun.
Onun annesi gerçekten de bir periydi. Ve sandığının aksine o masal da annesiyle babasının yazdığı değil bizzat yaşadığı bir masaldı.
Ağlamak istiyordu.
Babasının elini tutup kahvaltı masasına oturttu. Babasının gözlerinde ilk defa korku görmüştü Taehyun. O daima cesur davranıp asla korkusunu göstermeyen bir adamdı. Şimdi ise oğlunun ona yüz çevirmesinden korkuyordu.
"Tekrar o rüyayı görebilecek miyim baba?"
"Dilek diledin mi?"
"Hayır, camdan bir peri görmedim ki ben."
Diyerek tüm rüyasını anlattı babasına.
"Aklımı kurcalayan tek şey, annem sana dokunup sarılabilirken neden bana dokunamadı baba?"
"İnan ben de aynı şeyi düşünüyorum."
O an beomgyu'nun dediklerini hatırladı.
"Beomgyu da normal perilerle tamasta bulunamazsın dedi. Annem normal bir peri değil ki, tekrar gitmeliyim oraya."
Bay kang, oğlunun bu kadar dirayetli durmasını sevmiyordu. Oğlu fazla olgun olmuştu her zaman. Babası ise bundan hep rahatsız olmuştu. Küçük çocuğunun yaşından büyük hareketler yapması herkesin ona sorumluluk verebileceğini sanmasına sebep oluyordu.
"Taehyun, ağlamak istiyorsan ağla, kızmak istiyorsan kız. İçine atma lütfen. Babanla konuş olur mu oğlum?"
Taehyun ise bir an önce odasına çıkmak istiyordu o esnada. Odasına çıkıp gerçekten ağlamak istiyordu. Annesi yaşıyordu. Yıllardır o annesi için ağlarken, babasına küçük bir çocukken anne derken, anne kelimesini onu yetiştirene değil de doğurana söylenmesi gerektiğini öğrenirken, tüm arkadaşlarının annesinin bir kadın olduğunu fark ederken, onun etrafında bir kadın olmadığı için öylesine ortaya çıktığını düşünüp babasıyla küserken, yağmur yağınca ağlarken, babasından annesinin fotoğrafını isterken, babası ise ona fotoğraf yerine kendi eliyle çizdiği çöp adamdan hallice bir resim verirken, bunların hepsi annesi olmadan olurken annesi yaşıyormuş.
Annesi yaşadığı için sevinmesi gerekirken, babasının bunca zaman boyunca annesini ona kötüleyip ondan uzaklaştırmadığı için sevinmesi gerekirken Taehyun hiç de sevinçli hissetmiyordu.
Bu yüzden utanç duygusunu en derinlerinde hissediyordu. Kendi kendine "bencil olmamalısın Taehyun" deyip duruyordu.
Ama yapmıyordu. Neden gizlemişlerdi ondan? Bilseydi kimseye anlatmazdı ki. Kandırılmış hissediyordu. Uzun bir sessizlikten sonra yavaşça gülümseyerek konuşmaya başladı.
"Ağlamak veya kızmak istemiyorum baba. Ben iyiyim sadece düşünüyorum."
Daha fazla konuşmak istemiyordu Taehyun. Konuştukça kendini daha da bencil buluyordu.
"Ben odama geçsem iyi olur sanırım. Akşam mutlaka beraber yemek yiyelim."
Babasının cevabını beklemeden odasına geçti. Babasının çizdiği resmi tekrar eline aldı. Sahiden annesine hiç benzemiyordu çizim. Babasının yeteneksiz olduğu bir şey bulduğu için çok sevinmişti.
Eline kağıt ve kalem alıp kendisi tekrardan çizmek istedi. Kendi de pek yetenekli değil ama denemek istiyordu. Tam kabaca bir figür ortaya çıkaracağı sırada odasının içinde uçuşan bir kağıt dikkatini çekti.
Kağıdı eline aldığında üstündeki notu dikkatle okudu. Çok düzgün bir yazıyla yazılmıştı.
Babanız kadar duygu dolu çizemesem de, daha gerçekçi bir çizimin oldukça hoşunuza gideceğini düşündüm. Lütfen uykuya erken dalın, geçireceğimiz vaktin çoğalması sizin için iyi olacaktır.
- beomgyu
Kağıdı açtığında ise annesinin birebir portresiyle karşılaşmıştı. Büyük bir gülüş kapladı güzel yüzünü. Beomgyu fazla yetenekli olmalıydı. Taehyun kağıdına geri dönüp karalamaya devam etti.
Saatler sonunda büyük bir dikkat ve özenle son dokunuşkarını koyduğu kağıda baktığında gördüğü şey annesi değildi.
Beomgyu'u çizmişti.
"Sanırım artık uyumalıyım." deyip mutfağa indi. Su içip tekrar odasına çıkacaktı ki babasının yine video izlediğini gördü. Her şeye şüpheyle yaklaşan tarafı o videonun kendisiyle bağlantılı olduğunu söylüyordu ama Taehyun her şeyin vakti olduğuna inanan biriydi. O yüzden odaya girip videoyu izlemek yerine odasına çıktı. Ve uykuya dalmayı bekledi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapağı değiştirdiim.
Bizimkiler şarkı coverlamış. F2020 gidin dinleyin.
Ayrıca yeonjun oyunculuğa ufak bir adım attı artık yeeyyy. Grubumuzun aktörü de var artık.
Yeni yıla girmedin cysm dance 10 milyon olsa çok iyi olmaz mı be
