𝑩𝒊𝒓 𝑬𝒇𝒔𝒂𝒏𝒆𝒏𝒊𝒏 𝒔ı𝒓𝒓ı

Zaman kısa!

1 sezon 7 bölüm

Bu aralar rüya ve kâbus çok görmeye başlamıştım ama nedense hepsi bu olaylarla bir bağlantısı vardı!

Ilk gördüm rüya
Büyükannem gördüm ve bana kolye vermişti!

Ikinci rüya Ailemin ölümünü gördüm!

Üçüncü olarak Bu kutuyu gördüm!

Daha fazla düşünmeye devam etim.
Düşün Malorie düşün!

"Şimdi, ben o kitabı Babamın yer altı kütüphanesin de bulduysam, acaba Babam bunun hakında bir şeyler biliyormuydu?!"

Belki de her şey......
Babamın günlüğünde yazıyordur!

Yatamdan fırladım gibi kapıya ilerledim ve hızlıca açtım ve dışarıya çıktım.

Tam kapının ağzında Mia duruyormuş son anda fark edip durdum " Mia!"," Malorie?, bende tam senin odana geliyordum!" Hemen sarılık olan yaralarıma baktı " Bu yaralarına hemen bakıcam senin için ilaçlar aldım, hadi odana girelim de yaralarını bakalım!" Kolunu tutum ve sordum " Sen Doktormusun?","Hayır ama biliyorum Annem bir Doktor ve bende Doktor olmaya hayal ediyorum, bu yüzden Annemden biraz bir şeyler gördüm senin yaralarını ilk Annem baktı!" Kolunu bıraktım ve odama geri döndüm.

Yatamın üzerin oturdum ve Mia yı izledim, beyaz bir çantanın içinde ilaçlar çıkardı ve yaralarıma sürdü.

Yaralarımı yeni bir sargı beziyle sardıktan sonra odadan çıkaçak ken arkasını döndü ve konuştu " Sakın yaralarını açma enfeksiyon kapar!"
," Tamam, Teşekkür ederim"

Aradan 30 Dakika geçtikten sonra artık burdan gitmem gerktini düşündüm.

Aşağa indim ve etrafıma baktım
Kimse yoktu ......

" Malorie!" Yerimden fırlayıp arkama döndüm " Jack!, niye öyle sinsice arkamdan geliyorsun, ödümü patladın!" Gözümü devirdim ve kapıya doğru ilerledim " Son bir kez her şey için Teşekkür ederim, size daha fazla yük olmadan gitsem iyi olur!" Jack kolumu hızlıca tutu ve kendine doğru çekti " Tamam gidiceksin ama şimdi değil!, hem peşinde Polisler oldunu görmüyormusun, bana şimdi söylermisin kalacak bir yerin var mı yada sana inanan!" Haklıy dı peşimde Polisler vardı kimse bana inanmıyordu ama Jessica ve Justin var ama onlar nerde ve bana ne kadar yardım edebilecekti ki ama burda bir şey yapmadan öyle duramam ki!?

Bizim eve bir şekilde gitmeliydim!
Babamın günlüğü orda ve bir şeyler yazılı hemde bu konu hakın da bunu hissedebiliyorum!

" Haklısın ama benim eve gidip almam gerek çok önemli bir şey var!"," Sonra alırsın ama şimdi dışarı çıkmasan çok iyi olur, bunu sonra konuşuruz, Tamam mı!?"," Tamam da....neden bu kadar düşünüyorsu beni?, yani beni tanımıyorsun ve bende seni tanımıyorum!?"," Sonuçta yaralısın, yani kurt olabiliris vahşiyis ama yaralı birini bırakıcak kadar kötü değiliz!" Son bir kez gözümün içine baktı, ve arkasını dönüp gitti, "Çok tuaf biri!" Kendim duyucak ses tonuyla konuşarak bir kaşımı havaya kaldırarak öfkeyle konuştum " Ve gıcık!"

Tam olarak 1 saat yatağın üstünde uzanmış tavana bakıyordum.
" Of yat yat yeter ya!" Aya kalktım ve odadan çıktım çok sesiz adımlarla merdivenlerden aşağa indim.

Kimse yoktu, galiba hepsi dışarıya çıktı!

Acaba onlar gelmeden eve gidip kitabı alıp hemen gelsem mi çok uzun sürmez dikkat ederim!

Ilk önce odama tekrar çıktım ve lauranın bana verdi siyah kapşonlu çeketi kaptım.

Kapşonu kafamı kapatım ve Kapıya ilerliyerek dışarıya çıktım.