SÜVEYDA

6. BÖLÜM - AY DEDE

🎵Yüzyüzeyken Konuşuruz- Kazılı Kuyum

Oy verip yorumlarınızı belirtirseniz çok sevinirim. Keyifli okumalar!

5 SENE ÖNCE

Sabahın erken saatlerinde ayakta, önümdeki orman manzarasına bakarken bir elimle diğer elimin bileğini tutuyordum arkamda. Kapatıldığım odadan çıkmak için babamın emir vermesini ve kilidi açmalarını umut ediyordum. Seneler öncesinde vazgeçtiğim kaçma girişimlerimin ve dün dışarıya tek başıma çıkmak için çıkardığım yaygaranın bir sonucuydu bu. Duygusuz ve uykusuzluktan bitap haldeki gözlerim ve yorgun bedenimle dikiliyordum boydan boya olan camın önünde. Tek istediğim yanımda babamın peşime taktığı insanlar olmadan rahat ve özgürce nefes alarak dolaşmaktı, dolaşmak dediğim şey ormanın içinde turlamak ve tabii ki devamında elime geçen şey ise yanımda insanlar varken bile dolaşamam oldu.

Kapının kilidi açılırken ne bakışlarımda ne de duruşumda en ufak bir değişiklik yoktu, muhtemelen su ve yemekti gelen. Odaya kapatılma cezası aldıysam su içip yemek bile yiyemezdim babam insafa gelene ya da ben hatamı kabullenip özür dileyene kadar. Kapı açılıp tekrar kapandığında duyduğum ses içime çöküp beynimi yiyen karıncaları def edip derin bir huzur ve ağlama isteğini getirdi.

"Bir tanem?"

Ablamın sesini duymamla kollarım ve ayaklarımın bağı çözüldü, yere çöküp ağlamaya başladığımda ablam yanıma hızla gelip yanıma oturdu ve bana sıkıca sarıldı. Onun yeni bir hayata başlamasına izin vermişti babam, yıllar sonra onu kendi pis işlerini çözmesini isteyeceği için izin verdiğini ve ablamın benim yeniden hayata bağlanabilmem için kendini feda edişini anlayacaktım. Başımı göğsüne yaslayıp sarıldığımda "Abla, çürüyorum." Diyebildim.

Kafasını salladığını hissettim. "Yeni bir hayatın olacak, kurtaracağım seni ondan."

Kafamı kaldırıp umut dolu gözlerle baktığımda onun babamdan aldığı güzel yeşil gözlerinin de yaşlı olduğunu gördüm. Hatta muhtemelen yanıma gelmeden önce ağlamıştı, gözlerinin beyaz kısımları kıpkırmızıydı.

"Buradan ve ondan uzaklaşıp kendi hayatını yaşayacaksın. Onun pisliklerini temizlemek zorunda kalmayacaksın. Sana bir şans yaratacağım."

Ve yaratmıştı da, beni ondan kurtarıp kendini onun pisliklerini aklamaya adamıştı. Karşılığında istediği tek şey beni bırakması ve peşime adamlarını takmamasıydı. Ablam babamı yenmişti.

GÜNÜMÜZ

Gözlerimden süzülen yaşlara engel olmaya çalışırken saklandığım ağacın ardında sessizce duruyordum. Karanlık benim artım olmuştu, kanatlarının arasına alıp ben ablamın yasını sessizce tutmaya çalışırken beni Çetin'den saklıyordu.

Birkaç metre ötede etrafı sessizce tarıyordu.

"Kaçamayacağını biliyorsun değil mi minik fare?" 'Minik fare' kısmında yaptığı vurgu ona hissettiğim tiksinti duygusunu katlıyordu.

Beni asla göremezdi, benim çaprazıma doğru ilerliyordu.

"Annen bile terk etmiş kızım sizi. Bu dünyadan silerek iyilik yapıyorum size!" Hafif bağırtısı ve beni kışkırtmaya çalışması asla işe yaramayacaktı, kalbim giderek daha fazla kırılsa da ona bu hazzı tattırmayacaktım.