თვალები გავახილე თუ არა მის სახეს დავაკვირდი
რაც არ უნდა ვუარყო ის ანგელოზი იყო
ბნელი ანგელოზი
ჩემი ანგელოზი
ჩვენი კავშირი კი მხოლოდ ტკივილი და ტანჯვა იყო
ნამდვილად რომ შესანიშნავი რამაა, მაგრამ ასეა
მე მასთან კავშირი მქონდა
იმის და მიუხედავად რომ ვიცოდი ვინები ვიყავი ერთმანეთის
იმის და მოუხედავად რადაც ის იქცა
გულში მაინც ვიტოვებდი იმ ყველაფრის იმედს რომ მას გადავარჩენდი
იმედი რომ მას ვიხსნიდი
ვიცოდი რომ ტკიოდა, ამას ვგრძნობდი
ეს მას კლავდა
ჩემს თეჰიონს კლავდა
- სოიუნ...
მისი ხმა ეს ხომ თეჰიონი იყო
მისი თვალები
ის კი მას არ ეკუთვნოდა
ჩვენ შეხვედრის დროინდელი მისი თვალები არ დამავიწყდება
მე მისი ეს შავბნელი თვალები მიყვარდა
ამ შავ თვალებშიც შეგეძლო იმ სინათლის დანახვა რომელიც გგონია რომ არ არსებობს
აი რა მიყვარდა მასში
მის თვალებში
- თეჰიონ, ასე როდემდე უნდა გაგრძელდეს?
ფეხზე წამოდგა და საწოლს შემოუარა
ბოლოდ ჩემთან მოვიდა და სახეზე მომეფერა
ყელზე მისი გრძელი ხელი დამადო და მომიჭირა
ვიგრძენი როგორ შეწყვიტა სხეულში სისხლმა მოქმედება
მინდოდა ხელი გაეშვა მაგრამ არაფერს ვაკეთებდი უბრალოდ მას ვუყურებდი
მშვიდად ვითომც არაფერი მას ვუყურებდი
უეცრად გონებაში ერთმა აზრმა გამიელვა
