თვალები გავახილე მაგრამ აზრი არაფერს ჰქონდა
ბრმად არსებულ, თითქოს ირგვლივ მხოლოდ ნისლი იყო
წინა ნაწილით საწოლში ციწექი და ჩემდა გასაკვირად ფეხზე ადგომას არც კი ვცდილობდი
ბოლო ტრამვის შემდეგ ნამდვილად არ მქონდა იმის თავი რომ ისევ ფეხზე დავმდგარიყავი
ბოლო წუთებში უმედგაცრუებული ვიყავი გოგონებით
მაგრამ ახლა საკუთარი თავით ვარ იმედგაცრუებული
კი მაგრამ რატომ თეჰიონ
ასეთი რა მოხვდა რომ ასეთად იქეცი
ასე რა მოხვდა რომ სამყარომ ასეთად გაქცია
ბოლოს მაინც ვაიძულე საკუთარ თავს რომ წამომდგარიყავი
ეს იმის ნახევარიც არ იყო რაც მომელოდა
მე კი უკვე ვგრძნობდი სხეული როგორ მისუსტდებოდა
- ამდენი რამის შემდეგ არ მეგონა თუ მოახერხებდი ფეხზე დადგომა
მის ამ დილით ნახვას ნამდვილად არ ველოდი
კარებში იდგა და ჩემი ყურებით ტკბებოდა
- შენც ხომ ეს გინდა, ჩვენი დაცემა
ჩემს ნათქვამზე ჩუმად ჩაიცინა და ჩემსკენ წამოვიდა
მის შეხებაზე ვიგრძენი თუ როგორ ცუდ მდგომარეობაში ვიყავი
მთელი ორგანიზმი მიხურს
თითქოს ჩემს შიგნით არსებული ცეცხლი მშთანთქავს
- ეს რა არის? თავს ასე რატომ ვგრძნობ?
- როგორც ჩანს ჭრილობების გამო შენი ორგანიზმი დიდ ბრძოლას გადის
ხელი პირდაპირ შუბლზე დამადო
მის ამ ქმედებაზე ზემოთ ავიხედე
- რას აკეთებ?
- შენი აზრით
არაფერი მითქვამს
ამდენი რამის შემდეგ მის ადამიანურად მეპყრობა
რომ ისევ შეძლოს და მატკინოს
