Uzun Bir Yol Karanlığa

"Ne yaptım ben?"

"Neden direniyorsun ki Burak? Sen zeki bir adamsın. Gel orta yolu bulup anlaşalım. Sen patroncuğunun küçük hazinesinin yerini söyle ben de seni öldürmeyi erteleyeyim."

"Ben de seni kurnaz bir adam zannederdim Alkın ama çok yanılmışım. Meğer aptalın tekiymişsin. İkimizde biliyoruz bana dokunamayacağını. Sadece merak ediyorum böyle mafyacılık oynamanın sebebi ne? Sadece para mı? Hiç sanmıyorum. Senin başka bir planın var. Yoksa neden beni kaçırasın."

"Bildin. Evet seni para için kaçırıp buralara getirmedim. Seni bir işimin sadece anahtarı olarak kullanıcam. Ve senle işim bittiğinde seni ortadan kaldırıcam."

"Aklında neler var? Niye beni oyuncağın olarak kullanmak istiyorsun?"

Bedenim istemsizce titriyordu. Korkmuştum. Neler oluyordu?. Alkın neden Burak'a böyle davranıyordu.

"Çok soru soruyorsun Burak. Sana olan tahammülümü zorlama. Yoksa işimi erken halletmek zorunda kalıcam."

"Geç bunları Alkın. Her şeyin farkındayım. Ama üzülerek söylüyorum. İstediğin şey asla gerçekleşemeyecek. Bu boktan konuşmayı yeterince dinledim."

Bağlı olduğu yerden kurtulup Alkın'ın üzerine atladı. Elindeki silahı aldı ve kapının dışına doğru fırlattı. Silah tam ayağımın önünde durdu. O sırada Alkın bu fırsattan yararlanıp Burak'ı üzerinden attı. Bıçağını çıkarıp Burak'a doğru yürüdü. Burak, Alkan'ın bıçağı bastırmaya çalışan elini engellemeye çalışıyordu.

"Bitireceğim işini. Bana ayak bağı olmandan yoruldum artık" dedi Alkın. Burak hala direnmeye çalışıyordu ama artık yorulmaya başlamıştı. Gücü tükeniyordu. Ne yapacağım ben? Burak'ın ölmesini mi izleyeceğim? Bir anda kontrolümü kaybettim. Ne yaptığımı bilmiyordum. İçimdeki ruh sanki benim değildi. Bir anda bir silah sesi duyuldu. Korkudan gözlerimi kapatmıştım. Ne kadar gözüm kapalı bekledim orda bilmiyorum. Gözümü açtığımda Alkın'ı kanlar içinde gördüm. Yanağımın ıslandığını hissettim. Ellerim titriyordu. Elimde bir ağırlık hissettim. Bakışlarım Alkın'dan elime kaydığımda silahı gördüm. Ne yaptım ben? Katil mi oldum?

"Aydan?!"