မှိုင်းလွင့်သော

Love Scenario (Zawgyi)

ဒီေန႕က တနဂၤေႏြ။
ရွားရွားပါးပါးရတဲ့ အားလပ္ရက္မို႔ ဒီေန႕ေတာ့ အဝအိပ္ဖို႔ စိတ္ကူးတယ္။ သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္သူ႕မွာ အခုထိ အႏုပညာအလုပ္ေတြ ဝါသနာပါရာအလုပ္ေတြနဲ႕ မအားလပ္နိုင္ေသး။ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေစာေစာထ ေနာက္က်မွအိပ္ တစ္ခါတေလ ညလုံးေပါက္ခဲ့ရတဲ့ အေသအလဲ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ရမႈေတြေၾကာင့္ ေၾကာင္ေနတတ္တဲ့မ်က္လုံးက အခုလိုမနက္မွာလည္း ေစာေစာစီးစီးလာပြင့္ေနတတ္တယ္။

ေဘးနားကဖုန္းကို ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ေလးနာရီေလးဆယ့္ငါး။ အိပ္ေနရာက ထလိုက္တယ္။ တစ္ခုခုစားမယ္။ ၿပီးရင္ ျပန္အိပ္မယ္။

.....

ခပ္ေစာေစာမွာ စူပါမားကတ္တစ္ခုကို ေရာက္ၿပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေခ်ာဆြဲတာကိုခံလိုက္ရေသးတယ္။ ဝမ္ရိေပၚမလား ဆိုတဲ့ ခပ္တိုးတိုးအသံေတြေနာက္ သူ႕ဟူဒီေခါင္းေဆာင္းကို ပိုလို႔ခပ္ငိုက္ငိုက္ဆြဲခ်ျဖစ္တယ္။ ခပ္ပ်ံ့ပ်ံထြက္လာတဲ့ ကင္မရာရိုက္သံေတြ။ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုၾကာတာေတာင္ သူေနရခက္ဆဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ အသင့္စားေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ကို ထုတ္ၿပီးျပဳတ္လိုက္တယ္။ လွီးခြၽတ္ထားတဲ့ အသီးအ႐ြက္ေတြက မညီမညာမလွမေပေပမဲ့ သူတစ္ကိုယ္စာ စားေကာင္း႐ုံေလာက္ကိုေတာ့ ခ်က္တတ္ခဲ့ၿပီ။ အစပ္ကဲတဲ့ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို သာမာန္လိုပဲ စားနိုင္ေအာင္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက သူေလ့က်င့္ျဖစ္ခဲ့မွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး။

တီက နဲ ဖုန္းထဲ message ဝင္လာတယ္။ ဆက္ေတြးမယ့္သူ႕အေတြးေတြကို ျဖဳတ္ခ်လိဳက္တဲ့ Message ဝင္သံ။ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕မန္ေနဂ်ာဆီက။

"Schedule"

ေခါင္းစဥ္ကေတာ့တစ္မ်ိဳးတည္းပဲ။ ေအာက္မွာပါတဲ့ဇယားကြက္ထဲက ရက္သုံးဆယ္စာေန႕ေတြ‌ကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွ အကြက္လြတ္ရွိမေနခဲ့ဘူး။ ပြဲတစ္ခုခု cancel လို႔ရပါေစလို႔ သူတိတ္တိတ္ကေလးႀကိတ္ဆုေတာင္းလိုက္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ သူပ်င္းမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ သူလ်စ္လ်ဴရႈမယ္။ ထြက္ေပါက္ေတြကို ဝါသနာပါတာေလးေတြလုပ္လို႔သူရွာတယ္။ တစ္ခါတေလ ထပ္ဝင္မလာေတာ့တဲ့ message box ထဲက စာေတြကိုဖတ္တယ္။