Linghting အျပင္အဆင္က ဝါက်န့္က်န့္ကေလး။ ေရွာင္နိုင္းက အလုပ္က ျပန္ရင္ ဒီမွာလာေသာက္ေနက်။ သူ႕ပုံစံက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ။ ခဲေရာင္တီရွပ္နဲ႕ ေဘာင္းဘီတို ဂ်င္း အျဖဴနဲ႕။ မီးလုံး ဝါဝါကေလးေတြက ဆိုင္အတြင္းမွာ ခပ္မွိန္မွိန္မို႔ သူပိုလည္းသေဘာက်တယ္။ အနည္းဆုံးေတာ့ မူးၿပီးေမွာက္သြားရင္ေတာင္ သိပ္ၿပီး႐ုပ္ဆိုးမယ္မထင္ဘူး။
ဒီေန႕ေတာ့ ေရွာင္နိုင္းက သူ႕စားပြဲရဲ႕ ေရွ႕မွာ ထူးဆန္းတဲ့လူကိုေတြ႕ေနရတယ္။ ဆိုင္ထဲက လူေတြ အကုန္လုံးကလည္း သူ႕ကို သိသိသာသာ ဒါမွမဟုတ္ မသိမသာနဲ႕ ၾကည့္ေနၾကတာ။ ေယာက်ာ္းေလးတန္မဲ့ သူက မွန္ကို ခဏခဏထုတ္ၾကည့္ေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ပဲ အဲ့ဒီေကာင္ေလးက ေရွာင္နိုင္း ရွိရာဘက္ကို ေနာက္လွည့္ၾကည့္ၿပီး...
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ေရွာင္နိုင္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ပဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ တကယ္လည္း မဆိုးပါဘူး။ သူက အျဖဴေရာင္တီရွပ္နဲ႕ ခဲေရာင္ စတိုင္ပန္ကိုဝတ္ထားတာ။ အျဖဴေရာင္မွာ အနီေရာင္တစ္လိုင္းတည္းပါတဲ့ရွပ္! ႐ုပ္ကလည္းခပ္သန့္သန့္ကေလးရယ္။
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ ေရွာင္နိုင္းမွာထားတဲ့ အရက္ခြက္ကို ေကာက္ေမာ့ရင္း!
သူက ဒီေန႕ သူ႕အတြက္ တအားအေရးႀကီးတဲ့ မဂ္လာ ပြဲကို သြားမလို႔တဲ့! ဒါေပမဲ့ ျပင္ဆင္လာတဲ့ သူ႕ပုံကို ျပန္ျပန္ၾကည့္ၿပီး ရယ္စရာေကာင္းလာလို႔ မသြားခ်င္ျပန္ေတာ့ဘူးတဲ့။ ေျပာေနတာ ရယ္ရယ္ေမာေမာပါပဲ။
"ခင္မ်ားသိလား....သူလက္ထပ္လိုက္တဲ့ တစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ တူပါေစလို႔ဆုေတာင္းတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ မတူပါေစနဲ႕လို႔လည္းဆုေတာင္းတယ္။"
ဝါေ႐ႊေရာင္ အရက္ခြက္အၾကည္ေလးက လႈပ္လီလႈပ္လဲ့!
သူကရယ္တယ္။ ေရွာင္နိုင္းတစ္သက္မွာ ဒီေလာက္အထီးက်န္ၿပီး ေျခာက္ကပ္ကပ္နိုင္တဲ့ ရယ္သံမ်ိဳးကို မၾကားဖူးဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ တူရင္ သူ႕ဘဝတစ္သက္လုံး ကြၽန္ေတာ့္ကို သတိရေနမွာမို႔ ႀကိဳက္တယ္..."
....
"ဒါေပမဲ့....ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ တူခဲ့ရင္....သူ႕ေဘးက လူက ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ္မျဖစ္ခဲ့ရတာလဲ..."
ေနာက္ဆုံးမွာ ေကာင္ေလးက အမူးလြန္ၿပီ စားပြဲေပၚ ေမွာက္သြားခဲ့တယ္။ ပါးျပင္ေပၚ တိတ္တဆိတ္ပဲ စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္စက္ငယ္။
ေကာင္ေလး လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ အနီေရာင္ ဖိတ္စာကေလးရွိတယ္။
နာမည္ေတြကိုေတာ့ ေရွာင္နိုင္း မဖတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတဲ့ ေကာင္ေလးပဲ လို႔ေတြ႕မိလိုက္တယ္။
ခဏခ်င္းမွာပဲ ေကာင္ေလးဖုန္းက တအားျမည္လာတယ္။
ေကာင္ေလးဘယ္မွာလဲဆိုတာကို ဝမ္ရိေပၚ ဆိုၿပီး contact မွတ္ထားတဲ့ တစ္ဖက္က ဖုန္းပိုင္ရွင္ကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ သူ အိမ္ျပန္လာတယ္။
Contact name က နာမည္က မေတာ္တဆျမင္လိုက္ရတဲ့ ဖိတ္စာတစ္ဖက္ျခမ္းက နာမည္ေလးနဲ႕ တူေနတာကိုေတာ့ ေရွာင္နိုင္း ဂ႐ုမျပဳမိေတာ့ဘူး။
.......
(End)
