"ဆရာ ဒီေန႕ေစာတယ္"
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕အေျဖလႊာကို စုပုဆြဲကိုင္ရင္းကေန ေရွာင္းက်န့္ ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ ႏွာတံနားက မ်က္မွန္ကို လက္ညွိုးဖ်ားနဲ႕ တြန္းတင္လိုက္ရင္း...
" ဟုတ္တယ္။ အိမ္က ပုစိေကြးက ဂ်ီေနလို႔"
"အယ္...ေတာ္ေတာ္ဖ်ားေနတာလား။ ႏွစ္ရက္ေတာင္ရွိၿပီ။"
"ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ သိပ္ေတာ့ မစိုးရိမ္ရေတာ့ပါဘူး။ ဆရာဝန္လည္း သူတစ္ေယာက္နဲ႕တင္ ဗ်ာမ်ားေနရတာ အားနာလွၿပီ"
"ငယ္ငယ္တုန္းကလို ေဆးထိုးမယ္ဆို ပတ္ေျပးေနလို႔လား"
"မဟုတ္ဖူး အံႀကိတ္ၿပီးေတာင့္ထားလြန္းလို႔ အပ္ေကြးေကြးသြားလို႔ "
"လုပ္ၿပီ"
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆရာမေလးက တအားရယ္ပါေရာ။
ေရွာင္းက်န့္ေနာက္တစ္ခါျပန္ၿပဳံးလိုက္တယ္။
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့...ၾကည္ႏူးရိပ္နဲ႕ ေရာတဲ့ အၿပဳံး။
.....
အလုပ္ဆင္းအလုပ္ျပန္ ဘတ္စ္ကားက ဒီေန႕မွာ လူနည္းနည္းေခ်ာင္တယ္။ ထိုင္ခုံေနရာ ရတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္က ပါလာတဲ့ အိတ္ကိုေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ျပတင္းနားမွာကပ္ထိုင္လိုက္တယ္။ တရိပ္ရိပ္ေျပးသြားတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ...။ ဒါက အိမ္ျပန္လမ္းဆိုတာကို ေတြးလိုက္႐ုံနဲ႕ ေရွာင္းက်န့္ ႏွလုံးေတြေႏြးသြားတယ္။
သူနဲ႕ အသက္ ဆယ့္တစ္ႏွစ္ကြာတဲ့ အစ္မက သူ႕အသက္ ဆယ့္ကိုးႏွစ္မွာ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တယ္။
အဲ့ဒီေန႕ပဲ ထင္ပါရဲ႕...။
ဒီတစ္သက္ေတာ့ ခုန္ေတာ့မယ္မထင္ဘူးလို႔ေတြးခဲ့မိတဲ့ ႏွလုံးသားက ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ လႈပ္ရွားခဲ့တာ။
.......
(အမ အမ်ိဳးသားရဲ႕ သားေလးေလ။ ေရွာင္းက်န့္အတြက္ တူေလးတစ္ေယာက္ ရၿပီေပါ့)
ေရခဲမုန့္ဘူးကို ေျခႏွစ္ဖက္ၾကားက ဂြထဲမွာ ထားၿပီး ဇြန္းကိုကိုက္လို႔ ေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ ကေလးေလးဟာ..ေ႐ႊအိုေရာင္သမ္းတဲ့ ဆံပင္ဆိုးေဆးနဲ႕ ဖ်စ္ညစ္ပစ္ခ်င္စရာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္။
ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ ေကာင္ေလးေအးမွာ စိုးရိမ္ေနခဲ့တယ္။
.......
