"လာ လာသမီီးတို႔ ေစာင့္ေနတာ နည္းနည္းေနာက္က်တယ္ေနာ္ ၿငိမ္း"
ၿငိမ္းအေမက ၿပဳံးၿပဳံးေလးႏွင့္ႏႈတ္ဆက္သည္။ ၿငိမ္းႏွင့္ ႐ုပ္ခ်င္းဆင္သည္။ၿငိမ္းကအေမတူသမီးပဲ။မ်က္ႏွာက်ေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးတူသည္။
ရွင္းသန့္ျဖဴၿငိမ္းတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္သည္ေတြသိပ္မေရာက္ေသး။ ၿငိမ္းတို႔အိမ္က ႏွစ္ထပ္တိုက္ႏွင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးျဖစ္သည္။ ၿခံေရွ႕တြင္ႏွင္းဆီပင္ေတြကို စီတန္းၿပီးစိုက္ထားသည္။ေနာက္ဘက္တြင္ေတာ့ သီးပင္စားပင္ေတြ အမ်ိဳးအစားနည္းနည္းစီ ေဘာင္ေဖာ္ၿပီးစိုက္ထားတာေၾကာင့္ အိမ္ကစိုစိုေျပေျပေလးႏွင့္ ေနခ်င္ဖြယ္။
စားစရာေတြကိုျပင္ဆင္ေနတုန္းမို႔ မီးဖိုေဆာင္ထဲဝင္ၿပီး ျပင္ကူလိုက္သည္။ ဘုန္းဘုန္းဝိုင္းကိုခ်ဖိဳ႕ သစ္သီးျပင္ေနတုန္း ၿငိမ္း၏အေမ ေဒၚၿငိမ္းေမကေရာက္လာသည္။ ရွင္းသန့္ျဖဴၿပဳံးၿပီးႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဘာစကားမွေတာ့မေျပာျဖစ္ၾက။
သစ္သီးပြဲအၿပီး အစိမ္းေၾကာ္ ေၾကာ္ရန္ဟင္း႐ြက္တင္ေနတုန္း ၿငိမ္းကပါေရာက္လာသည္။ တစ္ျခားသူေတြကေတာ့ တစ္ေနရာစီသူ႕အလုပ္ႏွင့္သူ အုပ္စုဖြဲ႕၍ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြပဲရွိ၍ ေျပာဆိုၾကတာကအားမနာတမ္း။ တစ္ခါတစ္ခါမိန္းမႀကီးေတြ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ စေနာက္ၾကသည့္ဟာသေတြကိုၾကားမိၿပီး ရွင္းသန့္ျဖဴေရာ ၿငိမ္းတို႔သားအမိပါ ေရာေယာင္ကာ ရယ္မိၾကသည္။
"ဒါနဲ႕သမီးကေက်ာင္းဆရာမဆို ခုဘယ္မွာတာဝန္က်ေနတာလဲ။ ၿငိမ္းက သမီးအေၾကာင္းကိုေျပာျပၿပီးကတည္းက သမီးကိုေတြ႕ခ်င္ေနတာ။ ေက်းဇူးပါသမီးရယ္ ၿငိမ္းကိုဆုံးမေပးလို႔ ။ေနာက္မို႔ဆို ဒီကေလးမခုထိ အိမ္ကို႐ြဲ႕ေနဦးမွာ။"
ၿငိမ္းကသူ႕အေမလက္ေမာင္းကို ေခါင္းႏွင့္တိုးေဝွ႕ၿပီးခြၽဲေနသည္။
"အေမ့သမီးကခုေတာ့ ဆရာေကာင္းနဲ႕ေတြ႕ၿပီး သမီးအလိမၼာေလးျဖစ္ေနပါၿပီေနာ္။ ဟြန့္...သူ႕သမီးကိုလူၾကားထဲအရွက္ခြဲျပန္ေတာ့မယ္။"
"အမေလးေလး သူကပဲေျပာရေသးတယ္။"
သားအမိႏွစ္ေယာက္အခ်င္းခ်င္းစေနၾကတာကို ၿပဳံးၿပီးသာၾကည့္ေနလိုက္သည္။ လူႀကီးေတြႏွင့္စကားေျပာရင္ ဆင္ျခင္ရမည္။ၿပီးေတာ့ အရမ္းလည္းမရင္းႏွီးတာေၾကာင့္ ေမးတာသာေျဖလိုက္မည္။
