ေန႕လည္က အနမ္းခံလိုက္ရၿပီးတည္းက ထိုက္ေတာ္ဝင္ကို မရွိသလိုသေဘာမ်ိဳးႏွင့္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။
ပထမက လုံးဝမေခၚဘူးလို႔ဆုံးျဖတ္ထားေပမယ့္ ကိစၥတစ္ခုကိုသတိရလိုက္မိၿပီးေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈလို႔မရနိုင္ေတာ့။ မေခၚခ်င္ေပမယ့္ ထိုက္ေတာ္ဝင္ကို ခဏခဏလွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။
အမွန္ေတာ့ ရွင္းသန့္ျဖဴမေခၚရဲတာျဖစ္သည္။ ထိုက္ေတာ္ဝင္ကိုၾကည့္လိုက္မိတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းေနရာကို မ်က္စိကအလိုအေလ်ာက္ေရာက္သြားၿပီး အနမ္းခံလိုက္ရသည့္မွတ္ဉာဏ္က တရိပ္ရိပ္ေပၚလာတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုက္ေတာ္ဝင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းက အေပၚႏႈတ္ခမ္းလႊာသည္ ေတာင္ကုန္းပုံစံစုစုခြၽန္ခြၽန္ေလးျဖစ္ၿပီး ေျပေျပေလးျဖစ္ေနသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကေတာ့ အနည္းငယ္ထူျပည့္ျပည့္ေလးႏွင့္ အလယ္ခြဲထားသည့္အရာေလးပါေနသည္။ ၿခဳံၾကည့္လိုက္ရင္ ေလးသဏၭာန္ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းအေရာင္က ပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသန္းေနၿပီး တည္ေနသည့္အခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ထင္းထင္းေလးျမင္ေနရသည့္အနားသတ္လွိုင္းႏွင့္ လွသည့္ႏႈတ္ခမ္းျဖစ္သည္။
ရွင္းသန့္ျဖဴ ခ်ည္အေရာင္စပ္ေနရင္း သူ႕ကိုေက်ာေပးရပ္ေနသည့္ထိုက္ေတာ္ဝင္ကို စိတ္လြတ္စြာေငးေနမိသည္။ သတိမထားမိပဲေငးေနသည့္အက်ိဳးသည္ ရွင္းသန့္ျဖဴကို ေနာင္တရေစေတာ့သည္။ ထိုက္ေတာ္ဝင္က ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ေနတာျဖစ္ၿပီး ႐ုတ္တရက္ႀကီးအေပၚဝတ္ရွပ္အကၤ်ီကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေကာက္ေၾကာင္းကထင္းခနဲ။
"ဗုေဒၶါ....."
ရွင္းသန့္ျဖဴ အလန့္တၾကား မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိၿပီးတစ္ဆက္တည္း ဘုရားတလိုက္မိ၏။မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးလည္းတစ္ခဏခ်င္းပင္ပူထူလာသည္။ အတန္ၾကာမွျပန္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ထိုက္ေတာ္ဝင္ကရင္ရွားရက္ႏွင့္ ကိုယ့္ကိုၿပဳံးၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ မ်က္လုံးကျပဴးခနဲ။ တဘက္မပတ္ထားတာေၾကာင့္ အေပၚပိုင္းပုခုံးသားျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းကိုျမင္ေနရသည္။ၿပီးေတာ့ညာဘက္ညွပ္ရိုးအထက္နားေလးမွာ မွဲ႕နက္ေလးတစ္လုံးကိုလည္းရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုက္ေတာ္ဝင္ရဲ႕ ညွပ္ရိုးထက္ကမွဲ႕နက္သည္ အကၤ်ီဖုံးသည့္ေနရာမွာရွိတာေၾကာင့္မျမင္ဘူးခဲ့ေပ။ စိတ္မလုံစြာေအာက္ကိုၾကည္မိလိုက္ေတာ့ ေျခသလုံးတစ္ဝက္ေလာက္ထိသာဖုံးေနၿပီး ေျခေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေဖြးေဖြးေတြကိုျမင္ေနရသည္။ ထိုက္ေတာ္ဝင္ကိုရင္ရွားနဲ႕ေတြ႕ဖူးတာပထမဆုံးျဖစ္တာေၾကာင့္ ရွင္းသန့္ျဖဴမွာ ေခါင္းစေျခဆုံး သတိလြတ္စြာ
လိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။
