ေလေျပအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အခန္းထဲတန္းဝင္လိုက္ၿပီးေနာက္ ခုတင္ထက္သို႔ ေျခကားယားလက္ကားယားႏွင့္ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့သူ႕မွာေနာင္တေတြတစ္ပုံတစ္ပင္ႏွင့္ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ အဲ့အခ်ိန္တုန္းကပါးစပ္ေလးကိုပိတ္ထားနိုင္ခဲ့ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။ ေတြးရင္းပင္ေနာင္တကဆက္တိုက္ရေန၏။ အိပ္ယာေပၚလူးလိမ့္ရင္းပင္ ထိုအခ်ိန္ကလွိုင္းရိပ္ရဲ႕ မည္းေမွာင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးကို တန္းျမင္ေယာင္လာသည္။
ထိုေန႕ကသူမွလြဲ၍ အိမ္ရွိလူကုန္ အေမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းဆီဆိုင္သစ္ဖြင့္ပြဲသြားၾကတာျဖစ္သည္။ အေဖေရာ အေမေရာ ညီမေလးပါမက်န္သြားၾကတာျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ လွိုင္းရိပ္ႏွင့္ကိစၥေလးတစ္ခုစီစဥ္ထား၍ မလိုက္ျဖစ္ခဲ့။ လွိုင္းရိပ္အိမ္ႏွင့္သူ႕အိမ္ကိုျခားထားတာဆိုလို႔ လမ္းပဲရွိသည္။ အိမ္ကမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေပမို႔ ေလေျပအတြက္ အျပင္ထြက္ခ်င္ရင္လွိုင္းရိပ္ကိုသာအေဖာ္ညွိယုံသာ။
အဲ့ေန႕က လွိုင္းရိပ္နဲ႕ေစ်းဝယ္ေနတုန္း ေလေျပႏွင့္အသိေကာင္မေလးႏွင့္ဆုံျဖစ္ၾကသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ထိုေကာင္မေလးမွာ လွိုင္းရိပ္ကိုစိတ္ဝင္စားေနတာျဖစ္ၿပီး လွိုင္းရိပ္နဲ႕ခင္ခ်င္လို႔ေလေျပကိုေျပာထားတာျဖစ္သည္။ ထိုေကာင္မေလးမွာ အစက ထိုက္ကိုသေဘာက်ခဲ့တာမွန္ေသာ္လည္း ထိုက္ကအမရွင္းသန့္နဲ႕သတင္းေတြထြက္ေနေတာ့ ပစ္မွတ္ကသူတို႔ထဲမွာအေနတည္ၿပီး ထိုက္ေလာက္နီးပါးၾကည့္ေကာင္းသည့္ လွိုင္းရိပ္ကိုေျပာင္းသြားသည္ထင္သည္။ ေျပာေတာ့မွ သူႏွင့္႐ြက္ဝါသာ ကေလးမ်က္ႏွာေလးေတြႏွင့္ျဖစ္ေနကာ ထိုက္နဲ႕လွိုင္းရိပ္ကခပ္တည္တည္ေနရင္ပင္ေယာက္်ားေလးလိုေရာ မိန္းကေလးလိုေရာေခ်ာသည့္typeႏွစ္မ်ိဳးထြက္သည့္႐ုပ္ရည္မ်ိဳးရထားၾကတာျဖစ္သည္။ ဟြန့္... မနာလိုတာ။
လွိုင္းရိပ္ရဲ႕အက်င့္ကိုသိေပမယ့္ အၿမဲတမ္းသီးသန့္ေနတတ္သည့္လွိုင္းရိပ္ကိုစခ်င္တာေၾကာင့္ ေလေျပလည္းသေဘာတူလိုက္တာျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ထိုေကာင္မေလးက က်ဴရွင္မွာေလေျပတို႔ခုံတန္းေနာက္မွာထိုင္တဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္လည္းပါသည္။ အၿမဲေတြ႕ေနရတာျဖစ္ၿပီး သူ႕ကိုလာေျပာတာလည္းတစ္ခါႏွစ္ခါမဟုတ္ေတာ့ ေလေျပလည္းသေဘာတူလိုက္တာျဖစ္သည္။
