ရွင္းသန့္ျဖဴ ၿငိမ္းအေမရဲ႕အပ္ထည္အတြက္ပုံၾကမ္းဆြဲေနတုန္း အခန္းထဲ မျမင္တာၾကာၿပီျဖစ္သည့္ ထိုက္ေတာ္ဝင္ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ဝင္လာၾကသည္။ အားလုံးကပကတိျဖဴျဖဴစင္စင္မ်က္ႏွာေလးေတြႏွင့္ ခ်စ္စရာေလးေတြပင္။ ရွင္းသန့္ျဖဴၾကည့္ရသေလာက္ ထိုက္ေတာ္ဝင္တို႔အဖြဲ႕ထဲမွာ ထိုက္ေတာ္ဝင္နဲ႕လွိုင္းရိပ္ထင္ကမ်က္ႏွာတည္ေနတတ္ၿပီး နီ႐ြက္ဝါဆိုသည့္ကေလးမကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလတည္ၿပီးတစ္ခါတစ္ေလေဖာ္ေ႐ြသည္။ သူတို႔အုပ္စုထဲယွဥ္လိုက္ရင္ အေသးဆုံးလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေလေျပေသြးကေတာ့ ၿငိမ္းသူဇာလင္းႏွင့္ပနံအသင့္ဆုံးကေလးမပင္။ သူတို႔ကေလးမသုံးေယာက္နဲ႕ ဘယ္လိုမ်ားခင္သြားတာလဲလို႔ ၿငိမ္းကိုေမးေတာ့ ၿငိမ္းကေယာင္လည္လည္နဲ႕ ဟိုေဝ့ဒီေဝ့ၿပီးေျဖလာတာမို႔ ရွင္းသန့္ျဖဴဆက္မေမးေတာ့။ ဆက္ေမးလည္း ၿငိမ္းဆီကအ႐ူးစကားေတြၾကားရမွာမို႔မေမးခ်င္တာလည္းပါသည္။
လာတာကဟုတ္ေပမယ့္ ထိုက္ေတာ္ဝင္ကအခုအခန္းထဲမွာရွိမေန။ ခဏကေရခ်ိဳးမလို႔ျပင္ေနတာကိုျမင္လိုက္တာမို႔ အခန္းထဲ ရွင္းသန့္တစ္ေယာက္သာက်န္ခဲ့သည္။ သူတို႔သုံးေယာက္ကလည္း အခန္းေပါက္ေရာက္ေနၿပီးမွ ထိုက္ေတာ္ဝင္မရွိလို႔ ဝင္ပဲဝင္ရမလို ျပန္ပဲလွည့္ရမလို ေျခခ်င္းရႈတ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။ ရွင္းသန့္ျဖဴလည္းဝင္လာတာျမင္ၿပီးမွျပန္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနၾကသည့္ကေလးမသုံးေယာက္ကို ကမန္းကတန္းလွမ္းေခၚလိုက္ရသည္။ ၾကည့္ရတာ အခန္းထဲမဝင္ရဲတာထင္သည္။
ရွင္းသန့္ေခၚလိုက္ေတာ့ လွိုင္းရိပ္ႏွင့္ ႐ြက္ဝါကတည္တည္ေလးလွည့္ၾကည့္ေပမယ့္ ေလေျပေသြးဆိုသည့္ေမ်ာက္မေလးကေတာ့ခုန္ေပါက္ကာဝင္သြားေလသည္။ ေလေျပရဲ႕အျပဳအမူကို က်န္ႏွစ္ေယာက္မွာသက္ျပင္းတစ္ခ်ခ်ေခါင္းတစ္ခါခါႏွင့္ ေနာက္မွေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဝင္လာၾကသည္။ ရွင္းသန့္ျဖဴၿပဳံးျပလိုက္ကာ...
"ေနတတ္သလိုေနၾကဦးေနာ္ အမကိုစိတ္ထဲမထားနဲ႕သိလား။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾက။ အဆင္ေျပသလိုေနၾကဦး။ အခန္းကနည္းနည္းရႈတ္ေနလို႔ ထိုင္စရာမရွိတာ အားနာတာ။ "
အခ်ိန္က နံနက္ ၁၀နါရီေလာက္ရွိၿပီမို႔ ေနကအေတာ္ေလးျပင္းေနေပၿပီ။ ရွင္းသန့္ျဖဴ လုပ္လက္စကိုခ်ထားၿပီး ထိုက္ေတာ္ဝင္ရဲ႕ခုတင္ေပၚမွာအတန္းလိုက္ထိုင္ေနၾကသည့္ကေလးမေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး အားနာလာသည္။ ဒါေၾကာင့္ ခုတင္ေအာက္ထိုးထည့္ထားသည့္ခုံပုေလးကို ေပးလိုက္ေတာ့ ေလေျပကခ်က္ခ်င္းယူၿပီးထိုင္သည္။ လွိုင္းရိပ္ကေတာ့ ခုတင္ကေနထကာ ထိုက္ေတာ္ဝင္ရဲ႕ပန္းခ်ီဆြဲသည့္ခုံမွာေျပာင္းထိုင္လိုက္သည္။ ႐ြက္ဝါကေတာ့ခုတင္ေပၚ ကတစ္ခ်က္မေ႐ႊ႕ပဲ ပထမေျခတြဲလြဲခ်ထားရာကေန ဒူးတစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး ထိုင္ေနသည္။
