Umut ;
Her zaman yanımız da olan ama bizimle hiç olmayan şey.Ne kadar olmıcağını bilsek de sımsıkı sarıldığımızdır umut.
Gün geçtikce bitirmeye başlamıştık düğün hazırlıklarını. Artık yorgunluktan eve gelir gelmez hemen uyuyordum.Eşyaların hepsini bana bırakmışlardı . Ne kadar pahalıya kacmak istemesem de annem hep ısrar edip pahalı aldırmıştı. Alinan esyalarda İstabulda ki eve yerleşmiş sadece benim kiyafetlerim kalmıştı.Bugün de düğün tarihini belirledik 3 gun sonra koy de kinam vardı. Bir hafta sonra da İstabul da düğün olucak.Mustafa hiç bir sey de burda olmadı. İstanbul da hep çalıştı. Bu duruma birazcık canım sıkılmadı değil. Tamam ikimiz de birbirimize aşk beslemiyoruz ama bu kadar da kaçarak istemediğini belli etmesi zoruma gidiyordu.
Şuan hep birlikte son kez aksam yemeği yiyoruz. Ve yine yok kınaya bile gelemicekmis bu yuzden sadece kızlar yapiyoruz.Hatice annem de bu aksamdan sonra evinde düğünle ilgili son şeylerini yapicakmis o yüzden onu da 3 gun goremicem. Bu beni Mustafayi gormemekten daha çok üzüyor. Onu öz annem kadar çok seviyorum.Ben böyle düşünürken gözümden akan yaşı farketmemisim.Annemin elimi tutmasiyla farkettim.O na doğru döndüğümde bana şefkatle baktığını gördüm. Bende elini tutarak gulumsedim.Sofradakilerden izin isteyerek beni alarak odaya geçti.
~Neyin var güzelim ?
-Yok bir şeyim annecim.
~Ah , bana annecim diyorsunya sanki dunyalari bana veriyorlar.
-Sizi seviyorum annecim , bana annemi aratmadiginiz icin size çok teşekkür ederim.Uzun zamandır anne şefkati görmemiştim.
~Her zaman güzel kızım benim her zaman.Hadi ayıp olur içeri geçelim.
Sımsıkı sarıldım orda anneme , sonra da içeri gectik.
İçeri gectigimiz de sofranın toplanmış olduğunu gördüm. Yaren bana bakarak gülümsüyordu bende ona icten bir gülümseme gönderdim.
-Abla kahve yapalim hadi?
-Tamam canim .
Mutfağa gidene kadar sırıttı mutfağa girdigimiz de de bana sıkıca sarıldı.
-Nolduu ne bu sevinc ?
-Abla demin siz içerdeyken ben test yaptım lavoba da ..ben..şey..hamileyim.
Hamileyim mi dedi ? Allahım ne güzel haber bu.
-Tebrik ederim canım benim çok mutlu oldum.Buraga verdin mi haberi peki ?
-Hayır kına akşamı soylucem yüz ifadesini merak ediyorum.
-Tamam bırak şimdi kahveyi hadi iceri geçip haberi verelim.
İceri gectigimiz de Yaren utana utana sonun da söyledi. O kadar mutluydu ki onun mutluluguyla ben mutlu oluyordum.Deli kız ruhu o kadar çocuk ki onun cocugunu dusunemiyorum.Onları yolcu ettikten sonra bizde odaları mıza geçip yattik.Üvey annemi hic soylemiyorum o hala ayni bir insan nasil bu kadar kiskanc ve kindar olabilir diye düşünmüyor da değilim. Bu gece uyuyamiyorum.En çok da annemin en son kulağıma fisildadigi şey aklimdan çıkmıyor. "Hele siz evlenin , sizden direk torun bekliyorum." bunu düşünecek şu an fazla halim yok zaten göz kapaklarimda uykuya yenik düşüyor..
~Hatice Anne~
Gelinim benim güzel gelinim.Ne kadar da memnunum böyle gelin sectigim icin.Beni öz annesi olarak gormesi beni hem mutlu ediyor hem de onurlandırıyor. Mustafa'm insallah uzmez..Gelinimi öyle umutlu goruyorum ki icim gidiyor.Yanlis yaptigimi biliyorum ama Mustafaya bunu odetmek zorundayim bel ki zamanla benim delivoglan sever onu.Çıkarken ona dediğim şeyle nasil kızar dığını gördüğümde gulmemek icin zor tuttum kendimi.Bayan utanmisti.Allahım inşallah cok mutlu olur yavrularim..
