NURHAYAT

NURHAYAT - ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

"Buyrun?"
"Günaydın, Gamze hanım ile mi görüşüyorum?"
"Evet buyrun."
"Adrese yaklaştım, onu haber vermek için aramıştım."
"Öyle mi, tamam bende çantamı hazırlamıştım kapının önüne çıkıyorum şimdi."
"Tamamdır Gamze hanım."
Gamze telefonunu kapattıktan sonra hazırlıklarını hızlıca bitirmeye çalıştı. Tam hazırlığını bitirmiştiki kapının önüne gelen arabanın sesini duydu.
"Anne geldiler, ben çıkıyorum."
"Tamam kızım dikkat et kendine, aldın demi herşeyini?"
"Aldım aldım."
"Tamam, bak birşey olursa hemen ara beni, meraklandırma sakın, hergün ara tamam mı?"
"Tamam anne ararımda bak bekliyorlar çıkmam lazım."
"Tamam gel öpeyim."
Gamze ayrılmadan annesi Gamze'nin yanaklarını uzun uzun öptü. Gamze de annesinin yanaklarından öptükten sonra hızlıca arabaya doğru gitti. Arabaya vardığında şoför onu dışarıda bekliyordu. Gamze kapıdan çıkar çıkmaz şoför arka kapıyı Gamze için açtı. Gamze aniden arabanın arkasında oturan Cenk bey ile göz göz geldi. Arabaya binerken konuşmaya başladılar.
"Günaydın."
"Günaydın Cenk bey."
"Nasılsınız var mı heyecan?"
"Tabi, illaki biraz heyecan oluyor."
Eve varana kadar işten ve gündelik hayatlarından bahsettiler. Çok geçmeden eve varmışlardı. Ev Gamze'nin hayalindeki gibi lüks bir ev değildi. Eski restore edilmiş iki katlı bir evdi. Tıpkı diğer eski evler gibi kahverengi bir kapısı ve kapının üstünde kırmızı kabartma ile belirtilen bir kapı numarası vardı. Şoför evin önünde durdu. Önce Gamze'nin kapısını açtı, o sırada Cenk bey de arabadan çıkmıştı. Gamze Cenk bey'in arkasından giderek eve girdi. Ev çok eski kokuyordu. Gamze birkaç aydır başka kimsenin evine gitmediğinden ona başka bir evin kokusunu almak garip gelmişti. Kapıdan içeri girdiklerinde tek basamaklı eşiğe gelmeden ayakkabılarını çıkardılar. İleride sağdaki kapıdan içeri girdiklerinde onları Nurhayat hanım ve diğer bakıcı karşıladı. Bakıcı her nedense Gamzeyi gördüğünde çok mutlu olmuştu. Cenk bey Gamze'yi ve diğer bakıcıyı tanıştırdı. Bakıcı tüm muhabberi kısa cümlelerle kesiyordu, sonunda ise şunu söyledi;
"Cenk bey artık özgür müyüm?"
Ortalık bir anda ölüm sessizliğine büründü. Cenk bey aniden bembeyaz olmuştu. Kadın için ise bu çok normal bir konuşma gibiydi. Gamze ise donup kalmıştı ve kadının gözlerinin içine bakıyordu. Kadın ile arada bir göz göze geliyordu. Kadın evi terk etmek için can atıyor gibiydi. Cenk bey ortalığı yumuşatmak için neredeyse yalan bir gülüş attı.
"Haha! O ne demek şimdi? Tabikide özgürsünüz!"
Cenk bey'in yüzündeki tebessüm devam ederken kadının yüzündeki o his bir an için dinmemişti. Daha önceden hazırlandığı belli olan çantasını alarak hızlıca odadan çıktı. Ayakkabılarını bile yarım yamalak giydiği seslerden belli oluyordu. Ve ardından gelen kapının çarpılma sesi.. O ses her şeyin başlangıcı olacaktı.