Μισώ να σαγαπω

Happy family

Μερικές μέρες αργότερα

"Δηλαδή να αγοράσω και ενα μπλέ?" Ρωτάει ο Χρήστος κοιτώντας το δωμάτιο

"Δεν ξέρω ρε συ Χρήστο? Τα έχουμε πάρει όλα δίπλα έχεις χαλάσει πολλά λεφτά"

"Χρύσα βαριέμαι να επαναλαμβάνω συνέχεια αυτά που λέω. Ότι μου ανήκει τους ανήκει οκ? Είναι τα παιδιά μου"

Χαμογελάω και τον κοιτάζω

"Έχεις λίγο χρόνο να μιλήσουμε?" Τον ρωτάω

Με κοιτάζει μπερδεμένος παρόλαυτα κουνάει καταφατικά το κεφάλι του

Κάθεται στον καναπέ και κάθομαι δίπλα του

"Ξέρεις τις προάλλες με ρώτησες αν υπάρχει πιθανότητα να ξανά είμαστε μαζί σωστα?" Ρωτάω χαιδευοντας την κοιλιά μου

"Ναι το καταλαβα δεν χρειάζεται να το επαναλάβεις" απαντάει κοιτώντας άλλου

"Όχι δεν θέλω να σου πω για αυτό" ξεφυσαω

"Τότε?"

"Κοίτα είπα βλακείες" ξεκινάω

Με κοιτάζει μπερδεμένος

Αχ δεν καταλαβαίνει κιόλας να με βγάλει από την δύσκολη θέση

"Δεν καταλαβαίνω" λέει σιγά

Παράξενο θα ήταν να καταλάβαινες

"Χρήστο. Είπα βλακείες οκ? Τις προάλλες δεν ξέρω τι με έπιασε. Ξέρω σίγουρα όμως ότι σε αγαπάω και ότι ποτέ δεν θα ήθελα τα παιδιά μας να ζουν χωρίς εμάς τους δύο μαζί" απαντώ τελικά

Με κοιτάζει σαστισμένος αλλά μετά χαμογελάει

Χαμογελάει και σηκώνεται όρθιος

"Ναι ρε πουστη μου ναι" φωνάζει χαρούμενος και πέφτει πάνω μου

"Ει ει σιγά"

"Σε λατρεύω τόσο πολύ τόσο πολύ" λέει καθως αφήνει χιλιάδες φιλιά στο πρόσωπο μου

"Συγνώμη για όλα αλήθεια σε αγαπάω όσο τίποτα. Είσαι τόσο όμορφη με την κοιλίτσα ήθελα τόσο καιρό να στο πω" αναφωνεί χαρούμενος

Πέφτει στα γόνατα και σηκώνει την μπλούζα μου

Χαϊδεύει την κοιλιά μου και ξεκινάει πάλι την συζήτηση με τα παιδιά μας

"Ακούσατε τι έγινε? Η μανούλα με συγχωρέσε θα γίνουν ξανά οικογένεια. Θα σας διαβάζω τα βράδια παραμύθια και θα κοιμόμαστε αγκαλίτσα. Εσείς βέβαια θα είστε στην κοιλιά της γυναίκα μου αλλά και πάλι αγκαλιά θα είμαστε" λέει χαρούμενος

Χαϊδεύω το χέρι του στην κοιλιά μου

"Θα γίνεις καλός πατέρας το ξέρεις?" Ρωτάω

Ανασηκώνει αμήχανα τους ώμους του

"Δεν ξέρω αν θα γίνω. Θέλω να πω στην αρχή φρικαρα και τώρα προσπαθώ να τους αγοράσω πράγματα ώστε να μην τους λείψει κάτι και να μην μάθουν ότι είχα τέτοια συμπεριφορά"απαντάει

"Χρήστο μου ξέρω πόσο τα αγαπάς. Πλέον το βλέπω πολύ καθαρά πλέον. Κανένας δεν θα σε κατηγορήσει για αυτό που έκανες" απαντάω ειλικρινά

Θα ήταν χαζός οποίος το κάνει αυτό

Ο Χρήστος με αγαπάει και αγαπάει και τα παιδιά φαίνεται ξεκάθαρα πλέον

"Σε αγαπώ τόσο πολύ" λέει χαιδευοντας το μάγουλο μου

"Και εγώ" απαντώ πριν ενώσει τα χείλη μας

"Λοιπόν τώρα που γίναμε οικογένεια. Θα πάμε να φάμε σαν οικογένεια και θα φέρω και τα πράγματα μου εδώ και τον Πέτρο η μαμά τον έχει πάρει όμηρο μέχρι να τα βρούμε" απαντάει γελώντας

"Ε άντε τρέχα" απαντώ χαρούμενη

Δίνει παντού φιλιά στο πρόσωπο μου και τρέχει έξω

"Να ξέρεις πάντως πριν γεννηθούν τα παιδιά εγώ θα σε έχω παντρευτεί"

Προτελευταίο κεφάλαιο αύριο ο επίλογος 🥺