Μισώ να σαγαπω

Σούσι ανανά?

"Πέτρο την αδελφή μου και τα μάτια σου"απειλή ο Σταύρος τον Πέτρο και γελάνε και οι δύο

"Μην ανησυχείς την κολλητή μου πάντα την προσέχω"λέει και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο

"Καλά είσαι?" Με ρωτάει όταν βάζει μπρος

"Ναι μην ανησυχείς γιατί να μην είμαι?"

"Για αυτά που έλεγε ο Χρήστος"

"Ααα αυτά. Εντάξει με πείραξαν αρκετά. Βασικά πολυ, αλλά δεν πειράζει δεν τον παρεξηγώ αυτή την εικόνα βγάζω"

"Δεν ισχύει αυτό Χρύσα απλά ο Χρήστος δεν έχει μάθει την κακία πλευρά της ζωής. Κανένας βασικά σε εκείνο το σχολείο. Έχει την τέλεια ζωή. Έχει γονείς που τον αγαπούν και του κάνουν τα χατίρια, έχει κοπέλες που λιώνουν για πάρτι του και τέλος δεν έχει ερωτευτεί για να πονέσει"

Δεν απαντώ κάτι

Τι να απαντήσω άλλωστε?

Κάποτε έως τα 13 και εμένα έτσι ήταν η ζωή μου

"Έλα φτάσαμε"λέει και κατεβενω από το αυτοκίνητό

"Γεια σας"λέω χαρούμενη μιας και κ Χρήστος δεν είναι εκεί

"Εππ πως και τέτοια κέφια?" Ρωτάει ο Μάνος ο οποίος?

Ο οποίος είναι αγκαλιά με την Ζέτα

Ιιιιι βλέπω και 2ερο ζευγάρι

"Λείπει ο φίλος σας πως να μην είμαι χαρούμενη?"

"Μην χαίρεσαι έρχεται"απαντά η Ρόζα

"Καλά άσε με να χαρώ όσο μπορώ"της λέω ενώ κάθομαι

Με τα παιδιά συζητάμε και γελάμε

Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να περάσω έτσι και με άνθρωπος εκτός από τα κορίτσια

Δεν είμαι αχάριστη

Τα κορίτσια ήταν και θα είναι πάντα δίπλα μου και είμαι ευτυχισμένη για αυτό αλλά σπάνια παιδιά ήξεραν για την οικογένεια μου και με έκαναν παρέα

Γιατί έτσι έχουν γίνει πλέον

Κρίνουν και ας πονάει ο άλλος

"Ήρθα"ακούγεται η εκνευρίστηκη του φωνή πίσω μου και ρολαρω τα μάτια μου

"Α μπα είναι και η ξινη εδώ?" Ρωτάει

"Γιατί ενοχλώ?"

"Όχι θα έχω κάποια να κοροϊδεύω μείνε"λέει

Κάποια να κοροϊδεύω

Πάντα με κορόιδευαν

Όσοι με ήξεραν με κορόιδευαν