Acı sadece fiziksel midir? İnsanın ruhu acımaz mı? Daha 20 yaşında biri anne olmak için çok genç değil miydi? Ya da sevmediği biriyle evlendirilmek için...
Nerden bilebilirdi ki, nefret ederek evlendiği adamın bir ömre bedel olacağını? Veya nerden b...
Hazan, Meryem'i alıp atölyeleri gezdirmeye başlamıştı. Birçok sanatsal atölye bulunmakta ve işleve hazır haldeydi. Akademik anlamda yardımcı olacak öğretmenler de Manolya Derneği'nde bulunuyordu. Buraya katılacak kadınlar ve küçük kızlar çok şanslıydı
"her şey için çok sağol Hazan abla" diyip sımsıkı sarıldı. İkiside resmen ağlıyordu
"ağlamak yok güzelim, o mavi gözlerine bu yakışmıyor" eliyle gözyaşlarını sildi Hazan
Biraz daha dernek hakkında bilgi verip tüm misafirlerini uğurlayıp evlerine dönmüştü. Hazan ve Demir sırayla duşa girip günün yorgunluğunu attılar. Tabi Deniz ile Güneş rahat durur mu? Asla rahat durmazlar... Salonun bir ucundan diğer ucuna kadar koşup geri oturuyorlardı. İkiside hiperaktifti
Hazan Kılıçoğlu;
Duştan son kişi olarak ben çıkmıştım. Sıcak yaz gününde saçlarımı kurutmadan aşağı indim ve ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha hissettim. Deniz ve Demir'in gülüşleri içimi eritiyordu resmen. Babası onu kucağına almış, hazırladığı atıştırmalıktan yediriyordu Hemen telefonumu alıp fotoğraf çektim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•Demir ve Deniz'in Fotoğrafı•
Nadir girdiğim instagram hesabıma attım ve 'ömrümsünüz' yazıp Demir'i etiketledim. Kısa bir süre içinde yüzlerce beğeni ve yorum aldı Beğenip yorum yapanlardan çoğu akrabamız ve dernekten kişilerdi. Kılıçoğlu aşiretinden bile beğenen vardı düşünebilir misiniz yani?
yanımdaki boş sandalyeye oturup "anne pasta yapalım mı?" diye sordu Güneş. Bu fikri asla reddedemezdim. Şöyle çilekli mis gibi pasta... "tamam annem gel" diyip kızımı kucağıma aldım ve mutfağa gidip hamaratlığımızı göstermeye başladık. Tabi doğuştan yetenek
Tüm malzemeleri hazırlayıp tezgaha dizdim ardından Güneş Hanımın yardımıyla güzelce mutfağı birbirine kattık. Ben dağılan yerleri toplamaya çalışırken o da çilekleri yiyordu. Çilek poşetini alıp "kızım en son yiyeceğiz" dedim. Bir insan bu kadar mı babasına benzer arkadaş ya? Sadece güzelliğini benden almış Uzun uğraşlar sonucu pastamızı yapmıştık ve masamıza koymuştuk. Güneş ile yaptığım en güzel pasta kesinlikle bu olmalıydı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
