~oy ve yorumlarınızı bekliyorum~
"seni hep sevdim...hepte seveceğim" bu duyduklarım gerçekti dimi? Rüya değildi?
"nolur rüyadaysam uyandırma. Daha fazlasını kaldıramam ben" eliyle yüzümü sildi
"rüyada değilsin. Üzülmene izin vermeyeceğim bundan sonra" kalbim yerinden çıkacaktı
"lütfen bu gece birlikte uyuyalım"
"sadece bu gece değil, her gece birlikte uyuyacağız" ağlamaktan konuşamıyordum
******
Kızımı beşiğine bırakıp pijamalarımı giydim. Mutluluktan ağzım kulaklarımı varıyordu. İlk defa onunla uyuyacak gibi bir his vardı içimde
"ışığı kapatır mısın?" ışığı kapatıp yanıma yerleşti. Kokusunda huzur buluyordum
Çektiğim onca sıkıntının gidişini izlemeye başlamıştım. Hani derler ya Allah geciktiriyor ise güzelleştiriyordur diye...İşte o gerçekten doğruymuş. Çok beklemiştim bu anı. Nedense onun kolları arasındayken kimsenin bana zarar veremeyeceğini düşünüyordum. Belkide bu tam anlamıyla güven duygusuydu? Kimsenin veremediği duyguyu o vermişti bana.
Sabah;
Gözlerime vuran güneş ışığı uyandırmıştı beni. Aylar sonra ilk defa mutlu uyanmıştım. Yanı başımda Demir, onun yanında ise Güneş'im vardı. Tek dileğim bu anın bozulmamasıydı.
Kalkıp kızımı beşiğinden aldım ve aşağıya indim. Ailecek kahvaltı yapacaktık ilk defa...
Telefonumu elime alıp annemi çaldırdım
📞alo anne, kahvaltı yaptınız mı?
📞biz çoktan yaptık kızım
📞peki bende sizi çağıracaktım kahvaltıya. Neyse başka zaman yaparız inşallah
Demir'in en sevdiği omletten yapmaya başladım. Yumurtaları çıkarıp tezgaha koydum, süslemek için çıkardığım zeytinlerin çekirdeğini çıkardım. Kızım pusetinde duruyordu. Üstündeki beyaz badisiyle aynı bir tavşana benziyordu Güneş'im...
******
Demir'i uyandırıp aşağı inmesini söyledim. Kahvaltı masasını görünce gözleri fal taşı gibi açıldı. Tabi ilk kez ona kahvaltı hazırlamıştım.
"omlet sevdiğimi nerden biliyorsun?"
"sen daha beni tanımadın" diyip oturdum
Hazırladığım bütün yiyeceklerden yedik. Kızıma da sütünü içirip tekrar pusetine koydum. Kahvaltı faslımız bitince çaylarımızı alıp salona geçtik. Bu an bozulursa ben biterdim...Yaşayamazdım artık
"babacım, sen sıkıldın mı?"
Güneş'i kucağına almış konuşuyordu. Ayağa kalkıp tüm evi gezdirmeye başladı kızımıza
Bende bardakları alıp mutfağa götürdüm. Tüm bulaşıkları yıkadıktan sonra onların yanına gitmek için merdivenleri çıktım. Hay aksi kapı çalıyordu. Galiba annemler gelmişti. Aşağı inip kapıyı açtığım anda hayatımın şokunu yaşadım
~oy ve yorumlarınızı bekliyorum~
BÖLÜM SINIRI: 24 oy ve 30 yorum✅
*sizce kim geldi?*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BERDEL (TAMAMLANDI)
Ficção AdolescenteAcı sadece fiziksel midir? İnsanın ruhu acımaz mı? Daha 20 yaşında biri anne olmak için çok genç değil miydi? Ya da sevmediği biriyle evlendirilmek için... Nerden bilebilirdi ki, nefret ederek evlendiği adamın bir ömre bedel olacağını? Veya nerden b...
