BERDEL (TAMAMLANDI)

24| makyaj

~oy ve yorumlarınızı bekliyorum~

Arkamı döndüğümde Zeliha anayı gördüm. Benim neden hiç yüzüm gülmüyordu ya? Her aksi insan gelip sürekli beni mi bulur?

Saygı çerçevemi bozmak istemiyordum. Neden onun seviyesine ineyim ki? Hazan Korkmaz olarak kalmam en doğrusu olacaktı anlaşılan...

"SANA DİYORUM SANA! NE HAKLA OĞLUMUN MEZARINA GELİRSİN?"

Kocaman olmuş karnımı gösterdim. Yüzünde iğrenerek baktığının kanıtı vardı resmen

"torununun annesi,oğlunun da karısı olarak geldim Zeliha hanım. Var mı bir diyeceğin?"

"SENİ AHLAKSIZ SENİ!" diyip elini kaldırdı, yüzüme indireceği tokadı zorla engellemiştim

"orda dur Zeliha hanım!Ahlakı senin gibi bir insandan öğrenecek değilim. Sen önce git o çok sevdiğin oğluna öğret ahlakı. Benim ablamdan gidip çocuk yaptı be! Haberin var mıydı? Yok dimi Zeliha hanım? Nasıl işine geliyorsa tabi"

Söylediklerime ağzı açık bir şekilde bakıyordu. Anlaşılan daha öğrenmemişti ablamla Musa abinin oğlu olduğunu. Küçüklüğümden beri teyze olmanın hayalini kurardım. Şimdi ise öz teyzesi olmadığım bir bebeği düşünüyordum...
Hayat bazıları içi ne kadarda acı verici dimi? Küçük bir çocuğun annesinden şeker istediği gibi bende gerçek ailemi bulmak istiyordum.

Eğer onları bulursam kızıma ve bana sahip çıkaralar mıydı? Bizi evlerinde isterler miydi? Onların kızı olduğumu öğrendiklerinde ne tepki gösterirlerdi? Kafam allak bullak olmuştu

******

Eve gelip üstümü başımı çıkarıp duşa girdim. Sıcak su vücudumu rahatlatıyordu her zamanki gibi. Duş sonrasında saçlarımı kurutup göbeğime losyonlardan sürdüm. Çatlaklar için işe yarar bir çözümdü. İyice yedirdikten sonra kremin kapağını kapatıp dolaba koydum.

Gelirken Döne ablaya ve kendime simit almıştım. Sıcacık simitleri mutfağa götürüp tabaklarımıza koyduk. Eda hanım sayesinde mutfakta kahvaltı yapabiliyordum şükür(!)
Yemek yemeyi çok seviyordum,hele ki hamile kaldığından beri daha çok iştahım açılmıştı. Önüme ne gelse yiyebilecek raddeye gelmiştim.

"DÖNE ABLA BEN ÇIKIYORUM"

Gülşen,kapının ordan Döne ablaya seslenip dışarı çıktığını belirtmişti. Bugün sevgilisiyle biraz vakit geçirmek için Eda'dan izin almıştı

"tamam Gülşen. Hazan yavrum sende şu bayat ekmekleri kapının önüne koyar mısın?"

"ver Döne abla" elimdeki bayat ekmekleri kapının önüne koydum ve sesler duydum

"BU MAKYAJ NE LAN! YÜRÜ GİT SİL ŞU YÜZÜNÜ ELİMDEN BİR KAZA ÇIKACAK!"

Adam müsveddesi vardı karşımda. Kimin ne giyip ne yapacağına kim olursa olsun karışamazdı. Hangi çağda kalmıştı bunlar be

Gülşen ve sevgilisinin yanına hızlı hızlı gittim. Kimsenin beni hafife almaması lazımdı!

"sen bana baksana,kimsin sen be? Hangi hakla kızın makyajına karışıyorsun? Kıza bağırınca kendini adam mı sandın sen? Hahaha komik"

"bana bak bayan ha-"

"BAYAN DEĞİL KADIN!"

Bunu tekrarlamaktan asla yorulmayacaktım! Adam sandıklarımız öğrenene kadar yorulmak yoktu bana. Denk geldiğim her yerde bunun önemini vurgulayacaktım. Artık herkesin kendine çeki düzen vermesi gerekiyordu

"GÜLŞEN HEMEN İÇERİ GEÇ! ÇIKMANA İZİN VERMİYORUM!" itiraz hakkı yoktu

******

Kahvaltımızı yapmıştık. Yine odaya hapsolmuş bir şekildeydim. Ama bu sefer yanımda telefon vardı.Tek isteğim gerçek annemle konuşmaktı
Aldığım telefon numarasını eksiksiz bir şekilde tuşladım. Biraz çaldıktan sonra telefonu açtı.

📞alo buyurun,kimsiniz?

İlk defa onun sesini bu kadar içten duymuştum

📞şey merhaba ben Hazan,geçen hastanede karşılaşmıştık. Fotoğrafı aramıştık sizinle

Titreyen sesimle konuşuyordum 'annemle'

📞evet evet hatırladım,nasılsın kızım

📞sağolun iyiyim. Ben aslında sizinle ciddi bir konu için aradım. Eğer müsaitseniz bugün hastanenin yanındaki pastanede buluşalım mı?

📞tabi olur da,önemli bir şey derken? Hatta dur şöyle yapalım sen bize gel. Hem daha çok tanışmış oluruz olur mu?

~oy ve yorumlarınızı bekliyorum~

BÖLÜM SINIRI: 22 oy ve 10 yorum👻