Yeni Okul (GÖLGE)

BÖLÜM 1

Günlerden pazartesiydi hiç unutmam. O gün kalktım kahvaltımı hazırladım oturup yerken annem yanıma geldi ve birden önümdeki tabağı aldı ve dedi ki saçlarını topla bu saçla okula gidemezsin. Bende bir şey demeden sofradan kalktım ve saçımı toplayıp çantamı alıp çıktım. Zaten annemle hep kavga ederdik sanki beni erkek kardeşimden ayırırdı. Bazen yemek yerlerken çağırmaz bazen de hiç yemek vermeyip evde kilitlerdi. Bu yüzden okula pek gidemezdim devamsızlıklarım artmıştı.
     Okula geldiğimde babamla karşılaştım babam bizim okulda fizik öğretmeniydi. Ne zaman fizikten yüksek alsam arkadaşlarım bana laf atar sana baban soruları veriyor derlerdi. O günde sınavlar açıklanacaktı fizikten. Babamdan kurtulup sınıfa çıktım bu sene 10. Sınıf çok zor geçiyordu hem ailem hem arkadaşlarımla aram iyi değildi sanki bu dünyaya ait değilmişim gibi…
     Sınıfa girdiğimde bir kız sırama oturmuş bir şeyler karalıyordu bir de baktım sınıftan bir kızın adını yazmış ona küfürler saydırmıştı. Sınıfta sadece ikimiz vardık. Ne yapıyorsun sen dedim hemen. Oda hiçbir şey dedi ve sıramdan kalktı bende oturup ıslak mendilimi çıkarttım ve silmeye çalıştım ama silinmedi tam o sırada o kız geldi. Yazılanları gördü benim yazdığımı sanıp bana bağırmaya başladı çok sinirlenmiştim daha neyin ne olduğunu anlamadan kavga etmeye başlamıştık. Babam geldi bizi ayırdı ve ikimizde müdürün yanına gittik. Herkes sanki beni suçlamak için pek meraklı. Sadece oturup olanları dinledim ve uzaklaştırma cezası aldım. Babamın tek dediği eve gidince annenle konuşursunuz. Ben odadan çıktıktan sonra babam müdürle kaldı babama bağırmaya başladı ‘’ sen ne biçim kız yetiştirmişsin bide öğretmen çocuğu olacak ne bu saygısızlık’’ babamın hiç sesi çıkmıyordu. Ben daha fazla dayanamayıp okuldan çıktım ve eve gittim. Babamda bir süre sonra gelmişti hiç durur mu hemen anneme anlatmıştı.
Aradan 2 saat geçti ses seda yok kimsede odamdan çıkıp birde baktım ki herkes masada kardeşim gelmiş yemek yiyorlar. Kardeşim İstanbul da okuyor. Hiç kimse bana haber vermemişti sessizce odama tekrar geçtim ve sakızı kucağıma aldım. Neden beni sevmiyorlar sakız? Neden aralarına almıyorlar? Ağlamaktan yorulmuştum artık. Ne zaman başladığımı bile bilmiyordum aradan 5 saat geçmiş çok susamıştım su içmeye gitmek için odamdan çıktım koridora girdim mutfağa geçerken salonda olanları duydum. 

PELİN (ANNEM)
Poyraz(kardeşim) gerçekten bıktım artık bu kızdan nerden beladan aldık yetti artık canıma.

ÖYKÜ (BEN)
Ne, aldık mı dedi annem ,bana mı öyle geldi bu ne demek oluyor ki şimdi. Demiştim ki arkası geldi tabi.
PELİN
Keşke en baştan bebekken anlaşılsaydı böyle biri olacağı. En baştan hata yaptık bir onu evlatlık alarak.
POYRAZ
Anne o ne demek oluyor o da bizim ailemizden o benim kardeşim duyacak bak tamam artık bir sakin ol.

ÖYKÜ
Bu cümleleri duyduğum an işte başıma yıkıldı tüm dünyam tüm bildiklerim ben onlara bu kadar ne yapmıştım ki nefret doluydular madem istenmiyorum göndersinler beni buradan en baştan. Ağlamaya başlamıştım poyraz sesimi duymuş olacak ki yanıma geldi onu ittirdim. Ve anneme işte ilk kez o an bağırmış olabilirim. Sen kimsin ???  Ben kimim ??? Gerçek ailem nerde ne oldu onlara? Demek ki siz işte hep bu yüzden ayırıyormuşsunuz beni bu yüzden yalnızmışım ben hep.
Ben bunları bağıra bağıra söylerken babam bana birden gelip sarıldı. Gel oturalım biraz konuşalım dedi. Oturdum .

ÖZGÜR(BABAM)
Seni çok küçükken evlat edindik. Annen baban bir kaza sonucu vefat etmişler kızım bende o zamanlar ara sıra yetimhaneye gider oyuncaklar götürürdüm oradaki çocuklara. Senide orda gördüm o kadar maviş maviş bakıyordun ki bana içim ısındı sana öyle masum öyle muhtaç kıyamadım hemen peline anlattım seni o zaman poyrazda 3 yaşındaydı senle yaşıt tamam dedik evlat edindik seni. Ben seni çok seviyorum kızım ama annen seni kabullenmedi hiç senden de vazgeçmedi sana bunları yaşatmak istemezdim gerçekten her şey için özür dilerim.

ÖYKÜ
Kendimi buraya ait hissetmiyordum zaten şimdide tamamen boşluğa düşmüştüm ne yapacaktım. Bilmiyorum o an ağzımdan iki kelime çıktı GİTMEK İSTİYORUM neden nasıl çıktı bilmiyorum nereye gidecektim ama onlardan ne kadar uzaksa o kadar iyi şuanda benim için. Poyraz bile biliyormuş benden nasıl saklar hepsinin beni aptal yerine koyması her gün yüzüme baka baka yalan söylemeleri ve o evde resmen hapis hayatı yaşamam. Zaten her yaptığım anneme batıyordu yani artık ne kadar anne diye bilirim ona hiçbir yardımı dokunmadı bana. Ben kendim yemek pişirmeyi öğrendim kendim çamaşır yıkamayı ve bağcık bağlamayı. Bir gün olsun saçımı bile taramadı küçükken erkek saçı gibi kesermiş saçlarımı kısacık şimdide sırf ona inat upuzun saçlarım. Öyle derin düşüncelere dalmışım ki babam konuşmaya başladı haklısın burada pelin varken asla mutlu olamayacaksın dedi. Seni koleje yazdıralım bide o mahalleden ev tutalım olur mu dedi bende hiç itiraz etmeden olur dedim ve kaçar gibi odama gidip uykuya daldım.