Masasına kafasına yaslamış odasında oturuyordu. Draco'nun ölüm haberini okuyup geçirdiği kriz ardından eve gelmişti. Tepkisizce duruyordu,kendi kendine bunu kabul etmemeye çalışıyordu. Duyguları ve gözyaşları arasında boğuluyordu. Annesi ve babası onu rahatsız etmek istememişti,çünkü en son yanına gittiğinde Harry kalp kırıcı davranmıştı.
Ne kadar ailesi onu kendi haline bıraksada arkadaşları durmamıştı.
Hermione kapıyı yavaşça açıp içeri girdi,Ron'da hemen arkasından.
Ikili odaya girdiklerinde Harry tepki bile göstermedi. Hissizce durmaya devam etti. Arkadaşlarının o anda yanında olmasını istemiyordu,çünkü gerçekten iyi değildi ve onlara yansıtmak istemiyordu.
Ikiside arkadaki yatağa oturdu,birşey demediler,diyecek birşey bulamadılar. Bir süre bekledikten sonra Harry kafasını kaldırıp onlara döndü.
"Ee naber,hayat nasıl gidiyor?"
"Bizim için son derece sıradan ama sen-"
"Benim iiçinde öyle." Diyerek Ron'u susturdu Harry. Bunu söyledikten sonra gözünden bir yaş aktı. Bu sık sık olan birşeydi. Aklına Draco geldiği anda ağlamaya başlıyordu. Ama bu sefer kendini tuttu ve sadece birkaç gözyaşı ile sıyrıldı. Hermione "Harry iyi misin?" Diye sordu. Harry sanki ipi çekilmiş bir bomba gibi patladı.
"Hermione bu soruyu sorarken ne cevap almayı bekliyorsun? Iyiyim dememi mi? Birisinin bana bu soruyu sorması bana neden kötü olduğunu hatırlatıyor ve daha da kötü oluyorum. Yalan söylemek istemiyorum. Iyi değilim,hiç iyi değilim.Cok kötüyüm,kendime gelemiyorum." Son sözleri söylerken sesi titremişti.
Hermione ayağa kalkıp Harry'e sarıldı. Harry birşey demedi ve ona karşılık verdi. Ağlaması şiddetlendi. Hermione ne yapacağını bilmiyordu,çünkü hicbir hareketinin veya lafinin Harry'i teselli etmeyeceğini biliyordu ama yinede denedi şansını.
"Herşey geçicek Harry,hepsi biticek.Sen neler neler yaşayıp hepsini atlattın,bunuda atlatacaksın."
"Emin ol şuan Voldemort ile savaşta olmayı tercih ederim."
Hermione birşey demeyince Harry devam etti.
"Çok sevdiğimi kaybettim,Draco benim yaralarımı saran,gülmemi sağlayan kişiydi.Onu kaybetmeye dayanamıyorum. Her ne kadar bana karşı hisleri yalan olsada ben ona aşıktım." Iç çekti,o sırada Hermione ondan ayrılıp yatağa oturdu.
"Sevdiğim hiçkimsenin cenazesine katılamadım,olmadı bile. Ama Draco'da böyle olsun istemiyorum."
"Ama Harry o bakanlığın gözünde bir suçlu ve sadece gömülüp bırakılacak." Dedi Ron.
"Biliyorum,babamı ikna edebilirsem bakanlığı da ikna ederim. Azıcık vicdanları varsa bunu kabul edeceklerini düşünüyorum. Yarın gömülecek diye biliyorum."
"Babanla konuşmayı denedin mi?"
"Tabikide denedim,dinlemedi bile."
"Birde biz mi denesek?" Dedi Hermione ve Ron'a baktı. Ron onaylama anlamında kafasını salladı.
Harry çok sevinmişti,yüzüne küçük bir gülümseme taktı. Ardından odayı tekrardan derin bir sessizlik kapladı. Bir süre sonra Hermione sohbet açmaya çalıştı. Birkaç denemeden sonra bir muhabbeti tutturdu. Hepsi sohbet etmeye başladılar. Harry ne kadar sohbet ediyormuş gibi gözüksede içten içe eriyordu.
***
"Baba lütfen."
"Bay Potter,lütfen oğlunuzu düşünün."
Harry ve Hermione James'i ikna etmeye çalışıyordu. Ron'u işten çağırdıkları için gitmek zorunda kalmıştı.
"Çocuklar bu uygun karşılanmaz."
"Sevdiğim adamın cenazesi bu,uygun karşılanmayacak ne var?"
"O bir suçlu Harry."
"Ama Bay Potter-"
Hermonie'nin lafını eli ile kesti ve salona gitti. Harry yıkılmıştı,Draco'nun bir hiç gibi ölmesini istemiyordu. Sırtını duvara yasladı ve yavaşça kaydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Answer Me Malfoy|Drarry
Fanfiction(Tamamlandı!) Harry savaşı düşmanı sayesinde kazanmıştı.Hepimiz peki neden düşmanı Harry'e yardım etti? Diye düşündü değil mi? Harry de bu sorunun cevabını arıyor. Birlikte öğrenmeye ne dersiniz?
