1.BÖLÜM

3.4K 52 45
                                    

Odaya hafifçe sızan güneş yüzüme geldiğinde dolayı elimle güneşe siper ettim. İstemsizce gülümsedim nedense bu sabah güzel uyanmıştım. Hemen yatağımdan kalkıp odamdaki camı açtım soğuk bir esintiyle saçlarım arkaya savruldu gözlerimi kapatım rüzgarın varlığını daha çok hissetmek istiyordum.
Aniden duyduğum sesten dolayı korkmuştum gözlerimi açtığım gibi karşı komşumuz Songül ablaya baktım.

"Sahraaa kız napıyosun"

İstemsizce gözlerimi devirdim ona baktığımda aniden bana bakışı değişti...

"Efendim Songül abla" Gülümseyerek ona baktım...

"Bana abla demeyi kes aramızda sadece üç yaş var!"

"Üç değil ablacım beş, heralde yaş ilerledikçe unutuyorsun her şeyi "

Tekrardan samimiyetsiz bir şekilde gülümseyip camı kapatıp içeri girdim. Arkamı döndüğümde küçük kız kardeşim uykulu gözlerle bana bakıyordu. bana doğru yürümeye başladı şu an onu gülerek izliyordum görünüşü çok komikti. Ceylanı kucağıma alıp yanağına bir buse bıraktım. Banyoya girip ilk önce Ceylan'ın saçını bağlayıp ikimizde yüzümüzü yıkayıp aşağı indik. Mutfağa girdiğimde annem kahvaltıyı hazırlıyordu babam ise kenera çekilmiş annemi izliyordu Ceylan'ı babamın kucağına bırakıp anneme yardım etmeye başladım...
Kahvaltımız her zamanki gibi çok sessiz geçmişti.

Kahvaltımız bitikten sonra odama çıkıp üstümü değiştirip evden çıkacaktım...

"Sahra hadi Ceylan okula geç kalıyor!"

"Tamam anne iniyorum şimdi "

Merdivenlerden hızlıca inip kardeşimin çantasını elime alıp Ceylanla beraber evden çıktık. Yoldayken Ceylan huysuzlanmaya başlamıştı...

"Ablaa lütfen artık gitmek iştemiyorum okula"

"Kuzum niye?" eğilip onun boyun mesafesine geldim...

"Ablaa yiğit sürekli bana karışıyor"

Birden bire Kafasını yere eğdi, ağlıyor mu diye düşündüm sağ elimle kafasını kaldırıp baktığımda ağlıyordu Ceylan'ın göz yaşlarını sildim,demek o yüzden her gün okula gitmek istemiyordu onun kulağına yaklaştım sanki bir sır verecekmişim gibi...

"Bitanem seni çok seviyorum " hemen geri çekilip omzuma küçük eliyle vurdu...

"Bende bana önemli bişey söyleceksin sandım"

Önüne dönüp kollarını birbirine bağlayıp anaokuluna giriş yaptı arkasınadan koşarak onu kucağıma aldım yanağın buse kondurup yere indirdim...

"Merak etme ablan halledecek" diyip gülümsedim Ceylan'ı nedense kendime benzetiyorum küçükken bende onun gibiydim. Öğretmenin yanına gidip bu konu hakında konuşmuştum ve son kes yiğidin annesini uyarması gerektiğini söyleyip okuldan çıkmıştım.

Mahalleye geldiğimde Songül ablanın kapısında Giray abi vardı onu görmezden gelip ilerleyecektim ki Songül abla evinden çıkarak Giray abiye sarıldı gözlerim onun gözüyle kesişti Songül abla hala kollarını çekmemişti Giray abi ise hiç bişey dememişti. Onlara bakmadan eve girdim kapıyı kapatırken sanki sert kapatmıştım. Merdivenlerden çıkarken Telefonum çalmaya başladı arka cebimden telefonumu alıp kimin aradığına baktığımda Yasemin arıyordu...

"Alo napıyosun bitanem"

"Şimdi eve girdim sen napıyosun?"

"Bitanem diyorum ki senle bu akşam buluşalımı"

"Yaa bilmiyorum ki ama istersen gelim şimdi oturalım hem Selda teyzemide özledim "

"Hayır!!"

MAHALEMDE Kİ POLİS!+18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin