Sıkıntıyla nefesimi dışarı verip, sırtımı demirliklere yasladım. Göz yaşlarım dur durak bilmiyordu, yavaşça yere çömelip soğuk zemine oturdum, üstümdeki elbiseyi önemsemeden. Ya ailemin haberi varsa, ağlamam yine şiddetlenmişti ne dicektim onlara, ne söylecektim...
Yasemin nezarethanede yoktu dediğim gibi o her zaman kendisi için bir şeyler planlar. Gözümün önüne gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. Arkadan kapı açılma sesi işitim, arkama dönecek cesaretim yoktu.
"Sahra Erçetin, ifade vermeniz gerek" diyip nezaretin kapısını açtı...
Beynim sürekli bana kaçmam gerektiğini söylüyordu. İstemsizce ayağa kalıp polisin arkasından yürümeye başladım. Siyah kapının önünde duruyorduk polis kapıyı tıklamasıyla onun tanıdık sesini duydum...
"Gir" gür bir sesle bağırdı...
Polis kapıyı açıp benim girmem için geri çekildi,
içimdeki korku ile içeri girdim kapıyı ardımdan kapatıldı. Utancımdan kafamı eğip ellerimi inceleme başlamıştım, sandalyesinden kalkıp bana doğru ilerledi...
"Neden Sahra, neden bana yalan atma gereği duydun?" Diyip sağ eliyle çenemi tutup kaldırdı...
"Ben gerçekten ü-üzgünüm" göz yaşlarım dur durak bilmiyordu...
"AĞLAMAYI KES VE BANA DOĞRU DÜZGÜN CEVAPLAR VER!"
Aniden bağırmasıyla korktuğum için ağzımdan bir çığlık firar etti. Adımlarım istemsizce geriye doğru gitti, sertçe kolumdan tutup koltuğa fırlattı...
"ANLAT O ADMLA NAPIYORDUN?"
" ben istemedim" koltuğa tırnaklarımı geçirdim, korkuyordum nasıl söylecektim, saçlarımın yüzüme düşmesine izin verdim.
"Neyi istemedin" diyip hışımla karşımdaki sandalyeden kalktı, anlamıştı ama yinede doğruyu bende duymak istedi. Sağ elini sıkıntıyla ensesine götürdü..
" bana z-zorla..." ağlamaklı konuşurken, sözümü kesti zaten anlamıştı ve şimdi de duymak istemiyordu..
"Anlatma, sus anlatma " diyip iki defa tekrar etmişti. Biran bana bakışı değişmişti, sinirle kapıya yöneldiği zaman..
Ayağa kalkıp ona doğru ilerledim, titrek adımlarla. Yorgun gözlerle ona yalvarırcasına baktım...
"Lütfen ailemin haberi olmasın"
Dediğimde odanın kapısını hırsla kapatıp çıkmıştı, ya aileme söylerse. Peşinden gideceğim zaman kapı kilitlenmişti. Arkasından bağırmaya başlamıştım...
"GİRAY ABİ LÜTFEN AÇ KAPIYI LÜTFEN"
" LÜTFEN AİLEME SÖYLEME"
Bağırmamdan dolayı sesim kısılmıştı, kendimi yorgun hissediyorum. Artık uykulu gözlerle etrafa bakıyordum. Dışardan bağrışma sesleri duyunca hemen kapıya kulağımı dayadım. Sesleri uğultu gibi geliyordu o yüzden anlayamıyorum. Aniden kapının açılma sesini duymamla, geri çekilip gelene baktım bir adam Giray abinin kolundan zorla tutup içeri soktu, Giray abi zorluk çıkartıyordu...
"Şşit kapıyı kitle" diyip bana atılan anahtarı havada yakaladım.
Nedense telaşlanmıştım, elimdeki anahtarla kapıyı kitleyip. Adama uzatım ama almadı nedense anahtar ve ben arasında bakışları gidip geliyordu...
"Sana güvene bilirmiyim" hala Giray abinin kolunu tutarken...
"Evet "
"Sakın Giray'ın dışarı çıkmasına izin vermiyorsun ben gelene kadar"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHALEMDE Kİ POLİS!+18
Roman pour Adolescents"B-BENİM TANIDIĞIM ADAM SEN DEĞİLSİNN!" Hıçkırıklarımın arasında şiddetli bağırmamla bana yakın olan bedeni ellerimle uzaklaştırmaya çalıştım...ne kadar uzak durursam o kadar iyidi benim için. "Y-yapma...yapma böyle davranma..." "Nasıl davran mayay...
