Beğenin ❤️🔥
Beğenmeyi unutma🙏🏻
Yemin ederim beğenicem🦋🌸😝
Gündüz gök yüzü gitmişti yerini ise hiç konduramadığım siyah tavan almıştı. Küçük pencereden sızan ışıklar avuç içim kadardı. Güneşin yansıttığı ışıktan bile yoksun olmuştum...soğuk zeminde üşüyen bedenimle hırkamı çıkartıp yere serdim. Oturacak yer bile yoktu...hasta olmak istemiyordum. Hırkamın üstüne oturup kollarımı birbirime sardım...
Demirliklerin ardından masanın başında oturan kızla gözlerimiz kesişti. Gözleriyle beni aşağılarcasına baştan ayağa beni süzdü. Yanında duran sıcak kahvesini iki eliyle kavrayıp kırmızı dudaklarına götürdü. Gözlerimin içine bakarak...kafamı kollarımın arasına alıp soğukluğa göz yumdum. Hücrelerime kadar işleyen soğuklukla hapşırdım.
Sabahtan beri burdaydım hiç kimse gelmiyordu Giray abi bile. Karakola geldiğimizde beni direk karşımda
ki kadına bıraktı. İşi gücü varmış boş işlerle uğraşmazmış haspam zaten sen boşsun. Bile bile beni buraya getirdin suçsuz olduğumu bildiğin halde. Gözüme batan saçlarımı sinirle düzeltmeye çalıştım ama daha çok karman çorman oldu...off daha ne kadar burda olucam.Ayağımla önümde ki parmaklıklara ardı ardına sertçe vururken karşımda ki kadının korkuyla elinde ki kahveyi üstüne dökmüştü...
"NAPIYOSUN!" Tükürücesine bağırıp elinde ki kahveyi sertçe masaya koydu ardından sarsak adımlarla yanıma yaklaştı.
"İyi sen napıyosun?" Umursamazca konuşup dudaklarımdan kıkırtı döküldü. Zaten her dakika sinirimi bozuyordu o mavi gözlerini oyasım vardı. Karşımda ki kadın ne yapabilirdi ki. Her halde Korkutucu gözüktüğünü sanıyordu ama gözüm de bir hiçti...
Nezarethanen siyah kapısı açılmasıyla ikimizin bakışlarıda aynı kişiyi buldu. Aralık kapıdan gözüken yüzüyle parmaklıklardan yardım alıp oturduğum soğuk zeminden kalktım. Tam dudaklarımı aralayıp konuşacağım zaman...
"seni başka bir nedenle içeri aldım"
bocalamadan hızla konuşup derin bir nefes aldı. Başka ne için beni içeri alabilir ki mektup desen ortalıkta yok—Ahh olmaz beni kolumdan tutup kaportaya yasladığı zaman mektubu almış olmasın. Boş zeminde duran bedenimle sarsıntıya uğradım. Yapmış olmaz dimi...titrek ellerimle duvardan destek aldım. Kalbim atış hızı hızlanırken duyulmasından korkuyordum...
"Seni uyardığım halde yine devam ettin"
Ne için beni uyarmıştı ki...hatırlamıyorum bile. Anlamsızca kaşlarımı çatıp demirliklerin ardından olan adama baktım. Beni hiç bir zaman uyarmamıştı ki. Geçenlerde kıyafetim yüzünden uyarmıştı istemsizce gözlerim giyindiklerimi kaydı. Bir ihtimal olabilirdi ama fazla açıkta değildi ki.
Usulca kafamı kaldırdığımda ormansı güzel gözlerine rastladım. Titrek göz bebeklerimle derin nefes aldım. Bedenine yapışan ünü forması sayesinde vücut hatları belli oluyordu. Dağınık saçlarını bir kez daha eliyle dağıtı. Her nefes aldıkça kalkan göğüs kafesiyle boğazıma yumru oturdu. Sanki ona karşı çekiliyor—
İstemsizce gözlerimi sıkıca kapatım. Görüş alanımdaki adam yüzünden düşüncelerim hiç iyiye gitmiyordu.
Titrek göz kapaklarımı açıp sıkıntıyla nefes verdim . Yüzümü kapatan saçlarımla arkamı dönüp alt dudağımı dişlerimin arasına aldım. Terliye avuç içimi şortuma silerken dudağımı sertçe ısırdım. Neden saçma sapan davranıyorum. Ahh şu an kendimi dövmek istiyorum. Mecalim olursa yerden kalmamayım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHALEMDE Kİ POLİS!+18
Novela Juvenil"B-BENİM TANIDIĞIM ADAM SEN DEĞİLSİNN!" Hıçkırıklarımın arasında şiddetli bağırmamla bana yakın olan bedeni ellerimle uzaklaştırmaya çalıştım...ne kadar uzak durursam o kadar iyidi benim için. "Y-yapma...yapma böyle davranma..." "Nasıl davran mayay...