My lovely mate!

-24- Floris

Nog steeds blozend stap ik uit bed. Godzijdank heb ik al mijn kleren aan. Wat eigenlijk ook niet super fijn is aangezien het nog steeds de kleren zijn sinds de dag dat ik van Demi's huis vertrok. Demi, hoe zal het met haar gaan? En de roedel en mijn ouders? Weten ze wel dat ik weg ben? En.... Nee, aan hem wil ik niet denken. Hij.. hij.. Aaaah, hij wil mijn gedachten niet uit. Vol woede pak ik een kussen van het bed en smijt hem weg.

"Auw, waar was die voor?"

Hij maakt een pijnlijk geluid. Ik draai mij vliegensvlug om.

"Jij.."

Ik wijs woedend met mijn vinger naar hem, terwijl ik dreigend een stap naar voren zet.

"Jij.. eikel.."

Weer zet ik een stap. Ik heb geen controle over mijn lichaam, een rode waas komt voor mijn ogen. Ik zie dat hij voorzichtig een stap achteruit zet. Mijn kille lach galmt door de kamer. Nog een paar stappen en ik sta voor hem.

"Waarom heb je dat gedaan?"

Hij kijkt mij verbaast aan.

"Wat bedoel je?"

"Draai er niet omheen, dat hebben genoeg mensen al bij mij gedaan. Dat is meer dan genoeg."

Bedenkelijk kijkt hij mij aan. Ik wijs naar mijn hals terwijl ik nog een stap naar voren zet. Hij knikt langzaam zijn hoofd op en neer.

"Aha, dat."

"Nou?"

"Dat wilde je zelf."

Ik storm op hem af en mijn hand graait naar zijn keel. Geschrokken zet hij zoveel mogelijk stappen naar achteren tot hij met zijn rug tegen de muur staat. Een grijns verschijnt op mijn gezicht. Nu heb ik hem. Ik begrijp volkomen dat de boys dit leuk vinden om te doen, het geeft je een kick. Het enige wat ik hoor is mijn gejaagde en zijn haperende adem. Mijn nagels duw ik in zijn huid. De manier hoe hij in elkaar krimpt geeft mij een overweledigt gevoel. Ik ben de baas, ik heb nu de controle. Mijn bloed suist door mijn lichaam. Ik hoor zacht geruis in mijn oor. Zijn keel voelt zacht aan onder mijn handen maar, dat boeit mij niks. Ik zet meer kracht op mijn arm en duw harder tegen zijn keel. Langzaam begint zijn hoofd rood te worden. Zijn handen gaan naar mijn pols en hij probeert ze weg te duwen. Zijn hoofd kleurt paars. Oppervlakkerig haalt hij adem.

"Doe.. dit.. niet.." perst hij er met moeite uit.

Ik spuug in zijn gezicht. Dat moet wel een mooi antwoord zijn.

"Floris" fluistert hij nog zacht.

Zijn ogen draaien weg en zijn greep verslapt. Witte, doffe kijken mij aan. Hij is bewusteloos. Traag ademt hij nog en dan hoor ik een diepe zucht. Hij is dood. Als een klap in mijn gezicht dringt het door mij door. Hij is dood. O, god. Ik heb iemand vermoord. Alsof ik door een kwal ben gestoken trek in mijn hand van zijn keel en struikel over mijn voeten als ik naar achter wil lopen. Mijn hoofd maakt een dof geluid op de grond. Tijdens mijn val kneep ik mijn ogen dicht. Als ik ze weer open krabbel ik als een idioot overeind omdat ik recht in zijn spierwitte ogen kijk. Dat beeld zal ik nooit meer uit mijn geheugen krijgen.

Ik ren de kamer uit en hol naar beneden. Ik open de kastjes en doorzoek ze. Ik pak van alles uit de kast en ga opzoek naar een tas. Tranen staan in mijn ogen waardoor ik niet goed kan kijken waar ik loop. Half struikelend en half lopend ga ik het huis door. De spullen prop ik in de tas en ik ren naar de voordeur. Shit, op slot. Ik ga never nooit meer naar boven dus dan maar zo. Mijn handen ballen zich tot vuisten en ik gooi ze naar het raam van de deur.

Het glas breekt in duizende schreven en ik hou mijn arm beschremend voor mijn gezicht. De glas splinsters blijven in mijn handen en armen zitten en ik voel een warme stroom over mijn hele arm. Versuft door mijn actie klim ik door het raam. Overal om mij heen liggen glas schreven en mijn eigen bloed. Aan de gevolgen denk ik niet en het boeit mij op dit moment ook niet zo veel. Nog steeds verdoofd begin in te rennen door de straten. Welke kant moet ik op? Ik zie mensen mij aanwijzen en ik hoor gegrom achter mij. Doodsbang blijf ik rennen en waag dan toch een poging om naar achteren te kijken. Dat had ik beter niet kunnen doen want voor ik goed en wel naar achteren heb kunnen kijken wordt ik op de grond gesmeten. Een brandend gevoel verspreid zich door mijn lichaam terwijl mijn longen naar adem smeken door het gewicht dat op mij staat. Op mij staat een grote wolf, vermoedelijk de alfa die ik eerder heb gezien. Wat zie hij ook al weer.

"Maak mij niet gek, wijffie. Ik weet wie je bent em je gaat nu weg of je zult boeten."

Ik zit zo in de problemen. Zijn klauwen duwen in mijn huid en in mijn mond proef ik de ijzeren smaak van mijn bloed. Ruw wordt ik overeind getrokken en mijn armen worden hard in mijn rug geprikt. Ik schreeuw en adem zwaar. Hard wordt ik naar voren geduwt en met een kreet val ik plat met mijn gezicht op de grond. Hoesend en proestend wordt ik overeind getrokken. Ik spuug de vieze smaak van aarde en bloed uit mijn mond maar echt weg gaat het niet. Weer wordt ik naar voren geduwd maar deze keer let ik beter op waar ik mijn voeten zet. Met mijn hoofd gebogen naar de grond loop ik verder.

Heeei,  people. Srry voor de late update maar ik moest super goed leren voor een vak waar ik onvoldoende voor sta en anders kan ik niet over:$.

VANAF NU UPDATE IK ZOWIEZO ELKE WOENSDAG EN MISSCHIEN OOK NOG TUSSENDOOR.

HEEL ERG BEDANKT VOOR ALLE VOTES EN COMMENTS!!!! IK HOU VAN JULLIE!!! WE ZIJN NAMELIJK AL BIJ DE 14,6 K. MENSEN IK FLIP HEM!!!

Ps; het spijt mij van alle fouten. Ik heb dit op mijn mobiel geschreven en omdat ik wilde update heb ik niet echt gelet op spellingsfouten. Dat controleer ik morgen even! Exuses daarvoor.