-27- Safe & sound

890 69 13
                                    

Luister bij dit stuk tekst het liedje Safe & sound wat ik bij dit hoofdstuk heb toegevoegd. Op dat liedje heb ik een groot deel van dit hoofdstuk geschreven.

Zodra ik de douche uit ben sla ik een handdoek om mij heen. Nu voel ik mij een stuk minder bekeken en zo open en bloot. Jake mag dan wel alles al hebben gezien maar dat betekend niet dat ik mij na ons hele gedoe niet akward voel. Ik heb namelijk verdomme met mijn ex die mijn mate is en die mij godverdomme heeft bedrogen.

''Mag ik een glaasje water?''

In de spiegel zie ik Jake knikken en hij loopt de badkamer uit. Opgelucht haal ik adem, een paar seconden sluit ik mijn ogen. Mijn rust word verstoord als Jake de badkamer weer inloopt en mij een glas met water aanrijkt.

''Dankje.''

Dankbaar neem ik het aan en staar weer in de spiegel naar mezelf. Ik neem een slokje water en probeer tot rust te komen. De ogen van Jake die mij aanstaren maken mij dat niet zo makelijk. Vragend kijk ik hem aan via de spiegel.

''Ik snap het al. Ik umh ga dan maar weer, alles wat je nodig hebt vindt je het kastje.''

Ik knik naar hem en Jake loopt de badkamer uit. Het glas zet ik neer en loop naar de badkamerdeur. Zal ik hem op slot doen? Nee, dat lijkt mij niet nodig. Ik vertrouw Jake dat hij niet zomaar de kamer binnenstormt. Meteen loopt ik weer terug, pak mijn glas water en neem een slok. Langzaam laat ik alles tot mij bezinken en plotseling besef ik mij wat er gaande is, na al die dagen besef ik mij pas wat er echt gebeurt is.

Wat heb ik gedaan? Wat heb ik in godsnaam gedaan? Mijn vingers omsluiten het glas waar ik uit drink. Steeds harder knijp ik, mijn hand begint te trillen. Waarom? Starend naar mijn ketting in de spiegel. Het licht weerkaatst en schijnt vel in mijn ogen. Hoe kon ik zo dom zijn? Waar heb ik dit aan verdient? Het glas glipt uit mijn hand en valt in schreven op de grond. Langzaam glijdt wat bloed over mijn hand. Trillend breng ik mijn hand naar de ketting. Het hartje kleurt rood van mijn rode bloed. Een gil ontsnapt uit mijn mond en ik stort op de grond. Alles beeft en trilt, de wereld draait om mij heen. Met een ruk trek ik de ketting van mijn nek. De uiteinden glijden over mijn hals, over de mark van Floris. Het is er gewoon nog steeds, niks een droom. Alles is echt, te helder, te echt. Zo echt dat het nep lijkt maar, dat is het niet, helaas. Ik wil mijn ogen kunnen openen en wakker worden in mijn bed, met Jake naast mij, dat we ons klaar maken voor het feest. Niet dat ik hier zit te janken om de Alpha van deze roedel die er niet meer is. Niet om de mark van Floris, die alleen ik kan zien, mij achtervolgt. Niet omdat ik met Jake in bed ben beland. Niet omdat Jake mij wil claimen. Niet omdat ik mijn ouders en Demi mis. Niet om Dave, de idioot met zijn geweldige krullen.

Mijn leven is een puinhoop, een vuilnisbelt waar steeds meer nieuwe rotzooi op wordt gegooid. Verdomme! Trillend sta ik op en loop naar de spiegel. Voor mij staat een meisje met gifgroene ogen die verdrietig staat, een knalrood gezicht van het huilen en de woede, haar dat als een bom alle kanten op staat, met een mark die alleen zij kan zien maar voor het eerst is ze schoon. Schoon van de herinneringen aan het gevecht, schoon van het vuil van de grond, schoon van de restanten van de cel. Maar haar ziel zal niet schoon worden, nooit zullen de herinneringen uit haar gedachten worden geschraapt. Het zit te diep. Met een klap valt de spiegel in schreven voor mij op de grond. Schreven brengen geluk maar niet voor mij. Ik val weer op de grond, mijn gezicht ligt op een glasscherf. Alles ligt op iets wat je prikt en er van alles uit laat stromen.

Jake stormt de badkamer binnen. Zijn ogen glijden over de puinhoop heen en gaan dan naar mij. Vlug rent hij naar mij toe en knielt naast mij. Hij is ook zo lief, te lief. Het zou een stuk makkelijker zijn geweest als hij een eikel was geweest. Nou hij is het wel geweest en nu hopen dat... Weer gil ik en ik leg mijn handen op mijn oren, te veel het wordt te veel. Ik ben er klaar mee, ik wil het niet meer! Het is beter als ik er niet ben. Verdooft sta ik op een loop naar de keuken en pak een mes die ik op mijn pols leg. Één streep en ik ben er van af.

''Nee! Jannete niet doen!''

Verdwaast kijk ik op en kijkt naar een paniekerige Jake.

''Niet doen.''

Zijn trillende hand pakt mijn arm en wil hem weg trekken. Voordat hij mijn arm vast heeft val ik al huilend in zijn armen. Het mes glijdt uit mijn vingers en valt met een luid geluid op de vloer. Zijn armen slaat hij om mij heen en ik kruip nog dichter tegen hem aan. De tranen stromen eruit die ik de hele tijd in heb moeten houden. Rust, eindelijk rust. Ik ben veilig bij Jake. Hij zal mij beschermen tegen alles en iedereen. Een trillerige zucht verlaat mijn mond.

"Shhh, rustig maar," sust Jake mij toe.

Zijn hand aait over mijn haren. Meerdere keren. Trillend nestel ik mij nog dieper in zijn armen. Het houd mij warm, zijn hand glijdt onder mijn kin en dwingt mij om hem in zijn ogen aan te kijken.

''Doe dat nooit meer. Ik wil je niet nog een keer kwijt, niet nog een keer.''

Die woorden dwingen diep mijn ziel in en een trillerige zucht verlaat mijn mond. Ik knik lichtjes.

''Ik wil jou ook niet kwijt,'' mijn schore, zachte stem galmt een beetje door de keuken.

Als er op dit moment iets is wat ik zeker weet dan is dat wel dat ik Jake niet kwijt wil. Ik hoor bij hem en hij hoort bij mij. We zijn niks voor niks mate's van elkaar. Ik laat mijn hoofd op zijn schouder vallen. Ik weet het honderd procent zeker, ik hou van hem en wil hem nooit meer kwijt.

''Ik hou van je Jannete en ik heb je nooit bedrogen. Niet echt, ik was onder hypnose, van een gozer met krulletjes.''

Langzaam val ik in slaap terwijl de laatste zin door mijn hoofd spookt, hij was gehypnotiseerd door iemand die ik maar al te goed ken.

Dave.

Tadadadam, ik hoop dat jullie het leuk vinden dat Jake en Jannete weer samen zijn!! Eigenlijk hebben we nu een naam voor hun nodig. Weetjewat, we doen een wedstrijd voor de beste shipnaam! Degene met de beste shipnaam daar wordt het volgende hoofdstuk aan opgedragen en die shipnaam krijgen Jake en Jannete als stelletje en heel misschien kan je ook nog een rolletje in mijn boek winnen!

Succes!

My lovely mate!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu