My lovely mate!

-1- De hel

*15 jaar en 11 maanden na mijn geboorte*

*Tring* Eindelijk de schoolbel klinkt. Ik ren zowat bijna het lokaal uit. Ik struikel, maar kan me evenwicht weer vinden. Kijk om me heen of iemand het heeft gezien. Maar niemand kijkt. Gelukkig. Ik loop gauw door. Als ik eindelijk na veel dwingen en duwen kom ik bij de kluisjes. Ik zie Demi al staan. Demi is mijn vriendin. We zitten alleen niet in dezelfde klas. Maar wel in dezelfde roedel. Jaaah, deze meid is ook een weerwolf. Ze ziet er ook heel mooi uit als weerwolf. Ze heeft een bruine vacht met een paar witte vlekken erdoor. En in het echt ziet ze er ook forminable uit. Ze heeft bruin haar dat net over haar schouders valt. Met een lichte krul erin. Haar gezicht lijkt op die van een engel. En het verbaast me ook niets dat ze de jongens van zich af moet slaan. Letterlijk! Maar ze wil wachten tot ze 16 is voor ze een vriendje neemt. Nou een vriendje. Haar mate natuurlijk. Daar droomt ze dan ook altijd over en ik moet die droom dan weer aanhoren. Gek wordt ik er van.

''Heei Demi'' zeg ik uitgeput.

''Gedoe om hier te komen zeg'' krijg ik als antwoord terug.

''Ja, inderdaad''

''Ga jij ook naar dat feest? Uuumh, waarneer was het ookal weer? Oja, vrijdag.''

''Ik weet niet. Ik ben niet zo'n feest beest.''

''Kom op nou. Laat me niet alleen gaan. Ik ga altijd alleen. Nu ga jij eens mee. En trouwens donderdag wordt je 16!!''

''Ja, ja. Ik weet het.''

''Nou, eigenlijk mag je niet kiezen. Je moet mee.'' gaat ze verder. Zonder er op te letten wat ik zei.

''Ik ga mee op 1 voorwaarde. Dat jij mijn make-up doet.'' zeg ik half lachend.

''Oke, dat zal ik doen. Kom dan gaan we.''

Demi toch. Ze luisterd nooit naar wat ik te vertellen heb. Ik lach in mezelf. Ik sluit mijn kluisje en loop naar buiten. Demi loopt hobbelend achter me aan. Met hakken lopen gaat ook niet zo snel. Daarom doe ik altijd gympen aan. Zit ook veel fijner. Ik pak mijn fiets uit de fietsenstalling. En wacht op Demi. Kan ze dan nooit iets sneller zijn? vraag ik me af. Eindelijk daar komt ze al. Samen fietsen we weg.

''Op naar de stad.'' roept Demi.

Als we de winkelstraat in lopen zie ik dat het al aardig druk is. Demi sleurt me enthousiast een winkel in en gaat langs alle rekken. Ze komt terug met een stapel jurken. Helaas heeft ze er ook een paar voor mij mee genomen. Ik zucht. Dit wordt een lange, lange middag.