Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimde kahvem, önümde açık olan kitabım, sweet night kitabevinin huzurlu havası... Kafamı elime yaslamış önümdeki kitaba odaklanmaya çalışıyordum. Yılın 365 gününün 360'ını bu şekilde geçirirdim. Bu sıkıcı rutinden asla vazgeçmedim. Önümdeki kitaba kapılıp bambaşka dünyalarda dolaşırım yaslandığım masanın başında.
Son zamanlarda ise rutinim biraz bozulmuştu. Mesela şuan önümdeki kitaba odaklanmak benim için dünyanın en zor şeyiydi. Yanlış anlaşılmasın rutinim bozulduğu için asla şikayetçi değildim. Çünkü odağımı bozan şey karşımda çello çalan Jungkook'tu.
Ona pratik yapmasını söylediğimde başta kabul etmese de ısrarlarıma dayanamamıştı. Jungkook'un parmaklarından çıkan notalar beni büyülüyordu. Çellonun başına geçtiğinde bende masaya geçip kitabımı almıştım. Onu izlememi istememişti. Kitap okuduğum için beni rahatsız edeceğini düşünüyordu ama bu imkansızdı. Geceleri uyumak için bile türlü türlü zorluklarla bulduğum performanslarını izler, dinler öyle uyurdum. Geçen onca yılı bu şekilde geçirdikten sonra şimdi karşıma geçmiş beni izleme diyordu. Bu benim için rahatsızlık değil bir hediyeydi. Ona belli etmesem de yerimde duramıyordum. Öyle ki kahveyi üzerime dökecektim az kalsın.
İçimdeki tarif edilemez heyecana yenik düşüp bakışlarımı ona çevirmemek için zor duruyordum. Kaçamak bakışlarım arasında çelloya ne kadar odaklandığını fark etmiştim aslında. Sakinleşmek adına kahvemden bir yudum aldım. Bakışlarımı çello çalan bedene çevirdiğimde gözlerini kapatmış ve kendini çelloya bırakmış Jungkook'un görüntüsü ile büyülendim. Tek bir saniye gözlerimi kırpamadım o muhteşem görüntünün bir anını kaçırırım diye. Nefes almayı da unutmuş olabilirim.
Şarkı bittiğinde yavaşça gözlerini açtı. Anında bakışlarımız birleşti. Ona nasıl bakıyordum hiçbir fikrim yoktu. İçten içe üzerine atlamamak için zor duruyordum aslında. Aramızdaki sessizliği bozan o olmuştu.
"Kötüydüm değil mi? Paslanmışım resmen." Deyip dudaklarını büzdü. İçimden ne saçmalıyorsun diye geçirdim. Dayanamayıp yerimden kalkıp yanına gittim. Çello hala bacaklarının arasında duruyordu. Arkasına geçip omzuna kollarımı sardım. Saçlarına bir öpücük bıraktım.
