HAFIZA

5. Bölüm

* 5 YIL ÖNCE YAZARDAN *

Büyük villanın bahçesinde salıncakta sallanan Yasmin gün boyu uyuyamamıştı. Kâbuslarında sürekli öleceğini gördüğü için yorgunluktan göz torbaları şişmişti.

Yasmin, lise öğrencisiydi kâbusları yüzünden okula gitmek istemiyordu.

Barlas uykusundan alarmın sesiyle uyandı. Ellerini ve yüzünü yıkadı, dolabındaki takım elbisesini giyinip aşağıya indi.

Annesi çalışanlara yardım amaçlı sofrayı kuruyordu. Koşarak gidip annesinin yanaklarını öptü. Gözleri Yasmin'i arıyordu normalde her sabah aynı saatte kalkıp kahvaltı yaparlardı. Sonra kardeşi okula giderdi.

"Anne Yasmin nerede?"dedi. Kardeşi için endişelenmeye başlamıştı. Onu canından çok seviyordu. Annesinin yüzündeki tebessüm ile biraz olsun rahatlamıştı.

"Bahçede oğlum salıncakta sallanıyor. Bir sıkıntısı var belli. Ben konuşmaya çalıştım ama söylemiyor."

Genç adam iç geçirdi. Ne gibi bir sıkıntısı olabilir diye düşündü. Hızlı adımlarla bahçeye çıktı. Orada kardeşini görünce sesli bir şekilde nefesini dışarıya verdi.

Kardeşinin olduğu salıncağa yöneldi. Salıncağı ittirdiği an kardeşinin"İmdatt!" diye bağırmasıyla konuştu.

"Korkma abicim benim."

Kardeşinin korkusu biraz olsun hafiflemişti. Barlas neden korktuğunu anlayamıyordu.

"Gel hadi güzelim. Kahvaltımızı yapalım. Sen okula ben şirkete."

Genç kız okul lafını duyunca paniklemişti. Her kâbusunda öldüğü için bir yere gitmek istemiyordu. Ölecekse annesinin kolları arasında ölmeyi istiyordu.

Biliyordu abisi onu zorla gönderecekti. Okul okumasını en çok abisi istiyordu.

Abisi mimardı ama babası ölünce şirketin başına Barlas geçmişti. Evin en büyüğü Ali evlenmişti, yakında çocukları olacaktı. Ali karısının yanında kalmak için şirketin başına geçmemişti. Şirketin bütün yükü Barlas'ın üstündeydi.

"Abi bugün okula gitmesem."dedi genç kız. Barlas sinirlenmişti kardeşinin neden okula gitmek istemediğine anlam veremiyordu. Biri kardeşine zarar mı veriyordu düşüncelerinin içinde daha çok sinirlenen Barlas

"Olmaz. Okula gideceksin Yasmin. Neden gitmek istemiyorsun? Bir sorun mu var kardeşim?"

Yasmin oflayarak ve korkmuş bir şekilde olayları anlatmaya başladı.

"Sürekli kâbus görüyorum abi. Bütün kâbuslarımda ölüyorum. Ben ölmek istemiyorum abi."

Konuşurken gözlerinden yaşlar dökülüyordu genç adam kardeşinin bu halini görünce dayanamadı yüreği.

"Abicim olur mu öyle şey? Cenab-ı hak nasıl isterse öyle olur. Boşuna üzme kendini okuluna gidiyorsun, itiraz istemiyorum."

Konuşmasının ardından salona doğru ilerledi annesi kahvaltı masasına oturmuş onları bekliyordu. Barlas önde Yasmin arkada ilerleyip masaya oturdular.

Sessiz geçen kahvaltının ardından Yasmin hızla odasına ilerledi, formasını giyip saçına şekil verdi, çantasını hazırlayıp koşar adımlarla aşağıya indi. Her zaman olduğu gibi annesinin tombik yanaklarından öpüp evden çıktı.

Yasmin'in içi huzursuzdu öleceğini hissediyordu genç kız. Bahçeden çıkıp koşar adımlarla cadde tarafına geçti.

Biraz olsun içini rahatlatmak adına boynunda olan kulaklığı kulaklarına taktı. Telefonunu eline alıp müzik seçmeye başladı. Etrafına baktığında caddenin ortasında olduğunu farketti.