Acrofyce Academy

Acrofyce 16: Hurt in the Past

Kiara's PoV

I'm here walking towards nowhere, dahil hindi ko naman talaga alam kung saan ako patungo basta't naglalakad lang ako. Gusto ko lang lumayo muna sa kanila dahil gusto kong makapag-isip. My mind is in now great chaos, hindi ko na alam ang iisipin ko at hindi ko na alam ang gagawin. Bakit pa kasi kami nagkaroon ng ganito? Bakit pa kasi napunta sa mundong ito? Hindi naman ganito ang barkada dati e, walang sikretohan at palaging masaya, pero ngayon? Nagbago na ang lahat. Wala na ang masayahing si Ayesha, naging tahimik na din si Theo hindi gaya ng dati, si Brent naman mas lalong naging mahangin at si Thyn naman hindi ko na alam. Lahat kami ay nagbago at nanibago sa mga kaganapan sa pagitan naming magkakaibigan, tila pakiramdam ko'y hindi kami kabilang sa kanila dahil wala kaming ability.

Naiiyak na lang ako dahil doon, hindi ko kasi mapigilan e pakiramdam ko ngayon wala akong kasama, walang handang makinig at walang makakaintindi sa akin.

"Why are you crying?"pinunas ko ang takas kong luha ng makita ko si Zike na nakasandal sa pader sa mismong harapan ko. Anong ginagawa nito dito?

"Anong umiiyak hindi kaya!"depensa ko naman sa sarili. Bakit ba kasi siya nandito? Tsk!

"You're not good in lying Kiara,"naglakad ito papalapit sa akin at nagulat ako sa ginawa niya.

"It's okay you can cry on me, your eyes can't lie,"dahil sa sinabi niya ay napa-iyak na talaga ako. Hindi ko naman kasi mapigilan e! Sa ngayon tanging si Zike lang ang nakakaintindi sa akin dahil pareho kaming walang ability.

"Ang sakit lang kasi Zike e na parang hindi na tayo belong sa grupo,"sabi ko sa pagkahiwalay ko ng yakap.

"Don't ever think that way Kiara," he said.

"Hindi ko mapigilan Zike, pakiramdam ko ang layo-layo nila sa atin,"sagot ko naman. Bumuntong hininga siya bago magsalita ulit.

"There are so many changes in them, but it doesn't mean we're not belong to the group anymore, it's just that there are things that we can't understand for now because we still don't know our abilities,"sana mayroon din ako ng pag-iisip at pag-uugaling gaya ni Zike. He's so calm kahit katulad namin siyang wala pang ability, and the way he thinks is just really awesome.

"Hindi ka ba naguguluhan sa mga nangyayari Zike?"umupo muna kami sa bench sa ilalaim ng punong malapit sa amin.

"I am, but I know the time will come, I am able to seek answers for my questions."he replied.

"Then maybe I should limit myself from over thinking,"tumingin ako sa langit at sa maliwang nitong hitsura. Sana kung gaano kaliwanag at kalinaw ang kalangitang aking nakikita ay maging ganoon din ang kaisipan ko sa bagay-bagay.

"You must but don't limit yourself to think Kiara,"napabaling ako dahil sa sinabi ni Zike.

"Tao ka rin naman, nakakaramdam ng sakit at pagkalito pero huwag mong pigilan ang sarili mong mag-isip dahil mas lalo ka lang mababaliw kapag kinikimkim mo't pipigilan iyan 'yang mga bagay na iniisip mo dahil the more na iiwasan mong mag-isip the more na hahabulin ka ng pagkalito,"kaunti na lang iisipin kong broken siya.

"Bakit ba ang dami mong alam?"napatawa naman siya sa sinabi ko. He is silent but he's really thoughtful, I think? Whatever.

"I'm just saying what I wanted to say and bahala na ka ng umintindi."sagot naman niya sa akin.

"Thank you Zike,"I said and he just smiled.

"You don't need to thank me Kiara."he replied. Nag-usap pa kami ng ilang bagay-bagay bago siya umalis at nanatili pa rin ako dito sa bench kung saan niy ako iniwan.