BOOK 2: Never Forget

Chapter 21. She Is...

Chapter 21. She Is...

"Alex, uwi na tayo. Prince told me to give you a ride home." he said casually. Lumapit siya sakin at hinawakan ang kamay ko.

I felt that familiar warmth that once held my hands. Si Duke nga to. Hindi ako nanaginip.

Mas nagulat ako ngayon ng makita ko siya ulit kesa nung nakita ko siya sa labas ng mall.

Things had been akward between us. Hindi ko rin alam kung bakit, siguro dahil na rin sa alam kung may kasalanan ako sa kaniya. Assuming man o hindi, he liked me. But I guess he moved on.

Naalala ko nung huli kaming nagusap sa phone, na babalik siya pag kaya niya na. Mending his broken heart siguro. Ang sama ko nun, hanggang ngayon naman.

I should be killed.

Hindi pa rin ako makapagsalita as he pulled me towards the crowded hallway. So I guess hindi na nga darating ang prof namin.

Now I'm going to face the hard part. Ang makasama siya sa isang sasakyan.

"Asan ba si Dave?" I started a conversation habang nagda-drive siya papunta sa bahay namin ni Kathy.

Sa totoo lang, kinakabahan ako. I just don't know. Maybe...maybe because we haven't seen each other for awhile now.

"May check-up siya, sabi ko ako na lang magsusundo." He said not even looking at me... shonga! Nagmamaneho nga Alex, baliw lang?

Another painful awkward silence again. Nakaka-... I can't even describe.

"How are you?" I instantly looked at him, tapos nagkatinginan kami pero binawi niya rin agad.

"I-... I don't really know kung okay ako ngayon." I just sighed kasi simula ng nalaman kung may sakit si Dave, talagang hindi ko alam kung yung saya na nararamdaman ko pag kasama ko si Dave, ay totoo. Parang feeling ko kasi mayamaya kukunin na siya sa'kin.

Haaayyy... Ang OA ko talaga.

I just looked at him na walang kareaction sa mukha. Nagda-drive lang siya.

It doesn't matter.

Hindi naman mahalaga yun sa kaniya kung ano na ba ako.

"I like your necklace." sabi niya.

Napahawak agad ako sa kwintas na nakasabit sa leeg ko.

Hinawakan ko ang pendant. It's a star, it's my Dave.

"Ah oo. Bigay ni Dave." sabi ko, may sasa bihin pa sana ako, pero I just shut up. Ano ba naman ako, bakit ba lagi na lang si Dave ang nasa isip ko? Hindi lang naman ako bastos no.

Masyado akung pa-guilty.

"Yeah. I heard. Hey do you wanna grab something to eat before we go home..I mean you go home?"

Napangiti naman ako sa tanung niya.

Tumango lang ako and I saw him smile.

I just missed him. Alot.

Hindi na agad kami nag-usap hanggang sa tumigil kami. Napansin kung nasa tapat pala kami ng Jollibee.

Talaga naman ha.

"Okay lang ba na dito tayo?" napatingin ako sa kaniya. Nagkasalubong na naman kami ng tingin. Well, this is going to be awkward.

"Ah.. O-oo naman." ba yan. Nauutal pa ako.

Lumabas na kaming dalawa sa sasakyan. Tapos pinauna ko pa siya ng lakad. Nahihiya talaga ako sa kaniya. Ewan ko ba kung bakit.

"Oh bakit ka nandiyan, halika nga."