BOOK 2: Never Forget

Chapter 24. A Year Later

Chapter 24. A Year Later

"There's something bothering you, I can tell." Napatingin ako sa kaniya, hindi ko alam kung anung sasabihin ko. I never felt this vulnerable since...wala, kalimutan na natin.

Ngumiti lang ako sa kaniya.

I watched his foreead creased as his black tainted eyes bore into me. Hindi ko man lang kayang umiwas sa titig niya. 

"Don't give up just because things are hard." he said as he gently stroke my cheeks.

Napatingin ako sa lumulubog na araw, "Yun naman ang ginagawa ko." 

A year later.

"Ano ba girl? Kelan ka ba susunod dito?" 

"Matagal pa, nag-aaral pa ako no." sagot ko kay Kathy. Ilang buwan na rin ng napagpasyahan niyang umuwi na sa abroad, mismong araw pa nga ng graduation namin yun eh. Grabe pa ang iyak ko. 

Ako naman, nag-aaral na sa College of Law. Bigateeennn. Syempre, sponsor pa rin ni Tita Beth, ako na ang spoiled.

"Osya! Teka, talk to you later." Nagpaalam na ako sa mukha niya sa screen ng laptop ko. Namimiss ko na talaga yung hukluban na yun. Para na nga kaming mag bf-gf sa sobrang close.

Meron na akung sariling apartment ngayon, galing ito sa inipon ni Papa bago siya namatay. Kaya eto, living alone ako, si Tita Beth naman nagnenegosyo pa rin sa GenSan.

It's been a long time. 

Andami ng nangyari.

Akalain mo, mabubuhay pa naman pala ako eh. This day should have been like those days, yung tipong always special.

Lagi ko na lang siyang naalala. Naaalala niya rin kaya ako?

Andaming memories na nasayang, pero wala akung magawa eh. At times like this, napapangiti na lang ako pag naaalala ko siya. Namimiss ko ba siya? *sigh* Oo naman. Mahal ko pa ba siya? Sus! Ang paulit-ulit na itatanung sa akin ng mga tao. Ano bang isasagot ko? Syempre oo, andun na yun eh. Para namang andali lang alisin.

Kinuha ko ang newspaper, 2 days old na to, pero bentang-benta ang news nila sakin eh. Headline talaga ang kasal niya. Akalain mo, si Micah pa pala.

Ayoko ng balikan yung mga alaala na kasama ko pa siya. Mahal o kahit hindi niya pa mahal si Micah, wala pa ring magagawa yun para maibalik ang dati.

Sabi nga nila, everything will be alright but it doesn't mean everything will stay the same.

Alam mo ba yung feeling na ang sakit sakit na, pero wala kang magawa. Yung hindi mo naman maexplain kasi hindi mo alam kung saan uumpisahan na tipong sasabog ka na pero pinipigilan mo pa. 

Yung ginawa namin, hindi lang namin pinagpilitan ang bagay na alam naming hindi pwede. So we decided to move on with our separate ways.

*tok!*Tok*

"Sandali lang!" sigaw ko.

Eto na naman ako. Kung ano-ano na naman ang iniisip ko may tao pala.