His Red Flags | COMPLETED

63

We were happily talking at madalas pang magbiro ang mommy ni Jaehyun kaya hindi din ako na bored sa dinner na 'to. Jaehyun's keep stealing glances at me sa twing matatawa ako sa jokes nila tita or magkukwento ako.

"Tuwang tuwa talaga nung malaman ko na nagkatuluyan kayo dalawa," His mom said with sweetness in her eyes.

"Kaso yun nga..sayang," Ngumuso ang mama ni Jaehyun kaya si Jaehyun ay hinawakan ang magkabilang balikat ni tita "It's fine, ma. We are happy naman kahit walang label." Natatawa ako kunwari at sinipa si Jaehyun sa ilalim ng mesa.

"Paano kayo magkakaanak nyan kung wala kayong label," Nasamid naman ako sa champgane na iniinom ko dali-dali naman na hinagod ni Mommy ang likod ko.

Akala ko ay naawa sya sakin ngunit gagatungan pa pala nya ang sinabi ni tita "Naghihintay kami ng apo mula sa inyo." This time si Jaehyun naman ang nasamid.

Mukhang hindi kami mamamatay sa katandaan, mas mukhang mamamatay pa kami dahil sa pinagsasabi ng mga nanay namin. Etong mga asawa naman nila nakikitawa lang.

"Why don't you give him a chance, Kennylielle?" Tanong ni tito.

"I--"

"She's scared, dad. You know the trauma that I give her, right?" Tumango tango naman sila "At least she give me her words." Napangiti naman ako nang alalahanin ko ang sinabi ko sa kanya sa parking lot.

Totoong naghiwalay kami, ngunit alam mo yung feeling na parang hindi kayo naghiwalay? Ayon ang nararamdaman ko ngayon, at gustong gusto ko yon. We may not have a label at least assurance will do, basta masaya kami.

Alam kong sobrang bilis, pero may magagawa ba ako kung ang gusto ng buong sistema ko ay si Jaehyun? Aminin ko o hindi, when I was in America, I didn't heal myself, not even a bit. Mas lalo akong nasasaktan. For our friendship and of course, para sa amin ni Jaehyun. 

Sobrang hirap, ni hindi ko nga alam kung hanggang kailan ko kayang tiisin ang paglayo kila Czari. Those hurtful words I said, I meant it. Hindi na ako para magpakaplastik sa sarili ko, dahil iba ang sakit na naranasan ko sa nararanasan nila sa akin ngayon, mas masakit ang ginawa nila sa akin kesa sa mga salitang natatanggap nila mula sa akin dahil wala silang ibang pwedeng gawin kundi tanggapin lahat yon ng walang angal.

It may hurt their feelings but I will not ever feel sorry for them, dahil simula't una pa lang sana alam na nila kung saan nila nilalagay ang sarili nila sa sitwasyon na sila din mismo ang kakainin. 

Hindi na ako magpapakaplastik sa sarili ko at aaminin ko na lang ng buong buo na miss na miss ko na ang mga kaibigan ko.

"I'm amused by your braveness, Jaehyun. You are brave to admit your wrongdoings in the past," Dad said. 

"Take care of my daugther better now, ha? Kung hindi kakausapin ko talaga sila Jungkook na ilayo na si Lielle sa inyo," Natawa naman ako sa pagbabanta ni mommy.

"At ikaw naman hija, nabalitaan ko ang sinabi mo kila Czari kanina," Ngumuso naman ako "Mom~ wag mo na ako pagalitan sa harapan nila tita."

"Just forgive them, okay? I'm sure they all regret what they did. Everyone deserve a second chance." Tumango na lang ako kesa kontrahin si mommy.

"But speaking of Yeri, we need to have a daughter and mother talk," Tumayo si Mommy kaya tumayo na din ako.

"Excuse us, balae," WHAT?! 

My Mom and I walked to the veranda of this restaurant sakto lang din ang layo dahil nakikita ko pa din naman sila Jaehyun. Sumandal ako sa veranda at si Mommy naman ay naupo sa metal chair na, nasa gilid.