The Billionaire's Secret ✓

Chapter Twenty-Six

Chapter 26

"Baby!" Nakangiting kumaway sa kaniya ang lalaking ubod ng gwapo. Halos di niya makita ang mukha nito dahil sa sinag ng araw na tumatama sa mukha nito. Pero kitang-kita niya ang mga labi at ngipin nito.

"Garry naman e! Hali ka na!" Sigaw niya habang naka tampisaw sa dagat.

"Sige na nga. I'm coming!"

"Sigurado ka bang okay lang sa'yo na tumakbo ako?" Bulong niya habang nakatitig sila sa mga tala sa kalangitan.

"Oo naman. Kahit naman makakalaban mo si daddy wala namang magbabago diba?" Naramdaman niya ang paggalaw ni Garry at maya-maya'y nakayakap na ito sa kaniya.

"Of course, baby. I love you." Ngumiti siya at sumagot din dito.

"I love you too." Bulong niya at hinalikan ang mga labi nito.

"Baby malapit na ako." Aniya habang may hawak na cellphone.

"Don't hang the phone okay? I want to hear you. Drive safe." She flash a smile and nodded even Garry, her love can't see it.

"Makakasama na kita forever. Pakasal na tayo ha?" Aniya na ikinatawa ni Garry.

"Oo naman."

"Heto na baby, malapit na ako. Oh ayan ka na pala! Nakikita kita. Wait, I'll hang up the phone." Hindi na niya hinintay na makasagot pa ang nobyo. She put her phone on the passenger seat at ng muli siyang tumingin sa harapan ay may sasakyang mabilis ang takbo na papunta sa kaniya.

A loud beep arise and after a second she felt her car being hit by it.

"Garry!" She scream in horror pero agad na binalot ang dilim niya ng mauntog ang ulo niya sabay ng malakas na impact ng pagkakabangga.

Puno ng dugo ang buong paligid at hindi maintindihan ni Roxanne kung bakit nakikita niya ang sarili na walang malay.

"No... Nooooooooooo!" She scream and everything went black.

"Iha, iha." Bumukha ang mata ko kasabay ng mabilis kong paghabol saaking hininga.

"No. No." Umiiyak kong saad at agad na niyakap ang unang tao a malapit saakin.

"I can't die. I can't die." Iling ako ng iling. Alam ko na. Naaalala ko na ang lahat. I was hit by the car. Everything about my forgotten past. Alam ko na.

"Garry! Garry!" I look for Garry but he was not around. Tumigil ako sa pagpalahaw ng maramdaman ang paa ko na masakit. I look down to see my legs full of leaves.

"Miss... Huwag ka ng umiyak. Ligtas ka na." Lumawak ang mga mata ko ng marinig ang boses na iyon. It's from a guy!

Napabitaw ako sa mga kaniya dahil sa gulat.

"S-sino ka!" I shouted pero agad na tumikhim ng makita ang dalawang matanda sa likod niya.

"Ako si Sebastian, sila ang lolo at lola ko. Sila ang nakaligtas sa'yo." Pagpapakilala nito. I dried the tears in my eyes at agad na naalala ang baby ko.

"My baby... Ang baby ko. Tell me she's fine." Pagsusumamo ko.

"Iha kumalma ka, eto inumin mo ito." Saad ni lola at lumapit saakin. "Okay naman ang bata as tiyan mo." Saad nito at ngumiti saakin. Tinignan ko ang baso niyang gawa sa kahoy yata na may lamang kung anong bagay.

"Makakatulong ito upang lumakas ang katawan mo at ang bata sa tiyan mo. Sige na, inumin mo na." Tinignan ko si Sebastian at tumango ito saakin kaya wala akong nagawa kundi inumin ito.

Matapos kong inumin iyon ay naramdaman ko kaagad ang pag sigla ko. Nagsimulang magtanong si Lolo na sinagot ko.

MARAMI akong nalaman tungkol kina Sebastian, kina lolo Raul at Lola Rosita. Bata pa pala si Sebastian ay wala na itong ama at ina. Meron siyang ama pero hindi ito nagpakita noong pinag bubuntis siya ng mama niya. Ang lolo at lola niya lang ang nag palaki sa kaniya.

Sa tingin ko naman ay may itsura si Sebastian, magka edad lang kami at maganda din ang hubog ng katawan. I know because I saw it once, noong naliligo siya sa balon sa labas.

Don't get me wrong guys okay? I'm not attracted with him. More on, I see him as a good guy. He is a gentleman at lagi niyang inaalala ang baby ko. He also ask me about my family, kung saan ako nanggaling at paano niya makokontak ang pamilya ko.

Agad kong sinabi ang pangalan ni Garry. Garrison Jones at iyon ang hinanap niya at pinagbigay alam noong lumuwas siya sa bayan. Lolo Raul and Lola Rosita saw me at the seashore maputla, walang malay at may sugat sa paa. They thought I'm dead pero hindi pa pala. Lola Rosita is a manggagamot, manghihilot, komadrona at iba pa, kung tama ako. Basta dito sa bayan nila siya ang hinahanap kapag may nararamdaman ang kapit-bahay nila o manganganak na.

I can say that there place is awesome. Malayo sa kabihasnan, tahimik at more on ma appreciate mo ang nature. Maraming puno, bulaklak at mga pananim.

Gusto ko nga ang sariwang hangin nila dito e.

"Roxanne." Agad akong lumingon kay Sebastian ng tawagin niya ako. Kumunot ang noo ko ng makita ang dala-dala niya.

"Kumuha kami ng mga pinya ni lolo Raul sa bukod. Gusto mo bang kumain?" Nakangiting tanong niya. I nodded immediately.

"Tara sa loob." He said at sumunod naman ako.

Ilang araw na nga ba ako rito? Ah, tatlong araw. Hindi ko alam kung nasaan ako eksakto basta sabi ni Sebastian ay bibiyahe daw muna ng 1-2 oras bago makarating saamin mula dito. Sobrang liblib din kasi nitong sa kanila.

Pinanood ko si Sebastian na balatan ang pinya. Wala si Lola Rosita dahil may hinilot ito sa di kalayuan. Si Lolo Raul naman daw ay pasunod na may dala pa raw itong pinya na ibebenta nila upang pambili ng bigas.

I mentally told to my self that when Garry finds me I'll help them in simple ways.

"Nga pala Roxanne babalik ako sa bayan mamaya para makibalita kung may nag hahanap na ba sa'yo o may sumagot sa panawagan ko." Saad niya na ikinatango ko. Mabuti nalang talaga at sila ang nakapulot saakin.

"Oh heto." Aniya at inilagay sa pinggan ang prutas. Agad akong kumuha ng isa at lumaki ang mata ko dahil sa sarap.

"Ang tamis!" Saad ko na may ngiti sa labi. Ngumiti din ito at nakita ko ang pagtitig saakin.

I cleared my throat and he cleared him too.

"Masarap diba? O siya kainin mo iyan mag-aayos muna ako. Babalik akong bayan." Saad niya at lumabas na. Sinundan ko lang ito ng tingin.

Sana pagbalik niya may maganda siyang balita.

I miss my baby's daddy. I miss my Garry.

____