♥Hikayem Olur Musun?♥

♥9♥

Dönme dolap hareket etmeye başladı.Bende çığlık atmaya...

Umut yüzünden binmiştim bu lanete!

"Senden nefret ediyorum Umut! Senden nefret ediyorum,biliyorsun değil mi?!"

"Bende kendimden nefret ediyorum ve şu an çok korkuyoruuuuum!!"

Ona sımsıkı sarıldım ve gözlerimi kapattım.O da bana sarıldı ve bağırmaya devam etti.

"Eğer korkudan ölürsem,ölürüm ben!"

gibi saçma bir cümle kurunca kendimi tutamayıp kahkaha attım.İkimizde birbirimizden korkaktık.Yaklaşık 5 dakika bu pozisyonda durduk.Sarmaş- dolaş.Gözlerimi açtığımda elindeki pamuk şekerle bize sinirli sinirli bakan abimi gördüm.Durmuştuk.

"Umut aç gözlerini gerizekalı!" deyip ondan ayrıldım.

O da gözlerini açınca şaşkınlık dolu bakışlarını Hazal'a çevirdi.Hazal çok sinirli gözüküyordu.

"Şey,biz korkularımızı yenmeye çalışıyorduk.Yükseklik korkusu..." dediğimde bütün gözlerin odak noktası oldum.

Mert'e 'kurtar beni' der gibi baktığımda gözlerini devirip omuz silkti.Gözlerini oyarım senin pislik!

Abim kolumdan tutup sürüklemeye başlayınca direnmeye çalıştım ama boş yere...

Demirden pençeleri vardı sanki.

"Ya abi bıraaak!"

"Kaç kere uyardım seni! Sevmene birşey demiyorum diye bu kadar rahat davranmana izin veremem.Ben senin abinim!..."

"Kaç yıldır aklına gelmedi mi abi olduğun?

Şimdi gelmiş abiyim diyorsun! Bu mu senin abiliğin?!" deyip kolumu çektim.Cevap vermesine fırsat tanımadan koşmaya başladım.Arkamdan birkaç kere seslendi.Bakmadım o tarafa.Koşuyordum.Nereye gittiğimi bilmeden...

✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖

Eve gitmek,onun yüzünü görmek istemiyordum.Hala koşuyordum.Parktan uzaklaşmıştım.Nereye gideceğimi de bilmiyordum.Aslında evimden (!) başka gidebileceğim bir yer yoktu zaten.

Telefonum çalınca durdum.Ekranda yazan ismi görünce açmam gerektiğini düşündüm.Arayan Faruk Bey'di.Patronum.

"Efendim Faruk Bey?"

"Adacığım nasılsın?"

"İyiyim,teşekkür ederim.Siz nasılsınız?"

"Ben pek iyi sayılmam canım.Senden bir konuda yardım isteyecektim?"

"Sorun nedir?"

"Kızım Duru.Biliyorsun son zamanlarda çok değişik hareketler sergiliyor.Ondan beklemediğimiz şeyler yapıyor.Sen onu iyi tanıyorsun.Bir ara çok yakındınız sanırım?"

"Evet.Duru...Size nasıl yardımcı olabilirim ki? Onu benden daha iyi tanıyorsunuz."

"Yanılıyorsun.Bu konular telefonda konuşulmamalı bence.Eğer müsaitsen bize bekliyoruz.Eşim de seninle konuşmak istiyor.?"

İşte gidecek bir yer buldum! Tabiki geleceğim ya!!!

"Peki.Yarım saate orda olurum.İyi akşamlar Faruk Bey."

"Sana da."

Bir taksi çevirip evin adresini verdim.Tam tahmin ettiğim gibi yarım saat sonra evin önündeydim.Bu eve çok sık gelirdim.Eskiden.

Üniversite bitince Faruk Bey beni şirketine almıştı.Ondan sonra nadiren gelir olmuştum.En son 5 ay önce gelmiştim bu eve.Faruk Bey dediğime bakmayın eskiden 'Faruk amca' derdim.