♥Hikayem Olur Musun?♥

♥1♥

Olacaklardan habersiz her zamanki sabah yürüyüşümü yapıyordum.

Hava çok güzeldi.Yürürken yanından geçtiğim hanımeli çiçeklerinin mis kokusunu içime çektim.Yakınlarda çok güzel su böreği yapan bir dükkan vardı.Karnım da baya acıkmıştı.Oraya doğru yürümeye başladım.Telefonum çalınca durdum. Telefonu cebimden çıkarana kadar kan ter içinde kalmıştım.Ama telefonu açmaya yetişemedim.Cevapsız aramalarda bilmediğim bir numara vardı,daha doğrusu numara rehbere kayıtlı değildi.

O numarayı bu sefer ben aradım.Telefonu bir adam açtı.Kim olduğunu sorduğumda biraz bekledikten sonra cevap verdi.Adının Umut olduğunu ve beni iş yerinden tanıdığını söyledi.Tabi ya bugün iş yerinde bir kutlama vardı ve bu benim aklımdan tamamen çıkmıştı!.

-Bugün iş yerinde bir kutlama vardı.Umarım siz de katılırsınız.Bildiğiniz gibi tüm çalışanların katılacağı bir kutlama olacak."dedi adının Umut olduğunu öğrendiğim o adam.Aslında tüm çalışanların katılacağını bilmiyordum.

-Aaaslında ben kutlamaya katılmayı düşünmüyordum.Ama aradığınız için teşekkür ederim.

Aslında bu davet iyi gelebilirdi belki.Adamın sesi beni daldığım düşüncelerden ayırdı.

"Faruk Bey özellikle sizin katılmanızı istedi.Onu kırmazsınız diye düşünmüştüm. Ama siz bilirsiniz,zorla güzellik olmaz değil mi?" Adam çok ikna edici konuşuyordu.Gitmezsem olabilecek şeyleri gözünde canlandırdıktan sonra "Peki o zaman.Faruk Bey'i kırmak istemem.Hem biraz kafam dağılır. Aradığınız için tekrar teşekkür ederim."

-Rica ederim Ada Hanım.Saat 20:00' de başlar büyük ihtimalle anlarsınız ya konukların toplanması,açılış konuşması falan derkeen daha geç de başlayabiliriz.Neyse size iyi günler,görüşmek üzere." Adamı konuşurken gözümde canlandırmak istemsizce gülmeme sebep oldu.Kelimeleri doğru söylemek için ayrı bir çaba harcıyordu heralde...

Düşünmeyi bırakıp iyi günler diledim ve telefonu kapattım.

--Bir saat sonra --

Eve geldikten sonra duş alıp birşeyler atıştırdım.Telefon görüşmesinden sonra börekçiye gitmekten vazgeçmiştim.Dolabımı açıp giyeceğim kıyafeti seçmeye karar verdim.Yine telefonun sesini duydum.Bu sefer mesaj gelmişti.
Kankiş defne:
Kankağğğ, bugün çok sıkılıyorum bize gelseneee! Lütfeeğn canısı ￣ 3￣.

Ben: Cinom bugün iş yerinde kutlama var gelemeeğm.Hazırlanmam lazım sonra görüşürüz tamam mı, ben senin yerine cevap veriyim TAMAM -_-!

Evet, kabul ediyorum biz hala çocukluktan çıkamamış bebeklik arkadaşıyız. Birbirimizin herşeyini biliriz.Her anlamda herşey! Onsuz hayat yok benim için ♥

Ailelerimiz de çok yakındır.Zaten onlar sayesinde tanıştık.Defne' den cevap beklemiyordum.Çünkü yaptığım emrivakiler onu hep susturur.Kıyafet seçmeye devam ederken aklıma.iki sene önce mezuniyet için aldığım kıyafet geldi.Onu yatağımın üzerine koydum.Altına giyeceğim ayakkabıyı da kutusundan çıkardım.Çanta! Çantayı unutmamak lazım tabi. Aslında çanta kullanmayı sevmem ama bundan şikayet ettiğim zamanlar pek yoktur.Elbiseyi giydikten sonra mankenleri taklit ederek yürümeye başladım.Tabi gülmekten yürüyebilirsem.Halının kenarına takıldığımda tüm hayatım gözlerimin önünden film şeridi gibi geçti.En sonunda kendimi halıya sarılırken buldum.

♥♥♥♥
Yorum ve votelerinizi bekliyorum ★☜
yazım yanlışları için özür dilerim -_-! diğer hikayeme de yorum bekliyorum:))))