♥Hikayem Olur Musun?♥

❤10❤

(Multimedia Rüzgar)

✖✖✖✖✖✖✖✖

Ankara'nın dışına çıkmıştık.Uçsuz bucaksız yolda ilerliyorduk.Telefonumun zil sesiyle düşüncelerim bölünürken sessizlik de bozulmuştu.Arayan annemdi.Açacağım sırada telefonum elimden alınınca şaşkınlıkla gözlerimi  kırpıştırdım.Telefonu kapatıp pantalonunun cebine koyunca sinirlendim.Böyle şeylere alışık değildim.

"Abi telefonumu verir misin? Annem merak edebilir!"

"Ben ararım sonra. "

Oflayıp "Peki." dedim.Kafamı tekrar cama yasladım ve dışarıyı izlemeye devam ettim.Yağmur çiselemeye başlamıştı.Cama düşen yağmur tanelerini keyifle seyretmeye başladım.Yağmuru her zaman sevmişimdir.Hele ki yağmur yağınca ıslanan toprağın kokusu...

Yağmurda ıslanmayı da severim aslında.Ucunda hastalık yoksa.Araba,artık faaliyette olmayan bir fabrikanın önünde durunca içime bir sıkıntı düştü.Böyle yerlerde bulunmayı sevmezdim.Tehlikeli ve korkunç.

Abim arabadan inip fabrikaya yürümeye  başladı.Bende peşinden.Birden durunca kafamı omzuna çarptım.Bana doğru dönüp "Bunca senedir aklına gelmemiş miydi abi olduğun demiştin ya...Bunca senedir burdaki çocuklara abilik yaptım ben.İyiliğin için hep uzaktan izledim seni.Sen fark etmedin ama ben hep korudum seni.Şimdi anladın mı neden yanında olamadığımı?"

Başımı sallayıp sarıldım abime.Ama anlamadığım birşey vardı.Burada hiç çocuk yoktu ki.

"Çocuklar nerede?"

"İçeride olabilirler.Hadi gel!"

Beraber fabrikanın içine girdik.O önde ben arkada karanlık fabrikada ilerliyorduk.Telefonunu çıkarıp el fenerini açtı.Fenerin beyaz ışığı yolumuzu aydınlatırken ayağıma dolanan birşeyle çığlığı bastım.Sonra fabrikanın tüm ışıkları açıldı.Abim o sırada kahkahaya boğulmuştu.Ayağıma dolanan şey sulama hortumuymuş!

Kendimle dalga geçme işini rafa kaldırıp abime kızdım.Tabii buda hüsranla sonuçlandı.Konuşurken tükürüğüm boğazıma kaçtı ve öksürük krizine girdim.Bir bardak su elime verildiğinde hemen içtim.Sonra suyu verenin küçük bir kız olduğunu gördüm.Sapsarı saçlarıyla o kadar tatlıydı ki!..

Bu kız çok canlar yakacak diye düşünürken abim beni yerden kaldırdı.Birde yere düşmüştüm.Abimin ve küçük kızın önünde nasıl da rezil olmuştum!

Küçük kız kıkırdamaya başlamıştı.Tabii abimde.Onları izlemeyi bırakıp etrafı incelemeye başladım.Dıştan yıkık dökük göründüğüne bakmayın; içi saraydan farksızdı.Abime baktığımda ,hala adını bilmediğim ufaklıkla oynadığı gördüm.Ne yalan söyliyeyim kıskanmıştım biraz.

Bacağımın tutulmasıyla irkilirken çığlık atmamaya zorladım kendimi.

Bu seferki 5-6 yaşlarında bir erkek çocuktu.Bacağıma sarılmıştı.Bende gülümseyip saçlarını okşadım.

Onu kucağıma alıp yanağına bir öpücük kondurdum.

Adının Selin olduğunu öğrendiğim küçük kız peşinden gitmem için çekiştirmeye başladı.Kucağımdaki çocuğu yere indirip Selin'in peşinden gitmeye başladım.Arkama baktığımda abimin de geldiğini gördüm ve içim rahatladı.

Abimin bunca yıldır burada yaşadığı aklımın ucundan bile geçmemişti...

✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖

Bir okul dönüşü yazılmış olan bu bölüm yine kısa.Uzun bölümler yazmayı cidden sevmiyorum.Kısa yazıp sizi merakta bırakmayı daha çok seviyorum galiba:)))

Multimedia 'daki resimlere bakıyor musunuz merak ediyorum.Yada şarkıları dinliyor musunuz?

Diğer kitabımda yaptığım bazı açıklamalar var.Eğer o kitabımı okuyorsanız görmüşsünüzdür.Ama burada da söylemek istediğim birkaç şey var tabii.

>>>Bölüm yayınlamak için bir gün belirlemek gibi bir niyetim yok.En azından bu kitap için öyle düşünüyorum.

>>>Bölümlerin kısalığı ile ilgili açıklamayı yapıyorum bölümlerde!..

>>>Hikayenin kurgusunu karışık bulanlar var.Hikayemin kurgusu karışık değil! Sizin nasıl okuduğunuza bağlı bu...

>>>Yorum ve vote konusunda anlaşalım bence:)
Verdiğim emeğe biraz saygınız varsa tek dokunuşla bunu gösterebilirsiniz!!

>>>İthaf isteyenler oluyor.Wattpad'e telefondan girdiğim için bunu yapamıyorum.Ama bilgisayardan girdiğim zaman isteyen kişilere bölüm ithafı yapıyorum;)

>>>Bu günlük bu kadar:))
Bir dahaki bölüme kadar yaşayın!!