♥Hikayem Olur Musun?♥

❤14❤

"Kaldım yine ben bir başıma..."

Hayatımın değiştiği falan yok.Sadece aramız biraz daha iyi. O beni yine arkadaşı olarak görüyor.Bense arkadAŞKım.

Eve döneli bir ay oldu.Her gün işe gitmek ne kadar sıkıcı gelse de Umut'u görmek için katlanıyorum.

Ne de olsa aşk herşeye katlanmayı gerektirir.Ben de bu kurala uymaya çalışıyorum.

Hazal kendini affettirmek için elinden geleni yapıyor ama başarılı olduğu söylenemez.

Umut ihaneti kabullenemiyor.Ben onu da anlıyorum yani.Hazal'ı Eymen'le sarmaş-dolaş görmüş.Hazal gözünün önünde böyle şeyler yapıyorsa arkasından ne işler çevirmiştir.

Ben onu her gördüğümde çakma sarı saçlarına sakız yapıştırıp kesmek istiyorsam Umut'un ne istediğini tahmin edemiyorum!

Abim kampa onlarla gitmeyip Umut'la gittiğim için bana kızdı.Kızmak ne kelime gebertiyordu...

Ama şu an aramız iyi.Karşımda Sahra'yla mutlu bir çift olarak oturuyorlar.

Eymen dayak yediği için suratı tanınmaz hale gelmiş.Kimin dövdüğünü söylemiyor, ama hepimiz Umut'un dövdüğünü biliyoruz.

Rüzgar Defne'ye evlenme teklifi etti.Yakında nişanları var.Onlar için çok seviniyorum.Ama nişanda ne giyeceğime bir türlü karar veremedim.

Annem ve babam yurt dışında. Halamın yanına Almanya'ya gittiler.Dönmelerini sabırsızlıkla bekliyorum.Bir de getirecekleri çikolataları.

Ben... Dediğim gibi her gün işe gidiyorum.Bir de aylık hastane kontrollerim var. Sanırım daha iyiyim. Her yönden.Biraz sonra Umut'la beraber yürüyüşe çıkacağız. Artık komşuyuz!

Bizim evin karşısındaki ev satılığa çıktığında aldı orayı. Çok şirin bir ev.

Aynı Umut gibi.

Ama temizleyene kadar canımız çıktı. Ben; beceriksiz Ada ona evin temizliğinde yardım etti. Ben bile inanamıyorum.

Bir aydır olanları düşünmekten beynim sulandı derken zil çaldı.Hemen yayıldığım koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerledim.Derin bir nefes alıp kapıyı açtım.

"Hazırsan çıkalım?"

"Hazırım.Dur abime haber vereyim!"

Gülerek "Tamam." dedi.

"Abi ben çıkıyorum,geç kalmam." Abim kaşlarını çattı ve düşünme moduna geçti.Bir süre daha düşünüp "Geç kalma!" dedi ve benim kalbimi şenlendirdi. O nasıl birşeyse artık...

Telefonumu cebime koyup spor ayakkabılarımı giydim ve Umut'un yanına gittim.Koluna girip yavaş yavaş yürümeye başladım.Her haftasonu sabahı yaptığımız bir yürüyüştü bu.

Sessizce yürür sonra kahvaltı yapıp evlerimize dönerdik.Ama kahvaltı dışında konuşmazdık.

1 saat sonra ...

"Umut ben çok yoruldum ve acıktım.Bugün fazla yürüdük sanki?"

"Tamam huysuz. Kahvaltıyı bende yapalım o zaman?"

"Peki.Gidelim hadi."

Eve yaklaştıkça heyecanım arttı.Nadiren evine gelirdim.Annem başkalarının bu durumu hoş karşılamayacağını söylemişti.Uyarısını dikkate almanın doğru olacağını biliyordum.Zaten Umut da pek çağırmamıştı evine.O da aynı şekilde düşünmüş olmalıydı.

✖✖✖✖✖✖✖✖

Kahvaltı yaparken oldukça eğlenmiştik.En azından ben öyle düşünüyorum.Bu da iyi birşey. Ayrıca Umut kamptaki teklifimi kabul etmişti.Hazal'dan intikam alma teklifi...