O gün bizim tayfayla birlikte ailemin mezarlığına gittik. Charli'nin ailesi kardeşlerimize bakıyordu onlar gelememişti. O gün mutsuzdum. Gidip biraz daha şarkı yazdım eve dönünce. Charlie de beni izlemiş ve video çekmiş yine. Ve evet salak ben, yine görmedim. Her neyse bu sene çok çalışmalıydım istediğim üniversiteye girmem gerekiyordu. Londra'daydı ve bu okul için eşek gibi çalışmaya başladım. En sonunda sıkılıp birkaç hafta sonra gitarımı elime almıştım. Bu sefer Charli'yi çekerken yakaladım. Ve ne yaptığını sordum. O bana her şeyi anlatmıştı. Tepkim neden bana sormadın olmuştu. Ona kızamıyordum. Çünkü mutluydu. Üzmek istemedim. Ama ne işler çevirdiğini öğrenmek istedim. Ve tiktok hesabı açtım. Baya ünlü olmuşum resmen orada. Bir hesap açtım. Ve en son koyduğu onu yakaladığım videoya girip düet attım. Açıklamaya neden sormadan yaptın diye yazmıştım. Charli geri düet atmıştı. Ve birden 2 milyon takipçim olmuştu. Manyak bir şeydi. Sadece bir video atmıştım. İşte bugün hayatım değişti dedim Charli'ye dönüp o da bana ''sanırım evet'' diye cevap vermişti. Sonra gülemeye başladık. Ve hemen Charli'nin ailesine anlattık durumu. Benimle gurur duymuşlardı. Kardeşlerimizle biraz oynayıp gruba mesaj atmıştık olayla ilgili. Ve öylesine kendi aramızda bir şarkı söyleyip Youtube kanalıma attım. Birden video patladı ve her yerde bu şarkı çalıyordu. OKULUMDAKİ ÖĞRETMENLER BİLE o şarkıyı söylüyordu. Oysaki biz sadece aramızda şarkı söylüyorduk. Daha sonra bir gün instagramda canlı yayın açtık. Ve herkes bizi tebrik ediyordu. Yorumların çoğu müzik grubu oluşturun'du. Çok fazla böyle yorum gelmişti. Diğer herkeste yanımdaydı. Hepimiz birbirimize baktık. Ve tamam dedik. İşte o gün yeni bir hayat başlamıştı. İlk önce düzgün bir kamera mikrofon vs. aldık. Stüdyoya taşıdık. O gün okul yoktu. Tüm gün çalışıp o şarkıyı söylemiştik. "Antidepresan Gülümsemesi" şarkı koyduğumuz anda 100 bin tıklanmıştı. Mutluyduk. Daha sonra evimize döndük. Charli'nin ailesine söyledik olanları. Çok mutlu olmuşlardı. Bu şarkıyı nerden buldunuz dediğinde ben yazdım demiştim. ''Etkileyici odandan çıkmadığın zamanlarda mı?'' yazdın demişti bana bende ''evet'' demiştim. ''Çok anlamlı'' dediler. Kardeşlerimizle biraz oynadık. Daha sonra uyuduktan sonra okula geri döndük. Birden herkes fotoğraf çekilmeye başladı bizimle. O gün güzel geçmişti instagramda hepimiz mavi tik aldık. İşte o an dedik ki ünlü olduk. Ama hala benim istediğim iç mimar olmaktı. Hala derslerime çalışıyordum. Sonra bir gün canlı yayın açtım. Yakında albüm çıkaracağımızı söyledim. Ve aralarından biri ''bu kadar kısa sürede nasıl yazdınız'' diye bir yorum atmıştı. Bu yorum dikkatimi çekti. Soruyu okuyup şöyle yanıt vermiştim. ''Siz bunları bu kadar kısa sürede yazdığımı düşünüyorsunuz ama şarkılarımı yazdığım kocaman 2 dosyayı alıp bunları yazdım. Ama kısa sürede değil. 1 seneden fazladır yazıyorum ben. Sadece siz yeni görüyorsunuz'' demiştim.'' Yazdığım şarkılar genelde hayal gücümle değil yaşadığım şeylerden çıktığı için bur kadar fazla çıkıyor'' dedim. Biraz daha sohbet edip kapamıştım yayını.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Never Stop Dreaming~ Louis Partridge
Sonstiges16 yaşındaydım ailemi kaybettiğimde o gün hayatım tamamen değişmişti. Hep destek olan arkadaşlarım sayesinde artık mutlu olabiliyordum. Tabi hayat dersi veren piçleri unutmamak lazım. E tabi her zaman mutlu eden Louis'i unutmamak lazım. Hayatım arka...