16 yaşındaydım ailemi kaybettiğimde o gün hayatım tamamen değişmişti. Hep destek olan arkadaşlarım sayesinde artık mutlu olabiliyordum. Tabi hayat dersi veren piçleri unutmamak lazım. E tabi her zaman mutlu eden Louis'i unutmamak lazım. Hayatım arka...
-Sayılır. Hoca yarım saat sonra söyleyecek kararlarını.
-Jorge aradı beni sana ihtiyacı varmış. Gelip alayım mı seni?
-Tamam peki. Bende hocalarla konuşayım.
Odaya doğru ilerledim. Kapıyı çaldım.
-GİİİRR.
İçeri girdim ve hocaya.
-Hocam kusura bakmayın bir fotoğrafçı beni çağırıyor da yardıma ihtiyacı varmış. İzninizle gidebilir miyim?
-İyi de fotoğrafçı kendi işini kendi yapamıyor mu?
-Yapıyor hocam ama... Ben size örnek göstereyim. (Kendi çektiğiniz fotoğrafları gösterirsiniz.)
-Anladım. Peki bende gelebilir miyim? Nasıl çalıştığını falan görmek isterim?
-Tabi hocam. Sorun olmaz sanırım.
Louis beni aradı
-Hadi kapıdayım.
-Hocam da gelse olur mu?
-Tabii ki çabuk olun hadi.
-Hocam hadi gelin gidiyoruz.
-Tamam çantamı alıp geliyorum.
Arabaya bindik. Jorge'nin yanına gittik.
Jorge'nin yanına gidip
-Hocam gelmek istedi nasıl çalıştığıma falan bakmak istiyor sorun olmaz değil mi?
-Yok olmaz. Ama hızlı ol model sana ait bugün tamamen.
-Nasıl yani?
-Sen hazırlayacaksın ve çekeceksin?
-Peki.
-Louis. Telefonumu getirir misin?
-Tabii al.
Şarkı açtım bir tane. Kıyafetlerin yanına gittim ve seçmeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunları seçtim. Makyaj ve saçını da yaptım. Louis ve hoca konuşuyordu sanırım.
-Sevgilisisin sanırım.
-Yok baya yakın arkadaşız.
-Anladım. Tasarımlarını görmüşsündür?
-Evet bende yanındaydım. Çok kafa yordu. Sabah 3'e kadar uyanık kaldı hepsini bitirmek için. İşine çok önem veriyor. Okul başlamadan kendine çalışma odası bile hazırlamış. Bizim haberimiz yoktu. Dün gördüm.
-Çok önem veriyormuş. Tasarımları da harika. Üstüne seçimleri de çok iyi. Hazırladığı modele bak. Çok iyi. Ona söyleme. Ona bir ödev vereceğiz. Eğer onu da başarırsa son sınıfa almadan direkt mezun etmeyi düşünüyoruz.
-Vay bee. O kadar iyi olduğunu düşünüyorsunuz. Ama hak ediyor bir şey diyemem. Yaptığı her şeyin tamamen mükemmel olması için çok uğraşıyor.
-Yapıyorsun sen bu işi. Umarım hak ettiğin yere gelirsin.
-Teşekkür ederim. İnşallah olurum.
Bunu hoca duymuş olmalı ki
-Evet olacak sanırım. Sana son bir ödevim olacacak.
-Buyrun hocam tabii hemen yaparım.
-Duyduğuma göre Gala varmış yakında ve ödül töreni. O zamana kadar kendine bir elbise tasarlamanı ve ikisine de farklı tasarlamanı istiyoruz onları giyersen. Eğer çok iyi olursa seni çok ünlü bir markaya stajyer olarak vereceğiz.
-Gerçekten mi hocam?
-Eveeet!
-Tabii hocam o zaman Beth işe düşer. Louis hadi kumaş almaya gidiyoruzz.
-Tamam geldim.
Hemen kumaş almaya gittik. Ve eve döndük. Ben ölçülerimi aldım ve hazırlamaya başladım kıyafetleri. 2 Haftam vardı. Bu da her kıyafete 1 hafta düşüyor demekti.
