Never Stop Dreaming~ Louis Partridge

Bölüm 15

Jorge ile anlaşmıştık. Belki ilerki senelerde başlardım ama bu sene çok zordu. Bir yandan grubu yürütüp albüm çıkarmaya bir yandan da sınava hazırlanıyordum. O ikisine bile zor yetişirken bir de üstüne modellik ekleyemezdim. Daha sonra dönüp devam ettik. Sonra birden havlama sesleri duyduk. Sadie çok korkmuştu.

- Sadie bir şey mi oldu?

Sadie: Sesleri duymuyor musun Beth? 

- Evet duyuyorum. Köpek var sanırım.

Sadie: Ama ben köpeklerden korkuyorum.

-Merak etme bir şey olmaz.

Sadie: Nerden biliyorsun. Ya saldırgansa?

-Abart-

Bir köpek hızla koşmaya başlamıştı üstüme doğru. Sadie çığlığı basmıştı. Köpek birden üstüme atlamıştı. Ve beni yalamaya başlamıştı. Tanrım bu Pamuk'tu. Hemen sevmeye başladım onu. Kendisi baya büyük bir ablamızdır. Boyu benden uzun.

-Leo azcık yardım etsen mi. Pamuğu alsan üstümden mesela?...

Leo:(Gülüyordur) Hemen. 

Leo Pamuk'u üstümden alıp oynamaya başladı onunla. Louis elini uzattı kalkmam için. Elini tutup kalktım.

-(Sadie'ye dönüp) Korkulacak bir şey var mıymış?

Sadie korkudan Noah'nın dibine girmiş kolunu sıkıca tutuyor. Noah da bunu sımsıkı sarmış.

Sadie: Evet vardı. Sen nasıl tanıyorsun o köpeği. Nasıl yaklaşabiliyorsun çok büyük.

- Sadie abartıyorsun. O bizim köpeğimiz 1 aylıkken verilmişti bize. 1 yaşına gireli oldu biraz. Gel hadi( Sadie'nin kolundan tuttup. Pamuk'un yanına getirdim. ) 

Sadie korkudan arkama geçti. Pamuk onun korktuğunu anlamıştı. Ve korkuttuğu için üzgündü. Yavaşça Sadie'nin yanına giderek yavaşça patisini uzattı oturarak. 

-Sadie bak özür diliyor seni korkuttuğu için. Hadi affet kızımı.

Sadie şaşırmıştı. Yavaşça patisini tuttu. Arkadaş olmuşlardı. Pamuk için bir mama yeri vardı. Oraya gidip mamasını geri koydum. Her ay gelip koyuyordum. Birileri gelip ölçekle koyuyordu onun önüne. Hava kararmaya başladı. 

-Artık gitsek iyi olacak.

Herkes her şeyi toplayıp arabaya bindik. Eve gittik. Ben duşa girdim. Louis, Sadie, Millie, Finn ve Noah ev bakıyordu buradan. Döndüğümde hala bakıyorlardı.

-Neye bakıyorsunuz bu kadar dertli dertli.

Louis: Sana söyledim ya ev bakarız belki diye şuanda da ev bakıyoruz.

- Heee. O iş. Dur bekleyin. ( Saçımı kuruttum, yanlarına döndüm) Kayın azcık.

Ortalarına girdim. Louis yanımda oturuyordu. Öbür yanımda  Finn. Birkaç ev gösterdim hemen. Aralarından bir tanesini seçtiler. Onu alacaklardı. Emlakçıyı aradım ailemin eski dostuydu zaten. Evi satmamasını yarın gelecek kişiler olduğunu söyledim.

Finn: Sen harikasın Beth yaa.

- Teşekkürler Finn bey. 

Güldük biraz. 

Noah: Peki sen nasıl bu evleri hemen buldun?

-Yakın zamanda 18 olacağım. Burada onlara daha fazla yük olmak istemiyorum. Hem geçimimi sağlayabileceğim bir meslekte var. 

Sonra Charli birden odaya girdi. 

Charli: BETH, BEEETTHHH BBUUUULLLDUUUUUUUUMMMMM.

-Sakin ol Charli atomu parçalarına ayırmayı bulmadın ya. Noldu?

Charli elindeki fotoğrafları gösterdi. Ağzım açık kalmıştı bir yandan kıkırdıyordum. En sonunda duramayıp kahkaha atmaya başladım. 

Diğerleri: Noldu neden bu kadar gülüyor bu?

Charli elindeki fotoğrafları gösterir. Fotoğraflarda Lorry'nin Benjamin'i aldattığını gösteren fotoğraflar vardır. Hem de tek biri değil. Hemen gidip şarkı yazdım. Diğerleri de yanımdaydı.

Millie: Kızım nasıl bu kadar hızlı yazıyorsun az dur.

- Tecrübe ve alışkanlık diyelim. O değil sen asıl şunlara bak deyip masamda duran kocaman 2 dosyayı gösteririm. 

Millie: Bunlar ne?

- Aç bak bir.

-arkadaşlar umarım beğenmişsinizdir oy vermeyi unutmayın❤❤