16 yaşındaydım ailemi kaybettiğimde o gün hayatım tamamen değişmişti. Hep destek olan arkadaşlarım sayesinde artık mutlu olabiliyordum. Tabi hayat dersi veren piçleri unutmamak lazım. E tabi her zaman mutlu eden Louis'i unutmamak lazım. Hayatım arka...
Son provayı aldıktan sonra yarım saatimiz vardı herkes hazırlanmaya başladı. Kombinimden memnundum. Ama biraz fazla karamsardı. Ama yine de seviyordum. Konser saati geldi. Yavaştan toplandık.
-Beth bu çok senlik değil gibi. Ama baya güzel. Sevdim bu tarzı sende.
-Teşekkürler Louis bey bencede biraz benlik değil. Ama bu tarzı daha sık giyeceğim. Hoşuma gitti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunu giydim. Konsere çıktık. Herkes alkışlamaya başladı. Şarkılarımı söylemeye başladık. Birkaç tane de cover yaptık. Cover yaptığımız şarkılara çok uygun bir kombindi. O iyi bir noktaydı. Sonra Louis eline mikrofonu alıp
-Evet arkadaşlar. Konserimiz normalde burada bitmişti. Ama benim Beth'e özel bir şarkı yazdım. Onu söylemek istiyorum. Biraz zamanınız var mı?
-EVEEEEĞĞĞTTTTTT.
-Son ki üç dört başla. Deyip" Jenny" şarkısını adıma uyarlayıp yapmıştı.
"Beth, darling, you're my best friend
But there's a few things that you don't know of Why I borrow your lipstick so often I'm using your shirt as a pillow caseI wanna ruin our friendship We should be lovers instead I don't know how to say this 'Cause you're really my dearest friend..."
-...
-Eeeeee Beth ne diyorsun? Benim olur musun?
İkii farklı köşelerde duruyorduk. Koşarak sarıldım ona.
-Evet oluruuuumm.
Herkes alkışlamaya başladı. Biz hala sarılıyorduk.
-Peki sende onun gibi bırakıp gidecek misin beni?
-Hayır asla...
Biraz daha sarılıp ayrıldık. Yüzüm gülüyordu. Mikrofonu eline aldı.
-Beth senin odanda Charli'lerle birlikteyken seni gıdıklamıştım. Sende gıdıklanmamıştın. Bende o zaman güldürmek zordur seni demiştim. Sende biraz öyle demiştin hatırlıyor musun?
-Iııııııı Evet, evet.
-Bak o kadar zor da değilmiş.
Güldüm.
-Evet değilmiş.
Saat 11 gibiydi bitirirken. 11.30 oldu.
-Evet size bir söz vermiştim. Size kıyafet tasarlayacaktım hatırlıyor musunuz?
-EVEEEEEĞĞĞĞĞĞTTTTTTTT.
-Sakin olun. Neyse ilk 3 kişiyi buradan seçeyim mi?
-OLUUUURRR.
-Tamam. Ben seçemeyeceğim ya. Siz seçin 3 kişi.
3 kişiyi seçtiler bizimkiler. Numaralarını aldım. Konserden çıktık. Eve dönüyorduk.
