Enslaved By The Possessive Mafias

🦋EPISODE EIGHTEEN🦋

* Narrator's POV*

Kararating lamang nun sa Manila nila Garth's at Fred galing sa Batanes and for the sixth time, it was a mission failed. Hindi parin nahanap ni Garth ang pinkakamamahal niyang asawa.

"Boss, alak na naman yang kaharap niyo, ni hindi pa kayo kumakain- nangangayayat ka na oh." Pag-aalalang wika ni Fred habang sila ay nasa MWG (Mafia Wolves Guild) building.

"Hayaan mo na ako-- this is my only way to make my mind and heart numb para kahit papaano, kahit saglit lang, mawala yung sakit na nararamdaman ko for my wife..." Garth asserted holding a glass of wine tilting it slowly habang nagbabadya ang kanyang mga luha sa pagpatak.

"Nandun na tayo Boss, pero tignan mo yung sarili mo oh? Hindi ka kumakain, hindi rin natutulog, hindi ka pa umuuwi sa bahay niyo para magpahinga simula nung dumating ka galing Singapore." Litanya muli ni Fred. Nagpakawala lamang ng isang mapait na ngiti si Garth at tumungga ng alak.

"H-hindi ko kayang umuwi sa bahay na yun ng hindi ko kasama ang asawa ko. Baka hindi ko kayanin ang sakit na marramdaman ko kapag umuwi ako dun, dahil natitiyak kong sa bawat sulok ng bahay, makikita at maalala ko lang ang asawa ko." Wika nito nang mag-ring ang cellphone ni Fred.

"Yes, any update?" agad na tanong nito. It was a call from one of their detectives.

"A-anu, sigurado kana ba jan?" wika pa ni Fred nung agawin ni Garth yung telepono mula sa kanyang tenga.

"What is it? Tell me---" Garth demanded.

"Ah- B-Boss ikaw po pala. May nakuha po akong lead galing sa spy natin na nasa Zamboanga ngayun."

"Z-Zamboanga? "Garth exclaimed.

"O-opo Boss, pero hindi pa confir--'

"I don't care! Just send me your gathered information, got it?!" Galit na putol ni Garth sa sasabihin sana nung detective at pinatay na yung call. Dinampot niya yung kanyang itim na jacket, put on his cap and then lumabas na ng opisina patungo sa rooftop kung nasaan yung chopper.

"Teka lang Boss, papaano kung hindi na naman yan sigurado? Ang layo ng Zamboanga!" wika ni Fred na binibilisan din ang lakad kasunod ni Garth hanggang sa makarating sila sa Chopper.

"Sa mundong to, walang kasiguraduhan ang lahat pero it doesn't matter at all, kahit sa pluto pa yan pupuntahan ko. If there's just one percent chance na makita ko ang asawa ko gagawin ko, it would be better than to lost that chance forever..." wika nito at pinaandar na ang chopper.

Wala nang nagawa si Fred kundi sumampa agad sa Chopper kesa maiwan ng determinadong si Garth.

"I am heading to Zamboanga now! Prepare a car for me right away, be there in a bit!" Garth commanded one of their spies in Zamboanga.

"Copy that, Boss!" his man remarked at pinatay na ang tawag.

*Astrid's POV*

Pagkarating namin sa rest house ay binitbit akong muli si Stanley papasok sa bahay. I tried moving against him pero masyado siyang malakas. Well, he's a mafia Boss, that's given. Nagpumiglas pa ako ng nagpumiglas mula sa pagkakahawak niya mula living room hanggang paakyat ng hagdan ngunit walang nangyari, he's holding me with his strong arms.

Pabagsak niya akong itinapon sa kama. Sa kamang inakala kong hindi ko na makikita pang muli. I was so devastated and hopeless. I wanted to end my life just now.

Iniwan niya ako saglit at nagtungo sa pinto para ilock iyun. It's clear to me what's going to happen next kaya napayakap nalang ako sa sarili ko habang umiiyak na nakahiga parin sa kama.

Pagbalik niya sa akin ay hinila niya ang dalawa kong mga paa flipping me over para mapahiga ako patihaya. Pagkatapos nun ay nagmamadali niyang hinubad ang kanyang damit at intinapon iyun sa sahig. After that, isinunod naman niya ang kanyang sinturon at nagmamadaling hinubad ng isahan ang kanyang pantaloon at brief revealing his hardened manhood.

Hinila niyang muli ang aking mga paa at ibinukas iyun. I was so depressed and so powerless to stop him kaya hinayaan ko na lamang siya sa kanyang ginagawa. Sumampa siya sa kama paluhod in between my wide opened legs. Muli niyang hinila ang aking mga paa sa bandang tuhod causing my back brushed the bedsheet. Mas tumaas na naman ang pag hawak niya sa aking mga paa dahil ang dalawang hita ko na mismo ang hinawakan niya at hinila ang mga iyon paakyat sa kanyang mga hita dahil nakaluhod parin siya.

Hinila niya ako ng hinala hanggang sa marating ng aking puwet and kanyang nag-aabang na hinaharap. Ang mga hita ko na ngayon ay hawak-hawak niya parin ay nasa magkabilaan niyang tagiliran with my feet outstretched upward.My body was elevated along his lap with my head down touching the bed surface. Doon na niya ako tuluyang inangkin with all his might hanggang sa tumigil siya pagkaraan ng ilang sandali.

I thought that's the end of his itch but then pinahiga niya lang ako ng maayos and then sumampa siyang muli sa ibabaw ko at isinubsob ang kanyang mukha sa aking dibdib at dinilaan ang mga iyon ng marahas causing me to moan involuntarily while sobbing.

After few minutes, he becomes slower and slower still holding my hips. "Ahh...uhm" he groaned loudly as his stalk burst out wildly right before he was able to draw it from my depths.

After that ay pabagsak na siyang yumakap sa akin paharap with his hairy chest touching my bos*ms. He rested his face sa aking dibdib bago yumakap sa akin ng mahigpit.

"I've been waiting for this moment for four days. Now that you're here, you're all mine..." he whispered then kissed me again on my neck putting his arms around me until he fell asleep and so I-- both naked.

*Garth's POV*

"Boss, nakahanda na yung speed boat na gagamitin natin papuntang isla." Fred asserted as he walked towards me holding his phone. Katatapos niya lang kausapin ang mga tao namin.

"Take me there then-- now!" tugon ko sa kanya.

"This way!" he said and then he leads me the way.

"I'am now on my way Hon, hold on a bit." I mumbled as the boat took off like a rocket leaving the seashore.

*Astrid's POV*

Nagising kami parehas ni Stanley ng isang malakas na magkakasunod na katok at may kasama pang sigaw.

Stanley immediately unwrapped his arms around my body and left me on the bed and dressed up swiftly. I feel relieved. I've been in his arms for an hour or two, that I can barely move and even breathe. I feel lifeless.

"What is it at nambubulahaw ka!" Stanley shouted as he opens the door.

'Boss, may paparating!"

"What? Anu? Sino?"

"Hindi pa po sigurado kung sino Boss, pero ang sabi ng mga bantay, nasa dagat na daw ito!"

"Then check it out at harangin niyo o gawin ang dapat gawin. Kapag hindi pamilyar, iligpit niyo na agad! Sigaw muli ni Stanley.

"Yes Boss. Men! Sa dalamapasigan tayo!"

.