Enslaved By The Possessive Mafias

🦋EPISODE SEVENTEEN🦋

"DEMMM! What the hell is wrong with you all--' paanong hindi niyo manlang napansin na paparating na sila hah!" Drake shouted sa mga tauhan niya.

"S-sorry Boss!"

"Pigilan mo niyo sila, make an alibi bilis!" Dagdag niya pang sigaw.

Pagkawika niya yun ay agad nang tumalilis palayo yung lalaki.

I feel melted, I can't explain what I am feeling right now. Hindi ako makagalaw sa tinatayuan ko. I was quivering in fear.

"Hey! Tatayo ka lang jan?" pukaw ni Drake sa aking pamamanhid and that's when I started panicking.

"A-anong gagawin ko?!" I mumbled.

"I don't know...sigurado ako papasok yun dito. Let me think!" Aligaga din niyang wika rubbing his chin with his hand.

"D-Drake please-- huwag mo akong ibibigay sa kanila- gusto ko nang umuwi, please do something!" I said grabbing the outskirt of his shirt trembling in fear at nagsimula na ring tumulo ang luha ko.

Nilingon niya lang ako and then he grabbed my hands at hinila ako patungo sa closet. Here, hide inside! Wala ka nang ibang matataguan dito, jan lang." He said. Agad akong pumasok doon at isiniksik ang sarili ko behind the hanged clothes of him.

He shut me there and then he left. I heard him shut the main door.

* Narrator's POV*

"Where is Astrid?!"

Magnus shouted at Drake's face habang sila ay nasa living room. Pagkatapos kasing itago ni Drake si Astrid ay bumaba na ito sa sala para salubungin ang kapawa niya commanders na si Magnus and Stanley at ang mga tauhan nila now standing all over the leaving room.

"What?! Astrid is missing?! Drake asked denying.

"Will you stop fooling me! Alam kung nandito si Astrid.!" Galit na sigaw ni Magnus.

"And what made you think na nadito siya?" Drake shouted back.

Stanley is just standing behind the two commanders with his arms crossed as if wala siyang pakialam.

"Alam ko, hindi ka tumuloy nung Saturday na supposedly schedule mo to visit us. Maaaring nasalubong mo si Astrid on your way, kaya hindi kana tumuloy!" Magnus concluded.

Tumawa lamang ng mariin si Drake bago magsalita.

"Maari?! haha....eh hindi ka naman pala sigurado eh. Hindi ako tumuloy last Saturday dahil pinuntahan ko si Supremo. I am leaving to Canada for the meantime at hindi ko alam kong kelan ako babalik, so, nagpunta ako kay Supremo para magsabi." pagdadahilan ni Drake.

"W-what did you say? Aalis ka na dito sa Zamboangga? Why is that?!" Sarkastiko paring wika ni Magnus.

"Well--' it's non of your business. Anyways, I am busy packing my things so if you may-- makakaalis kana. Isama mo na din tung mga aanga-anga mong tauhan na mali-mali ang nirereport sayo!" Drake asserted sarcastically. Nilingon lamang siya ni Magnus sa mga nangangalit niyang mga mata at umalis na withdrawing his men.

Samantala...

Si Stanley na hanggang ngayun ay hindi parin umiimik ay naiwan with his men behind him. He's staring at Drake throwing a fake smile.

These two are actually same in rank, both skilled commanders gaining their Supremo's favor unlike the other commanders like Magnus. That' why as much as possible, they don't wanna pick fight with each other at siguradong walang magpapatalo.

"How 'bout you? Why not leaving yet?!" Baling sa kanya ni Drake.

"Why? I wanna stay here longer!" wika nito at pabagsak na umupo sa Sofa smirking at him. That smirk made him uncomfortable kaya umupo din siya sa Sofa sa harap nito.

"What do you want?" He asked firmly.

"Bakit, kailangan bang may kailangan ako para pwede akong manatili dito? Must I remind you Drake, this is ours not just yours!" Stanley said frankly.

"Well-- I am not saying anything like that. I am just asking kasi paalis na ako, maybe you need something?" Pambabali ni Drake denying at his best.

"Well yeah' I think I need something!" Nakangisi namang tugon ni Stanley implying something.

"Tell me, anu yun?!" Drake asked curiously.

"I got tired on my way here, so I was thinking of--' sleeping in your bedroom?" Wika nito looking up the stairs bago nagpakawala ng pekeng tawa.

Natigilan si Drake dahil doon. He's still constructing alibi when Stanley pull his back from the backrest of the sofa and leaned forward staring at Drake then he chuckled.

"Do you really think- you can fool me, Black Shadow?" He uttered insulting Drake with his tone.

"What do you mean by that?" Drake said trying to act normally.

"Kung si Magnus nauto mo, ako- hindi! We've known each other for almost 10 years Drake, tulad ng pagkakakilala mo sa pagkatao ko, ay ganun din ako sayo. Now tell me, WHERE IS SHE?!" Stanley asserted frankly still looking at Drake's eyes firmly.

*Astrid's POV*

Tagaktak ang pawis ko dito sa loob ng closet trying to stop myself from crying kaya tinutop ko ang aking labi covering it with my hands. I'am trying to do my best not to produce any sound and I'm even holding my breathe.

Nakikiramdam ako sa mga nangyayari pero lumipas lamang ang kalahating oras ay narinig kong bumukas ang pinto. I heard someone's step roaming around the room. Namanhid ang buo kong katawan dahil don. Gustong gusto kong umiyak but I can't, I don't want to.

Maya-maya pa ay tumigil ang mga yabag na iyun. Nanahimik lang ako. I know it wasn't Drake dahil kapag siya yun edi sana kina-usap na niya ako. Maya-maya pa ay may narinig akong nagsalita. I know it's from someone who is close to me because I can hear the voice clearly.

"Been a long time... haven't you missed me Astrid?" Ito ang salitang narinig ko galing sa isang pamilyar na tinig dahilan para mangatog ako sa takot at napayakap sa aking tuhod. Iniyuko ko ang aking ulo at idinikit sa mga yun. I was trembling. Mas Lalo pa akong natakot nung walang ano-ano'y biglang nagbukas yung closet at bumaladra sa harap ko si Stanley looking at me smiling lustfully that I can even feel different sensation inside my nerves.

"Agad kong binawi ang aking ang mata sa pagkakatingin sa kanya at yumukong muli sa aking mga nangangatog na tuhod.

"I'm glad to see you again, my heaven." he said sarcastically and aggressively pulled me over close to him dahilan para mahulog ako sa sahig dahil sa lakas ng pagkakahila niya sa akin without even backing me up.

"P-please Stan-- no! Pabayaan mo nalang ako! Gusto ko nang umuwi sa asawa ko!" I said crying looking up at him habang nakasalampak parin sa sahig.

"A-anung sabi mo? Gusto mong umuwi sa asawa mo? Nanggagago ka ba? Alam mo ba kung gaano ako naghirap para lang makita kang muli? Kung gaano ako nasasabik sayo? Tapos babanggitin mo sa akin na gusto mong umuwi sa asawa mo- hah!" Mariin niyang bulyaw sa akin habang hawak-hawak ng mariin ang aking baba kaya naman ramdam ko ang sakit.

"T-tama na...please! Pagod na pagod na ako, tama na please! Gusto ko nang umuwi, pabayaan niyo na ako please!" I pleaded again kahit na hirap na hirap akong magsalita.

"Hindi! Hindi, naiintindihan mo ba? Sa akin ka uuwi, hindi sa asawa mo, kaya kalimutan mo nalang siya!" Singhal niya sa akin tsaka niya ako binitbit sa isa kong braso at hinila ako patayo and then pulled me again palabas ng kwarto at kinaladkad ako pababa ng hagdan hanggang sa labas ng rest-house at itinapon ako sa bukas niyang kotse.

Mula sa rest-house ay namataan ko si Drake walking towards Stanley and his men outside the car.

Hindi ako makaalis dito sa loob dahil may lalaking nakahawak sa akin. Tanging tingin na lamang ang naigawad ko kay Drake na tiningnan din ako talking to my eyes saying that I should just go with Stanley and he'll try to follow. I don't know if that's what he really meant by his glares but I still want to believe that it was.