Enslaved By The Possessive Mafias

🦋EPISODE TWENTY🦋

.... Garth's POV....

"Nasaan na yung speed boat, bakit wala pa?!" Sigaw ko habang naglalakad back in forth sa dalampasigan. Hindi ako mapakali dahil naalala ko ang mga katagang iniwan sa akin ni Magnus. (hindi lang ako-- kami!) Those words from him keep on circling in my head. Paano kong yung mga kasama niya ang kumuha ulit sa asawa ko at dalhin muli papalayo ng Zamboanga? Paano kong matagalan na naman bago ko siya mahanap ulit, baka hindi na niya kayanin ang paghihirap niya kung ganun.

"Boss, paparating napo yun, nasa dagat na po." Putol ni Fred sa naglalakbay kong isipan.

Maya-maya pa nga ay tanaw ko na ang speed boat approaching the seashore kaya naman ay lumusong na ako sa tubig para salubungin yun at sumakay at dalidaling nilisan ang dalampasigan.

..krrrnngggg....krnnnggggg

"Boss, tumawag yung mga spy natin na naghihintay sa labasan ng isla, kalalabas lamang daw ng isang itim na sasakyan at sinusundan daw nila ito ngayun." Wika ni Fred na kababa lamang ng kanyang telepono.

"Okay good! Sabihin mo huwag nilang lulubayan, pero huwag na huwag silang susugod ng sila lang, delikado, hindi sila dapat madamay." I said firmly ay humawak na akong muli sa edges ng bangka habang nakatanaw sa dalampasigan ahead of us sa di kalayuan.

"Astrid...please be strong, I am now close to you...please hold on a bit." I murmured.

*Astrid's POV*

Sa kotse ay tahimik lamang akong nakaupo sa passengers seat, tulala. My mind was occupied by the things that just happened right next to me kani-kanina lang. Hanggang ngayun nanginginig parin ang buo kong katawan. I was so devastated and I've started becoming paranoid.

"Hey- Astrid! I know you feel traumatized sa nangyari sayo but you have to hold on a bit. Be strong...in no time makakabalik kana sa asawa mo, and- makakabalik kana sa Manila, sa dati mong buhay." Drake said trying to comfort me nung mapansin niya ang pagkatulala ko pero mas lalo lang bumuhos ang mga luha ko dahil sa mga sinabi niya.

"H-Hey... dont cry, c'mon tignan mo oh, nasa city na tayo, nakaalis kana sa isla. Look at around you, there are buildings, cars, and people everywhere. Hindi mo na kailangang matakot!" wika niyang muli kaya napatingin ako sa kanya. He just held my hands na nakapatong sa lap ko. Hinimas niya iyun at pinisil pisil kaya binawi ko ang mga iyun agad mula sa kanya. Yes, he helped me, and is still helping me, pero hindi yun sapat para makaramdam ako ng pagkakomportable sa kanya, I still loath him, just like the others.

After few minutes I managed to ask him.

"S-sa tingin mo ba, m-makakatakas na talaga ako?" I asked hopelessly. Wala manlang akong nararamdamang tuwa. I have nothing but fear.

"Of course! Ito nga't nasa base na tayo oh!" Wika niya then smiled at me bago pinark yung kotse pagkapasok namin sa isang malaking gate. I think this is their main hide out.

Bumaba ako sa kotse at parang zombie na naglakad hilahila niya. May sumalubong sa aming lalaki na tinawag din siyang Boss.

"Boss- kailangan niyo pong bilisan dahil ang sabi ng mga bata natin na naiwan sa isla, galing na raw doon si Black Hawk (Stanley). Baka ho, nakasunod lang siya sa inyo."

I expect myself to cry or tremble in fear again for what I've just heard but no. I feel like some soul living in a dead body. Walang kapag-a pag-asa. My mind started to accept that never again will I see my husband, and will spend the rest of my life in hell with these assholes.

"How long simula ng iwan niya ang isla?" Drake asked his man.

"Boss, mga sampong minuto na ho!" sagot nung lalaki.

Pagkarinig nun ay agad akong hinila ni Drake at tumakbo papunta sa Chopper na nasa gitna ng parang sa backyard ng hide out nila.

Mas lumapit pa kami dito hanggang sa marating namin ang pinto. They were closed actually. Drake looked at me and smiled before he turned his back from me to open the chopper's door ngunit...

Isang baril na nakatutok sa amin ang sumambulat pagkabukas ni Drake ng pinto.

"Kumusta, traydor kong kaibigan?"  tinig ito ni Stanley. Pagkatapos ay tumawa siya matapos niyang sabihin yun. Nakatitig lang ako sa baril at napaattras ng bahagya.

"At saan mo naman dadalhin ang mahal kong Astrid hah...Black Shadow—? Hindi mo siya makukuha sakin!"  wika pa nito at akmang aabutin na sana niya ako nung agawin sa kanya ni Drake ang baril ngunit maghipit ang pagkakahawak niya kaya naman ay nahila lamang siya nito mula sa chopper at bumagsak sa damuhan. Marahas nilang pinag-aagawan yung baril nung pumailang-lang ang isang malakas na putok na nagmarka sa utak ko, nakita ko nalang na bumagsak si Drake sa mga paa ni Stanley.

Namanhid ang buo kong katawan at nagsimulang mamuo ang mga luha sa mga mata ko na inakala kong wala ng mailalabas pang mga luha. I started to hallucinate again hanggang sa mapukaw ang pag-iisip ko ng isang sigaw.

"ASTRID RUN!!! sigaw sa akin ni Drake habang sinusubukang pigilan si Stanley sa paglapit sa akin. Hilahila niya ito sa paa habang pilit naman siyang tinatadyakan nito.

"RUN ASTRID!!!" Muli niya pang hirap na sigaw kaya naman bigla akong bumalik sa ulirat at kumaripas ng takbo at hindi na lumingon pa hanggang sa isang putok muli ng baril ang narinig ko mula sa di kalayuan. Nung lingunin ko yun ay namataan ko si Drake sa harap ng umuusok pa na baril ni Stanley. Bumagsak itong muli sa damuhan.

Mas lalo akong naalarma kaya naman ay tumakbo akong muli ng tumakbo papalayo kay Stanley na humahabol sa akin.

Kung saan saang eskinita ang pinasukan at nilabasan ko. I don't know what to do, and where to go. It's a total stranger place to me. At tila wala akong nakikitang tao na pwede kong hingian ng tulong. Hanggang sa marating ko ang isang abandoned hardware, or is it really abandoned? I don't know, basta walang tao. Nagpaikot ikot ako dito searching for some place where I can hide myself. Nakita ko ang isang drum na puno pa ng tubig, mantika, o langis, I don't know kung ano talagang laman nito. I went inside at inilubog ang sarili ko dito holding my breathe.

I heard something moving around outside, I dont know kung hayop ba yun o si Stnaley. Pero kung siya man yun, tama ako, isa ngang hayop ang naririnig ko.

I held my breathe for few more minutes hanggang sa hindi ko na kaya. Pakiramdam ko naubusan na ng tuluyan ng oxygen ang aking katawan.

*Garth's POV*

I immediately get off the car nung marating namin ang base ng MLG (Mafia Lions Guild) na nireport sa amin nung mga tauhan naming nag-spy sa pupuntahan nung sasakyang lumabas sa isla kanina. Walang katao-tao rito kaya hindi na kami napalaban. Hinalughog muna namin ni Fred ang buong bahay pero walang tao until we reached the backyard of the house.

"Boss, may lalaking nakabulgta sa may Chopper oh!" Fred exclaimed.

Agad kaming tumakbo papunta doon at nakita ko ang pamilyar na mukha.

"B-Black Shadow?" I uttered surprisedly. Duguan siya ngunit humihinga pa dahil nakatingin pa siya sa akin.

"W-Wolf...b-bu-ti n-na-nan-di-di-to k-kana, s-si –A-as-trid, k-kai-langan k-ka n-niya..." putol putol niyang wika sa hirapna hirap na tono.

"My wife--- nasaan na siya?! Sagutin mo ako?! I shouted na niyugyog ko pa siya sa balikat sa galit ko.

"Si-sinu-nun-d-da-n s-s-ya ni-ni- b-bl-ack- h-haw---" wika nito ngunit hindi pa man niya natatapos ang sasabihin niya ay tuluyan na siyang bumitaw.

"Boss, paano yun, hindi niya naituloy kong sino an—"

"Black Hawk! Yun ang gusto niyang sabihin!" putol kong wika kay Fred.

"Black Hawk? Sino siya?!"

"Stanley! Siya si Stanley, ang matagal nang gustong maghiganti sa pamilya ni Astrid." Sabi ko lamang at nagtungo na ako sa sasakyan habang nakasunod naman si Fred.

"Boss, saan na natin hahanapin ang asawa mo, eh ang lawak ng kalye uno." wika niyang muli.

"Dahil naabutan pa nating buhay si Drake mula sa pagkakabaril ng dalawang beses, ibig sabihin wala pang sampong minuto ang nakararaan simula nung tumakbo ang asawa ko at sundan ni Black Hawk. Ibig sabihin nandito pa sila, so we have to search within the perimeter." I said habang kami ay papabalas na ng gate ng MLG.