[Yeni bölüm gelmeyecek]
Işıklar hazır, kamera hazır, oyuncularımız ve sahne hazır. O zaman en mükemmel sahneyi çekmek için ne bekliyoruz?
[NamJin]
Yazarlar: @Namjinisreelerthanme
@iridescentarmy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bu fotoyu daha önce eklemiş miydim? -nar)
________________________
Kim Namjoon..
Başıma giren keskin acı ile huzursuzca yerimde kıpırdandım. Gözlerimi açmak istiyordum ama hayır, hala çok uykum vardı. Yorgundum, nedenini anlayamadığım bir şekilde tüm bedenim ağrıyordu.
Ellerimi gözlerime çıkarıp ovalayacağım sırada sağ elimi oynatamadığımı fark ettim. Korkarak hızla gözlerimi açtığımda ve elimin sarılı olduğunu gördüğümde panik ile yattığım yerden doğruldum. Elime ne olmuştu? Neden sarılıydı ve neden ağrıyordu?
VE EN ÖNEMLİSİ BEN NEDEN YARI ÇIPLAKTIM?
Üst kısmım çıplaktı ve altımda ise bana ait olmayan bir pijama vardı. Etrafıma bakındım hızlıca, bu oda bana hiç tanıdık gelmiyordu. Burası benim odam değildi? Vücuduma yayılan korku ile yutkundum. Tanrı aşkına neredeydim ben?
Neden her yerim ağrıyordu ve neden yarı çıplaktım? Gözlerim yere kaydığında dün gece üzerimde olan kıyafetlerin yere fırlatılmış şekilde olduğunu görmüştüm. Hiçbir şey hatırlamıyordum, hatırlamak için zorlasam da başım ciddi anlamda çatlıyordu.
En son Hoseok'la partideydik ve onun ısrarlarıyla birkaç yudum içki içmiştim. Gerisi yoktu, asla hatırlamıyordum ve o gecenin sabahı ise gözlerimi yabancı bir evde açmıştım.
Aklıma gelenlerle endişe ve korku ile elim ayağıma dolandı. Ben kaçırılmış mıydım? Partiden sonra biri beni bayıltıp kaçırmış mıydı?
Bedenimdeki yorgunluk, elimdeki sargı bezi ve en önemlisi ise yere fırlatılan kıyafetlerim ile yarı çıplak vücudum bunu açıklıyordu... BEN CİDDEN KAÇIRILMIŞTIM!
Telefonum, telefonumu bulmalıydım. Hemen Jimin'i arayıp yardım istemeliydim. Sanırım ırzıma geçilmişti ve fena anlamda korkuyordum.
Panik içinde gözlerim telefonumu ararken onu yatağın yanındaki komodinin üzerinde görünce rahatlamış bir nefes verdim, kaçırılmış olsam telefonum yanımda olmazdı değil mi? Bu yüzden büyük bir yanlış anlaşılma olmalıydı. En azından öyle umuyordum.
Elimi hızlıca telefona uzattım fakat telefonunun şarjının olmadığını fark edince umutlarım bir balon olup patlamıştı sanki.
Kesinlikle kaçırılmıştım ve ırzıma geçilmişti. Bundan sonra asla gün yüzü göremeyecek ve bir organ mafyasına satılacak ya da manyakların eline düşüp seks kölesi falan yapılacaktım. Hayatım bitmişti.
Ağlamaklı sesler çıkartıp sağlam olan elimi yüzüme bastırdım endişeyle. Kaçmam lazımdı, belki kaçabilir ve yardım isteyebilirdim?
Evet bu mantıklıydı, hemen umutlarımı kesemezdim ama şu an yaşadığım şey o kadar korkutucuydu ki içinde Seokjin'in olduğu rüyamı bile unutmuştum. Tek hatırladığım şey içinde Seokjin'in olduğuydu.
